Limited
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexPortalLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

 

 Books and dust.

Ga naar beneden 
2 plaatsers
AuteurBericht
Alexander
Psychiater
Alexander


Aantal berichten : 29
Punten : 33
Leeftijd : 29
Woonplaats : Neverland~

Character
Naam: Alexander
Leeftijd: 23
Aandoening:

Books and dust. Empty
BerichtOnderwerp: Books and dust.   Books and dust. Icon_minitimedi jun 05, 2012 4:29 am

Mijn ogen nauwelijks openhoudend baan ik me een weg richting de bibliotheek. Het is niet dat ik zo'n ontzettende boekenwurm ben dat ik gewoon nadat ik een baan heb nog steeds wil studeren, nee. Het heeft meer te maken met het feit dat ik in een groen licht wil komen te staan bij de directie zodat ik deze baan behoud. Een week geleden had ik al een waarschuwing gekregen in verband met drank en.. naja. Een speelse glimlach begint mijn lippen te sieren wanneer ik terugdenk aan het voorval. Ik had een jongen blijkbaar de stuipen op het lijf gejaagd wanneer ik hem dichter naar me toe had getrokken. Oke, ik geef toe dat ik wat minder diep in het glaasje had moeten kijken, maar ik durf ook niet te ontkennen dat het niet gebeurd was wanneer ik niet dronken was geweest. Tsh, die jongen moest zich gewoon niet zo aanstellen. Mijn glimlach word breder bij de herrinering van zijn grote ronde verbaasde ogen, maar wel de lichte blos die op zijn wangen was verschenen. Yeah right. Ik hoor de bel gaan en voordat ik het weet komen hordes studenten in mijn richting gelopen, zonder veel botsingen manoeuvrer ik me tussen de mensen door naar de bibliotheek.

Zuchtend stap ik tussen de schuifdeuren door naar binnen, de rust en de kalmte in. Té rustig en té kalm als je het mij vraagt. Ondanks het feit dat hier allemaal probleemkinderen rondlopen,houden ze zich nog aardig aan de regels van deze absurde school. Het heeft me nooit verbaasd dat ik aangenomen ben, want ik heb er alle papieren voor, wat me wel verbaasd heeft is dat er niet meer dokters rondlopen hier en de school moeite heeft met het aanslepen er van. Misschien dat de meeste dokters te bang zijn voor deze extreme probleemgevallen, of dat ze gewoon zelf nog dieper in de problemen zitten. Met een wuifje van mijn hand begroet ik het meisje wat achter de balie zit, waarvan ik weet dat ze eigenlijk een oogje op me heeft. Toch kan ik mezelf niet over haar karakter heen zetten, dus het zal nooit wat worden. Maar waarom zou ik dat haar oprecht vertellen, aandacht krijgen in deze school is tenslotte zeldzaam en dierbaar. Ik zie haar glimlachen van oor tot oor en geef haar een lichte knipoog om haar tevreden te stellen. Ik loop doelloos richting de boeken waar ik naar op zoek ben. In de gang waar ik moet zijn is het uitgestorven. Logisch, want er staan allemaal medische boeken en de studenten die daar interesse in hebben zitten gewoonweg niet op deze school. Tenminste dat dacht ik.

Ik ben zeker een half uur aan het zoeken naar alle boeken die ik nodig heb, voor eentje heb ik zelfs het-meisje-achter-de-balie moeten vragen om me te helpen zoeken. Met 4 boekenhoog in mijn handen wil ik de gang uitlopen voordat een obstakel mijn weg blokkeerd en daardoor al mijn boeken dus naar de grond toe denderen. Een gefrustreerde grom verlaat mijn lippen terwijl ik meteen naar de grond zak om de boeken weer bij elkaar te rapen. Dan glijden mijn ogen naar boven, naar het obstakel, en worden mijn ogen iets groter. Een meisje/jongen/leraar was daadwerkelijk hier in de bibliotheek en dan nog wel in deze gang. Een haast spontane glimlach siert mijn lippen, de eerdere dorre expressie verdwijnend. Ik kom soepel overeind en kijk hem/haar aan met een wat verwarde expressie. Gaat het? vraag ik dan maar wat afwezig, té druk bezig met hem/haar te observeren. Eigenlijk moest het andersom, en ben ik niet het aangewezen persoon om die woorden te zeggen, maar goed. Voor deze keer wilde ik wel eens een uitzondering maken, ook ik kan niet uitkijken tenslotte. En daar moest diegene voor mij niet voor boeten.. of, ik zocht gewoon wat dierbare en zeldzame aandacht en ben ik gewoon toe aan een gesprek. Whatever de reden, hier ben ik nu, een conversatie aan het gaan met een leraar/patiënt.
Terug naar boven Ga naar beneden
Luhan

