dfg

look at where all these painful ethan x aiden feels will go mwahahaha just feel the heart ache already omfg at least it gives me a chance to use sleepy!presh!sadness!blaine gif without tina being a creep because lol no ty but ugh it hurts already i can't kdejrbkgerjg~ look at where all these painful ethan x aiden feels will go mwahahaha just feel the heart ache already omfg at least it gives me a chance to use sleepy!presh!sadness!blaine gif without tina being a creep because lol no ty but ugh it hurts already i can't kdejrbkgerjg~ look at where all these painful ethan x aiden feels will go mwahahaha just feel the heart ache already omfg at least it gives me a chance to use sleepy!presh!sadness!blaine gif without tina being a creep because lol no ty but ugh it hurts already i can't kdejrbkgerjg~ look at where all these painful ethan x aiden feels will go mwahahaha just feel the heart ache already omfg at least it gives me a chance to use sleepy!presh!sadness!blaine gif without tina being a creep because lol no ty but ugh it hurts already i can't kdejrbkgerjg~

De laatste tien minuten van de laatste les. Eindelijk. Nog eventjes en het weekend zou van start gaan. Ik kon bijna niet wachten. Het was niet alsof ik een hekel aan school had ofzo. Verre van zelfs. School was vrij leuk en ik vond het prachtig meer te weten te komen over mutanten en verschillende mutaties. Het vrienden aspect van school was natuurlijk ook iets waar ik me dagelijks op kon verheugen. Nee, het waren de ‘normale’ schoolvakken waar ik liever ver vandaan bleef. Zoals economie, aardrijkskunde of wiskunde, dat laatste het vak waar ik nu was. Het ging werkelijk praktisch allemaal het ene oor in, en het andere oor weer uit. Iets over driehoeken, stelling van Pythagoras? Ik heb geen idee. Niet vreemd als je bedenkt dat ik waarschijnlijk nu al het laatste kwartier naar de klok heb liggen staren. Seconde. Seconde. Seconde. Seconde. Wow, de tijd kon mogelijk niet langzamer gaan vandaag of wel? Toen plots, alsof op wil, klonk het gekraak van de intercom. Een mededeling voor mijn leraar wiskunde, iets over een telefoontje aannemen bij de receptie? De leraar zucht en verteld ons dat de les vandaag eerder klaar is. Ik wil juichen, maar houd me in, klaarblijkelijk net zoals de rest van de klas. Het is namelijk nog geen drie seconden nadat de leraar de deur achter zich heeft gesloten dat de klas begint te juichen en te roepen en te praten. Het meisje dat naast me zit klopt me op mijn rug. Bedankt me voor mijn eeuwige geluk. Was het dat geweest? Mijn geluk? Ik had werkelijk geen manier om dat te bewijzen, maar ik knik desondanks en glimlach vrolijk, makkelijk in het gesprek van de rest van de klas meegaand.

Liam, weet ik, heeft nog een uur te gaan, dus ik baal. Ik had graag wat tijd met hem doorgebracht, al knuffelend of pratend of kussend of… Ik voel mijn hoofd langzaam rood aanlopen en ik schraap mijn keel lichtjes. Een vriend vraagt of alles in orde met me is en ik knik, mijn iets te lange pony uit mijn gezicht flippend. ‘’Niets aan de hand,’’ antwoord ik, een glimlach op mijn gelaat. Een andere vriend vraagt of ik zin heb met hun naar de gamehall te gaan, maar ik schud mijn hoofd nee. ‘’Ik kom later misschien wel,’’ zeg ik dan en ik zwaai naar ze terwijl ik een andere gang insla. Linea recta baan ik mij een weg de trappen af en even later de hoofddeuren door, op weg naar ‘de tuin’ die aan het reusachtige gebouw grenst. Eenmaal daar aangekomen, komt een zoete, maar zachte geur mij tegemoet. De geur van vele verschillende soorten bloemen. Het is relaxerend en stressverlichtend en ik ben blij dat ik heb gekozen hierheen te komen en niet mee naar de gamehall. Midden op een van de paadjes blijf ik staan en sluit ik mijn ogen. Ik adem diep door mijn neus in en adem dan langzaam weer uit, een lichte glimlach op mijn gezicht. Ik kijk om mij heen en zie dan op zo’n twee meter afstand iets op de grond liggen; een iPod. Ik stap erop af en raap hem op. Hij is niet nat, wat betekend dat hij hier nog maar net ligt, aangezien het eerder die dag heeft geregend. Ik kijk om me heen. Veel mensen waren er op dit moment hier niet. Even verderop zie ik iemand lopen. En wat nog meer; ze leek naar iets op zoek te zijn. Althans, dat zou ik zo denken als je voorover gebukt, naar de grond starend aan het rondlopen bent. Ik glimlach vrolijk en loop op haar af. ‘’Ben je toevallig hiernaar opzoek?’’ vraag ik, een vriendelijke toon in mijn stem. Ik reik de iPod naar haar uit, haar antwoord afwachtend.

629 words.arianne thompson.hoop dat je er iets mee kan want mn inspi was nogal meh.