Kim Jongin ~

A L G E M E E N
Voornaam Jongin
Achternaam Kim
Bijnaam Kkamjong, Kai
Leeftijd 18
Geslacht Mannelijk
Geboortedatum 14 Januari 1994
Geboorteplaats Seoul, South-Korea
Geaardheid Biseksueel

I N R I C H T I N G
Positie Patiënt
Reden verblijf
Schizofrenia De voornaamste reden van zijn verblijf is zijn Schizofrenie. Hij heeft hierbij last van een stem in zijn hoofd. Een tweede persoonlijkheid als het ware. Eentje die hem dingen laat doen wat hij in normale staat nooit toe in staat zou zijn. Soms loopt het zo uit de hand dat hij anderen om hem heen ernstig tot dodelijk kan verwonden en daarbij loopt hij zelf ook vaak zwaar letsel op.

Agressie Doordat hij zijn agressie niet goed de baas is kropt hij dingen snel op. Dit komt mede door zijn Schizofrenie. Want Kai ´vertelt´ hem alle slechte dingen. Zegt dat hij niet over zich heen moet laten lopen en terug moet vechten. Wat resulteert in agressief gedrag.

Duur verblijf 3 weken

O U T S I D E
Lengte 1.82 m
Gewicht 65 kg
Oogkleur Donkerbruin
Haarkleur Zwart
Overig //

I N S I D E
Karakter In principe is Jongin de liefste jongen die je je maar voor kan stellen. Hij is eigenlijk heel erg verlegen en schaamt zich snel. Zijn hart lijkt wel van puur goud gemaakt te zijn. Zijn familie en vrienden zijn werkelijk zijn alles. Dat zou voor hem voor al het andere gaan. Feit is, dat hij beiden niet heeft. Vaak beeld hij dan ook zijn vrienden in. Beter gezegd zijn enkele vriend. Een vriend met de naam Kai. Kai is de wederhelft van Jongin. Diegene die totaal het tegenovergestelde van hem is. Als water en vuur. Zwart en wit. De zon en de maan. Zo verschillend. En tegelijk zo hetzelfde. Want beiden delen ze hetzelfde lichaam. Echter is Jongin de lieve versie, de engel. Terwijl je Kai als de duivel zou kunnen omschrijven. Want alles wat Jongin niet was, was Kai. Gemeen, echt heel gemeen. Duister, zelfs gewoon gevaarlijk. Een gevaar voor de samenleving. Want het moment dat Kai boven komt, zal hij proberen alles op zijn weg te vernielen. Maalde er niet om op welke manier. Het pijnigen van andere mensen behoord tot een van zijn favoriete bezigheden. Hoe? Zowel lichamelijk als geestelijk.

Verleden Geboren in Seoul, Zuid Korea, als zoon van twee mensen die nooit meer van hun kind hadden kunnen houden als zijn ouders. Hij ging zoals ieder normaal kind naar school. Speelde wel met anderen. Maar al snel bleek dat zijn klasgenootjes bang voor hem waren. Terwijl hij er zo onschuldig en lief uit zag. En dat was hij ook. Tenzij ze hem boos maakten. En boos, dat werd hij snel. Door trainingen waar hij al op jonge leeftijd aan deel moest nemen leerde hij er mee om te gaan. Met de leeftijd van een jochie van acht jaar had hij het zelfs redelijk onder de knie en leerde zich beheersen. Daardoor werd hij al snel opgenomen in de groep omdat hij een zeer sociaal kind was waar iedereen snel gek op was. En geruime tijd ging het ook goed. Bleef het ook goed gaan. Tot ze zo nodig moesten verhuizen. Verhuizen naar Amerika wel te verstaan.

Natuurlijk had hij er zijn ogen uit gekeken. Amerika was zo anders vergeleken met Zuid Korea. Helemaal thuis voelen deed hij er echter niet. Vaak werd hij raar aangekeken met zijn stuntelige Engels. Hij kon zich wel verwoorden. En ze begrepen hem wel. Maar anders om. Hij wist dat ze over hem spraken. Kon het aan hun lichaamstaal merken en de manier waarop ze naar hem keken. Langzaam begon hij zo een wrok te koesteren. Eentje die hij niet uit sprak. Die hij weg stopte. Weg lachte met een prachtige glimlach. Hij danste in Seoul al. Om zijn emoties en frustraties kwijt te kunnen. In dans kan hij alles leggen. Vandaar dat hij ook altijd in de dansschool te vinden was. Tot het ook daar uit de hand liep. Want ook hier werd hij achtervolgd door de stem in zijn hoofd. Elke keer wanneer hij in de spiegel keek leek hij hem te zien. Leek hem te roepen. En Kai, die geen enkel ander persoon had waar hij zijn ei bij kwijt kon vertelde Kai alles. En Kai luisterde. Fluisterde hem toe dat hij in opstand moest komen. En daar begon het einde.

Thuis werd hij opstandiger. Ging vaker tegen zijn ouders in. Bleef de woede maar opkroppen. Vond dat de hele wereld tegen hem gekeerd was. Zelfs zijn dans werd agressief. Alles in hem leek op scherp te staan. En dat ene woordje. Die ene blik. Dat was de druppel. Ze hadden het over hem gehad. Opnieuw. Alweer. Nog steeds. Altijd die blikken. Die walgelijke blikken alsof ze hem hier niet wilden hebben. Dat hij moest oprotten. Tranen die opwelden. Want het kleine jongetje in hem wilde zich het liefste verstoppen. Op dat zwakke moment. Dat fragiele moment dat hij zichzelf niet meer de baas was brak Kai door. Alsof de demon in hem huisde. Dingen zijn gebeurd die hij zich amper kan herinneren. Het enigste wat hij zich nog kan herinneren is zijn huis dat omgebouwd was en hijzelf die in de spiegel keek. Onder het bloed. Sindsdien zijn angst voor spiegels. De angst om dat monster opnieuw te zien.

Niet wetende wat te doen is hij het huis uit gerend. Om daar ontvangen te worden door tientallen politieagenten, ambulancebroeders en hij meende zelfs een brandweerwagen te zien staan. Allereerst werd hij opgevangen door de ambulancebroeder. Toen echter bleek dat hij geen ernstige schade opgelopen had begonnen de vragen. De vragen die hij niet beantwoorden kon. Die hem verdacht maakten. En zo volgde een ellenlang proces van heen en weer getrek. Hij had niemand hier. Al zijn familie leefde in Zuid Korea en hij zat hier. Vast in Amerika zonder ook maar een poot om op te staan. Door gesprekken met psychologen werd er vast gesteld wat er met hem aan de hand was. Ze wisten het nog niet eens zeker. Het enigste wat ze hadden was een vermoeden. Blijkbaar was dat voor de rechtbank voldoende en werd hij ontoerekeningsvatbaar verklaard om daarna naar Sora Institute gestuurd te worden voor verdere onderzoeken en behandelingen. Niet dat hij een andere keus had.

Hobby's Dansen, muziek maken/luisteren
Houdt van Dans, muziek, naar de wolken staren
Houdt niet van Druktes, mensen die naar hem staren, giechelende meisjes, spiegels, insecten