Luhan


Aantal berichten : 43
Punten : 51
Leeftijd : 28
Woonplaats : in your closet

Books and dust. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Books and dust.   Books and dust. Icon_minitimewo jun 06, 2012 7:49 pm

Met mijn neus in een boek staar ik naar de zwarte letters die voor mijn ogen aan het dansen zijn. Enigszins doe ik een poging om de informatie op te slaan en te verwerken. Helaas wil mijn roze tissue het maar niet naar binnen werken. Het is dan ook niet zo slim om te gaan lezen terwijl je eigenlijk toe bent aan wat slaap. Na een paar slapeloze nachten. Ook al lag ik dan dagenlang te piekeren voor de docenten was het geen excuus om niet te leren voor de komende toetsen. En hier zit ik dan half slapend in een boek te staren. Een vermoeide zucht ontglipt.

De bel weet me weliswaar een beetje wakker te schudden. Plotseling recht ik mijn rug en wrijf met mijn vingers in mijn ogen. ''Wakker blijven, Luhan.." fluister ik aanmoedigend tegen mezelf. Niet dat het veel nut heeft, maar goed. Buiten hoor ik de hordes studenten de lokalen verlaten om te gaan pauzeren. Ik wacht even tot de drukte weg is en sta op. Misschien zou een plens water wel helpen. Met die gedachte verlaat ik de bibliotheek , mijn spullen nog liggend daar, zodat ik dalijk nog een reden heb om terug te komen, mocht er ineens iets anders interessants mijn pad kruisen.

Na inderdaad een plens water, een blikje cola en een gevulde koek was ik wat meer opgewekt. Leren op een lege maag is ook niet bepaald handig. Op een rustig tempo wandel ik terug naar de bibliotheek. Onderweg realiseer ik me dat het een opvallend rustige dag voor me was. Ik had wat moeite in de ochtend met, tsja, de deur en verder nog geen hallucinaties of dergelijke. Gelukkig.

Ik wordt echter uit mijn gedachten gerukt door een botsing met een persoon die een stapel boeken in zijn handen had. Ik voel enkel de boeken in contact komen met mijn torso voordat ze op de grond vallen. Een beetje verbaasd staar ik naar de grond om vervolgens weer op te kijken naar de persoon die inmiddels al is gaan bukken om de boeken op te rapen. Zoals gewoonlijk begin ik de neiging te krijgen om op te ruimen en zo snel mogelijk die boeken op te rapen. De jongen is mij echter voor en heeft ze al bij elkaar geraapt voordat ik maar een vinger kan bewegen. 'Gaat het?' komt er uit de mond van de jongen.

Mijn hersens zijn opvallend traag vandaag en waren nog bezig met het verwerken van het net gebeurde voorval. Het duurt dan ook even voordat ik iets fatsoenlijks kan uitbrengen. ''Eh ja.. Sorry, ik was niet aan het opletten" verontschuldig ik me. Niet echt wetend of het wel echt mijn fout was. Hoogstwaarschijnlijk wel aangezien ik diegene ben die hem aan had zien kunnen komen.

Ik begin de man te analyseren. Zijn gezicht komt me bekend voor. Ik heb hem volgens mij ergens eerder gezien. Maar is hij dan een student dat hij daarom hier in de bibliotheek is? "Ben je een student hier?" vraag ik dan maar om bevestiging of iets anders.

into your world
thanks, kristen! ♥
Terug naar boven Ga naar beneden
Alexander
Psychiater
Alexander


Aantal berichten : 29
Punten : 33
Leeftijd : 29
Woonplaats : Neverland~

Character
Naam: Alexander
Leeftijd: 23
Aandoening:

Books and dust. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Books and dust.   Books and dust. Icon_minitimewo jun 13, 2012 3:48 am

Het veels te nieuwsgierige baliemeisje die nu op gestaan is op een kijkje te gaan nemen verwijd haar ogen wanneer ze me met die jongen samen ziet. Ik glimlach vlug en met een hint van ondeugd in mijn ogen, richt ik me op de jongen voor me. Met mijn handen raak ik verschillende lichaamsdelen van de jongen aan: Arm, been, buik en uiteindelijk strelen mijn vingers zachtjes langs zijn gezicht. Met een gespeelde bezorgde blik richt ik mezelf tot hem. Gaat het echt? Ik behoor ook beter uit te kijken. Mijn ogen glijden geniepig naar het meisje achter de balie die onlangs haar ogen uit haar kassen is aan het staren. Ik knipoog naar haar waardoor ze met een rood gezicht weg van de situatie kijkt om zo nu en dan toch nog een blik te wagen. Wanneer ik er zeker van ben dat haar ogen van ons af zijn gericht neem ik een pas afstand van hem en keur ik hem nog eens een keer, een vriendelijke glimlach op m'n gezicht. Eigenlijk amuseerde ik me nu al prima, ook al had ik de jongen gebruikt om het meisje jaloers te maken, ach daar moest ie maar tegen kunnen. Wanneer ik de stem van de jongen hoor knik ik even lichtjes. Niet dat een jongen van zijn leeftijd ook maar ergens pijn kon hebben na zo'n lichte botsing. Ik wil hem voorbij lopen en verder gaan met mijn nepstudie om in het goede boekje te komen, wanneer ik mezelf in beweging wil zetten hoor ik de nieuwsgierige stem van de jongen door de bibliotheek gang klinken. Met een haast verbaasde expressie op mijn gezicht keer ik me terug naar hem, mijn ogen in die van hem verstrengelend. Ik kijk even bedenkelijk voordat ik grinnik en antwoord: Leuk dat je me zo jong inschat maar ik ben al afgestudeerd. Zeg ik met een hint van amusement in mijn stem. De jongen voor me had ik daadwerkelijk nog nooit eerder gezien hier op school, misschien dat hij behandeld werd bij een andere dokter? Vast wel, in ieder geval had de jongen mijn aandacht getrokken en ging ik zometeen zijn archief lenen, of naja meer stelen voor een dagje. Om hem toch nog een verklarend antwoord te geven op zijn eerder gestelde vraag, steek ik mijn hand uit en stel mezelf voor als: Dokter, Alexander Byron Cha. Maar, voor een moment keur ik hem weer en glimlach ik vervaarlijk. Je mag me Xander noemen. Een speelse blik verschijnt in mijn ogen wanneer ik de woorden heb uitgesproken en ik moet moeite doen om de jongen niet nog meer te plagen. Hij is er dan ook wel een ideaal typetje voor. Leek me niet het type wat snel op zijn teentjes was getrapt en ergens kreeg ik het gevoel dat hij lichtelijk verlegen is. Ik kan er ook helemaal naast zitten, maar daar zou ik zo vanzelf wel achter komen.

Heel even valt er een stilte tussen ons tweeën en voel ik mezelf ongemakkelijk worden in de nabij zijn van de jongen. Plotselinge nieuwsgierigheid over waarom de jongen hier zit overvalt me en het kriebelt me in m'n voeten om te bewegen richting mijn kantoor, zijn archief te zoeken en er de hele dag over lezen. De meeste archieven van de leerlingen waren zeer uitgebreid en de meeste dokters hielden er een compleet dagboek aan over. Ideaal om iets meer te leren over deze jongen. Maar, omdat ik me zojuist heb voorgesteld lijkt het me niet beleefd om zomaar van hem weg te lopen.. Misschien kon ik de informatie die ik wilde weten ook wel uit zijn gedrag opmerken, daar ben ik tenslotte een psychiater voor. Om de stilte te verbreken begin ik woorden te verzinnen die ergens op slaan en waarop hij eventueel een eenvoudig antwoord zou kunnen geven. Waarom ben je hier? Mijn vraag is al meteen dubbelzinnig en dus helemaal niet eenvoudig om te beantwoorden, hij zou het kunnen opvatten als waarom ben je hier in de bibliotheek, maar ook waarom ben je hier op school of beter nog specifiek Sora Institute. Mijn ogen glimmen even terwijl ze nieuwsgierig in die van hem staren, hopend informatie uit hem te trekken. Ik zou er hoe dan ook wel achter komen, was het nu door een verbale conversatie of de logboeken die zijn arts bij houdt.. En toch is het vele malen spannender om er zo achter te komen, bovendien heeft de jongen wat leuks, schattigs haast. Ik betrap mezelf weer op die gedachte en bijt gefrustreerd op mijn onderlip, om het ook maar niet te laten zien in m'n gezicht. Ik moest echt van deze 'hobby' af komen, arm onschuldig lammetje dat zojusit bij de leeuw is komen spelen. Automatisch vergelijk ik de schattige jongen met een lammetje en mezelf met een leeuw, want zo is de situatie maar net. Als hij niet uit kijkt zal ik een heel uitgebreid spel met hem spelen.(< niet fout bedoeld XD... omg hoe leg ik dat uit. x] Maak er maar van wat je denkt XD lol.)
Terug naar boven Ga naar beneden
Luhan

Luhan


Aantal berichten : 43
Punten : 51
Leeftijd : 28
Woonplaats : in your closet

Books and dust. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Books and dust.   Books and dust. Icon_minitimevr jun 22, 2012 8:42 am

In de ogen van de jongen zie ik iets ondeugends. Volgens mij kan dit niet veel goeds betekenen. Een beetje wantrouwend wil ik een stap achteruit doen, aangezien ik, hoewel we niet zo dichtbij elkaar staan, toch een beetje begin benauwd te krijgen. En mijn gevoelens hebben gelijk. De nog wild vreemde jongen begint verschillende delen van mijn lichaam aan te raken. Mijn adem stokt en mijn lichaam bevriest direct. Binnen no-time heb ik een hartslag van 200 slagen per minuut. Ten minste zo voelt het. Wanneer hij mijn wang zachtjes begint te strelen, raak ik helemaal in paniek. Weliswaar is zijn aanraking zachtjes, maar het enige wat ik voel is een ruwe hand die plakkerig is door zweet. Ik verroer me echter niet en blijf verstard staan. Iedere aanraking doet me aan mijn vader herinneren, vandaar dat ik lichaamscontact het liefst vermijd. ‘Ik zal je geen pijn doen.. … Lulu’. Hoor ik plotseling de slijmerige stem van mijn vader in mijn hoofd galmen. Snel weet ik de gedachtes weer te verjagen om vervolgens mijn hoofd terug te trekken weg van de hand van de vreemde.

Ongelovig staar ik naar de jongen die vrijwel na zijn vreemde actie vraagt hij ook nog of het echt gaat met mij. Een hint van wantrouwen is nog mijn ogen te zien. Op zijn vraag knik ik enkel, alhoewel het beter ging voordat de man mij had aangeraakt. Al meerdere keren zie ik de man wegkijken, naar iemand of iets. Ik besteed er echter niet veel aandacht aan. Met een grinnik beantwoord hij mijn vraag waar ik allang al geen antwoord meer op hoefde. Een zwak glimlachje vormt op mijn mond en ik open deze om afscheid te nemen. Maar een onverwachtse hand weerhoud me. De man stelt zich voor. Het enige wat ik onthoud is het woord ‘dokter’. Dokter? Verbaasd laat ik mijn ogen over de man heen gaan. Dokter? Eerlijk gezegd kan ik het niet helemaal geloven, maar wie liegt er hier nou dat hij een dokter is. De man geeft gewoon niet echt de indruk van een dokter, bovendien ziet hij er in mijn ogen jong uit, meer als een student. Het kan natuurlijk ook gewoon aan mij liggen.

‘’Luhan’’. Stel ik mezelf ook maar voor, zijn hand negeer ik echter. ‘’Aangenaam.. Alexander’’. Direct daarna val ik stil en ook de dokter valt stil. Ik moet alles even tot me laten doordringen. De man hiervoor me is dus een dokter, maar als dokter zijnde zou hij toch beter moeten weten hier dat sommige studenten hysterisch worden van lichamelijk contact. Verder nadenken gunt de dokter me niet. Op zijn vraag moet ik even nadenken. Ik weet namelijk niet wat de dokter precies bedoelt met ‘hier’. ‘’Niks bijzonders gewoon studeren’’, beantwoord ik zijn vraag dit keer met een gemeende glimlach. Ik vergeef de dokter voor zijn vreemde actie. Zo naïef als ik ben. Ik ga ervan uit dat hij zo zijn redenen ervoor had. Misschien het feit dat hij een dokter is, stelt me enigszins gerust. Toch heeft hij iets wat me ongemakkelijk doet voelen.

Ik wacht niet echt op een reactie van Alexander op mijn antwoord. Ik open mijn mond weer: ‘’Ben je gewoon dokter hier?’’, probeer ik informatie over hem te verschaffen. Je hebt verschillende dokters hier en ik ben toch wel stiekem nieuwsgierig naar zijn specialiteit of dergelijke. Stiekem ben ik blij dat ik Alexander nog niet eerder heb ontmoet. Hij lijkt me aardig, maar zover ik hem nu ken zou ik hem niet als psycholoog, arts of dokter willen hebben.

(jaja Pom! ik heb je wel door haha XD)


into your world
thanks, kristen! ♥
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





Books and dust. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Books and dust.   Books and dust. Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Books and dust.
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» to hear books.

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Limited :: INSTITUTE :: LIBRARY-
Ga naar: