Evan Butterfield~

A L G E M E E N

Voornaam: Evan
Achternaam Butterfield
Gehele naam: Evan Maxwell Butterfield
Bijnamen:Nerd,autist(door klasgenoten en Sean),Maxie(door zijn moeder),mijn kleine genie(door zijn vader)
Leeftijd 11
Geslacht: Man
Geboortedatum: 13-10-2001
Geboorteplaats: Dublin
Geaardheid: No experience yet
Familie:
-Sam Butterfield [Vader]
-Miriam O'Reilly-Butterfield [Moeder]
-Mary-Leigh Butterfield [21 jaar, zus]
-Sean Morgan Butterfield [17 jaar, broer]


I N R I C H T I N G

Positie: Patiënt
Reden verblijf Extreme faalangst, haptefobie, claustrofobie, anginofobie,
achluofobie,merinthofobie, triskaidekafobie.
Duur verblijf Just arrived~

O U T S I D E

Lengte: 1,39
Oogkleur: Lichtblauw
Haarkleur: Donkerbruin-zwart, met in het zonlicht een koperen gloed.
Littekens: Toen hij klein was heeft zijn broer hem een keer laten struikelen en hij haalde zijn zij open aan het prikkeldraad, waardoor hij een langwerpig litteken op zijn borstkas heeft zitten. Ook heeft hij een hechting op zijn hoofd, maar dat is bedekt onder zijn haar.
Appearence: Evan is iets te licht voor zijn leeftijd en komt wat breekbaar over. Hij is niet sterk, zeker niet gespierd. Kortom: een slungelig bleek jochie.
Kleding: Evan kleedt zich meestal netjes, met een overhemd en een jasje of trui. Hij heeft een bril met zwart montuur, maar die draagt hij niet altijd.

I N S I D E

Karakter:
Evan is heel inteligent en oplettend. Details zoals de kleur van je sokken zal hij moeiteloos onthouden. Hij kan veel feitjes opdreunen. Hij is slecht in het begrijpen van emotie's en vat alles heel letterlijk op. Sarcasme is voor hem moeillijk te begrijpen.
Hij heeft een frisse, onbevangen blik op de wereld en sociale remmingen zijn hem onbekend. Dus als hij iets van je denkt zegt hij dat meestal ook hardop. Hij heeft moeite met de normen en waarden begrijpen, omdat die per persoon en situatie verschillen.
Evan kan niet goed liegen. Ook als hij het probeert valt hij meestal door de mand. Hij is heel eerlijk en snapt niet goed wanneer hij iemand beledigt. Toch probeert hij wel op te passen met wat hij zegt, bang dat mensen hem gaan pesten.
Door zijn verleden is Evan bang dat mensen hem uitlachen. Hij wil niemand teleur stellen, is bang om niet te voldoen aan de grote verwachtingen van zijn vader. Evan heeft behoefte aan een vast ritme en raakt in de war als dingen anders gaan dan hij verwacht. Hij raakt snel gefrustreerd wanneer iets niet perfect lukt. Ook is hij jaloers als mensen beter in iets zijn dan hij.

Angsten:
-Claustrofobie, Anginofobie (angst om te stikken), achluofobie (angst voor het donker), merinthofobie (angst om vastgebonden te worden):
Evan is bang in kleine ruimtes. Hij krijgt dan het gevoel dat hij stikt of dat de wanden op hem af komen. Evan heeft in het donker het gevoel dat de duisternis op hem drukt en hem verstikt. Hij slaapt altijd met een fel nachtlampje aan en 's nachts durft hij niet alleen naar buiten. Hoewel hij gefascineerd is door de sterren en planeten, is hij ook bang voor de duisternis in de nacht. Ook is Evan bang voor touwen en om vastgebonden te worden. Dit is allemaal begonnen toen zijn broer hem opsloot in het schuurtje, iets waarover hij nog steeds moeilijk praat.
-Faalangst:
Zijn vader had altijd torenhoge verwachtingen van hem. Als er iets minder goed ging kreeg hij soms een klap of op zn minst een scheldtirade. Hij is bang om te mislukken, bang om iemand teleur te stellen. Als hij iets belangrijks moet doen wordt hij misselijk of duizelig en soms valt hij flauw. Zo lang iets geen al te formele setting heeft kan hij best een verhaal vertellen, maar zodra het een presentatie wordt klapt Evan dicht.
-Haptefobie:
Evan kan er niet tegen als mensen hem aanraken. Handen schudden vindt hij al moeilijk, maar een omhelzing kan hem panisch maken. Dit deels vanwege zijn lichte smetvrees, maar ook omdat hij bang is de controle te verliezen.
Hij is bang dat hij bijvoorbeeld te strak wordt vastgehouden en geen lucht meer zal krijgen.
-Triskaidekafobie (angst voor het getal 13):
Evan is jarig op 13 oktober, maar als iemand hem vraagt wanneer hij is geboren zegt hij 12 oktober en houdt dit ook hardnekkig vol wanneer wordt gemeld dat het niet waar is. Hij heeft zichzelf wijsgemaakt dat het getal 13 hem ongeluk brengt en ziet het getal twaalf als zijn geluksgetal.

Verleden:
Oktober 2001, vrijdag de 13e. Evan werd op een stormachtige avond geboren in Dublin, Ierland. Als baby was Evan al stil en kalm, maar wel met constant een blije lach op zijn gezicht. Met zijn blauwe ogen nam hij zijn omgeving goed in zich op. Zijn broer Sean is een paar jaren ouder en op het eerste gezicht leek het erop dat de jongen goed met zijn kleine broertje om kon gaan. Ook zijn zus Mary-Leigh was blij met dit kleine schattige voorwerp. Haar vriendinnen waren dol op de kleine Evan en behandelden hem als een soort levende pop of huisdier.

Toen Evan 8 maanden oud was leerde hij zijn eerste woorden. Ik, mamma, nu. Simpele dingen, maar genoeg om zijn academisch opgeleidde vader enthousiast te maken. Die begon ijverig met het 'onderwijzen' van Evan, wat vooral bestaat uit heel veel praten tegen de peuter en verhalen voorlezen. Evan leerde snel en zoog alle kennis in zich op. Algauw sprak Evan hele zinnen en leerde de namen van dieren, kleuren. Zijn vader was dolgelukkig met de intelligentie van zijn zoon en was er vast van overtuigd dat het jongentje hoogbegaafd is. Op feestjes schepte zijn vader op met Evans slimheid en noemt hem een mini-genie. Dit blijft een koosnaampje voor als Evan iets goed doet; Mijn kleine Genie.

Zijn vader gaf les op de univeristeit en hield Evan altijd voor dat hij later ook moet gaan studeren, het liefst zo vroeg mogelijk. Miriam probeerde haar zoon zo normaal mogelijk te behandelen, vond dat hij een kind moet zijn en niet alleen maar moet leren. Hij werd naar buiten gestuurd, moest vriendjes maken. Daarom mocht Sam niet verder gaan dan elke avond een uurtje praten over de sterren of natuurkunde. Maar Evan zat liever thuis achter het raam naar buiten te kijken dan dat hij zelf buiten speelde. Evan snakte naar meer kennis en begon stiekem boeken naar zijn kamertje mee te nemen. Daar leerthij zichzelf lezen als verrassing voor zijn vader, die natuurlijk in de wolken was toen zijn zoontje op een avond een economisch krantenartikel voorlas.
Evan won op zevenjarige leeftijd een belangrijke, landelijke wiskundewedstrijd. Zijn vader koopt als beloning een sterrenkijker voor hem, een wens die Evan al tijden had. Hierdoor raakte hij gefascineerd door de hemellichamen en staarde 's nachts vaak naar de sterren. De grootheid van het heelal gaf hem een gevoel van nietigheid. Maar door deze overwinning wordt weer goed duidelijk hoe zeer Sam domme mensen veracht. Tussen Evan en zijn broer gaat het al tijden minder goed. Sean is niet bijster intelligent en zijn talenten liggen meer op sportief gebied. Daarin is Evan juist weer een ramp en zodoende hebben ze niets om over te praten. Ook heeft Sean altijd het gevoel dat hij als minder wordt beschouwd. Met zijn zus Mary-Leigh kan Evan echter goed opschieten. Zijn zus doet bijna eindexamen en Evan vindt het interessant om te zien wat hij later ook allemaal zal leren.

Sean besefte dat zijn vader alleen aandacht heeft voor Evan en werd ontzettend jaloers. Hij pest zijn broertje, noemt hem ten overstaan van de hele school autist. Op tienjarige leeftijd zat Evan in de eerste klas van de middelbare school. Hij was slimmer dan de meeste leerlingen en vond leren ook nog eens leuk. Daardoor was hij dus sowieso al een buitenbeentje. En toen de populaire aanvoerder van het sportteam zich dan ook nog tegen Evan keerde begon het gepest erger te worden. Evan krijgt dagelijks te horen dat hij anders en dus slecht is. Hij verzweeg al zijn problemen thuis en storte zich op zijn leerwerk. Zijn cijfers werden dus alleen maar beter en zijn vader gaf aan erover te denken om Evan nog een klas te laten overslaan. Ondertussen blijft Sean juist zitten en hun vader meldt steeds maar weer dat Sean een voorbeeld moet nemen aan zijn broer.

Evan wordt ontzettend gepusht om goed te presteren. Cijfers lager dan een 8 worden niet geaccepteerd. Tienen en negens zijn de norm. Zo lang Evan goede cijfers haalt is er niets aan de hand, maar als hij een keer wat minder presteert levert dat straf op en is zijn vader dagen boos. Vooral de grote teleurstelling die zijn vader liet zien als hij iets niet perfect deed drukte zwaar op Evan. Evan kan niet tegen het kille, zwijgende sfeertje dat er hangt wanneer hij een minder goed cijfer haalt. Daarom werkt hij nog harder, wordt bang dat hij het niet kent. Voor belangrijke toetsen was hij heel zenuwachtig en hij sliep nachten slecht voor de proefwerkweek. Miriam merkte wel dat haar zoon het zwaar heeft en besloot hem naar de schoolpsycholoog te sturen. Die gaf hem een boekje met als titel: 'Hoe om te gaan met examenstress.' en Evan leerde een aantal ontspanningsoefeningen. Evan heeft dit boekje nog altijd in zijn rugzak zitten en bewaart het zorgvuldig.

De familie ging in de voorjaarsvakantie van 2012 op bezoek bij familie in een klein kustplaatsje in Ierland. Daar adoreerde iedereen Evan, ze waren verbaasd dat een kleine jongen zo veel kon weten en onthouden. Ook zijn neven en nichten waren gek op de kleine nerd, zoals Sean hem constant noemde. Evan vertelde ze over planeten en zwarte gaten. Het feit dat Sean aanvoerder was van het basketbalteam en ook nog eens tot jonge sporter van het jaar was gekozen maakt allemaal niet uit. Dat maakte Sean razend en hij zocht een paar keer ruzie met Evan over het feit dat Evan alle aandacht opeisde. Evan gaf aan het niet te snappen, maar voelde zich tegelijk heel schuldig dat hij zijn broer boos maakte. Maar het was niet goed genoeg voor zijn woedende broer.

Sean lokt Evan naar het afgelegen weiland achter de boederij en legt uit dat ze een spelletje gaan doen; Ontvoerdertje. Evan twijfelt, maar zijn broer maakt hem uit voor lafaard en Evan stemt in. Eerst lopen ze samen naar het bos, waarna Sean een bos touw te voorschijn haalt. Sean sleept hem naar een vervallen schuurtje, verstopt tussen de bomen en bedenkt met onkruid. Daar wordt een blinddoek te voorschijn gehaald en Evan wordt volkomen in duisternis gehuld. Sean is boos over alle keren dat Evan de aandacht van hem stal en daar zal zijn jonge broertje nu voor moeten boeten. Sean heeft een bos touw bij zich en wil zijn broertje vastbinden. Na een paar strakke knopen begint Evan te protesteren. Sean zegt dat het bij het spel hoort en dat het trouwens Evans verdiende loon is. Dat hij stil moet zijn. Hoewel Sean meestal zijn zin krijgt, wil Evan dit niet. Hij worstelt, huilt en schreeuwt tot zijn broer er genoeg van krijgt. Uit angst van ontdekking slaat Sean Evan een paar keer hard. Het helpt niet en Evan blijft gillen dat hij het niet wil, dat hij het niet meer leuk vindt. Hij trappelt met zijn half vastgebonden benen, raakt zijn broer een paar keer. Sean grijpt woedend een plank van de grond en slaat die eerst tegen de rug en dan met volle kracht tegen het hoofd van Evan. Het geschreeuw houdt op en tevreden kijkt Sean neer op zijn broertje. Hij merkt dat die wel erg stil ligt en begint ongerust te raken, dit was ook weer niet de bedoeling. Maar Evan is bewusteloos en ligt in een klein plasje bloed. In de plank zat een roestige spijker die een wond in het hoofd van Evan heeft veroorzaakt. Angstig deinst Sean achteruit en als Evan niet wakker wordt vlucht Sean weg. Bang voor straf durft hij niets te zeggen.
Evan opende zijn ogen en knipperde. Zag niet meer dan een paar vage schaduwen. Het is donker, al laat in de avond. Wat is er allemaal gebeurd? Evan kan het zich niet goed herinneren, het is een wazige vlek. Zijn hoofd doet pijn en hij is nog steeds vastgebonden. De blinddoek is afgezakt, maar in het pikkedonker maakt het geen verschil. Het laatste beetje licht is verdwenen, de stormwind zorgt dat het gammele hutje kraakt. De touwen klemmen veel te strak om zijn lichaam, Evan heeft moeite met ademen. Hij begint te hyperventileren, krijgt het gevoel dat hij niet genoeg lucht binnen krijgt.
Als Evan 's avonds niet thuis is worden zoekactie's op touw gezet. Sean glipt het huis uit om te controleren of zijn broer nog leeft. Evan ligt doodstil, maar ademt nog wel. Door de harde klap op zijn achterhoofd is hij nog steeds daas. Sean maakt de touwen los en schudt zijn broer zachtjes wakker. Hij laat Evan een glas water drinken. Langzaam voelt evan zich weer wegzakken, in het water had Sean een sterk slaapmiddel gedaan. Laat in de volgende middag wordt Evan gevonden door een groep dorpelingen. Onmiddelijk wordt hij naar het ziekenhuis gebracht. Daar komt hij weer bij, maar hij heeft een ernstige hersenschudding. De lakens sluiten strak om zijn lijf en hij wordt midden in de nacht wakker, dromend dat hij nog opgesloten zit. Hij durft niet te vertellen hoe hij in het schuurtje is beland, spreekt er zo min mogelijk over. Hij is te bang voor zijn broer, bang dat hij niet geloofd zal worden en bang voor nog meer wraak.


Evan lijdt zwaar onder het ''schuurincident'', maar kan er met niemand over praten. Hij durft niet meer in het donker te slapen en nachtmerrie's teisteren hem. In het geheim schaft hij een nachtlampje aan en hij ontwijkt zijn broer. Hij is doodsbang om ergens alleen te zijn zonder mensen die hij vertrouwt. Zijn zus verhuist naar Amerika om daar haar studie af te maken. Evan wordt nog stiller dan eerst, hij sluit zichzelf op in zijn kamer en slaapt nauwelijks. Zijn moeder maakt zich zorgen, Sean zegt dat Evan zich gewoon aanstelt. Evan en Sean gaan naar dezelfde middelbare school en Sean lijkt vastbesloten om het leven van Evan tot een hel te maken. Sean pest zijn broertje nu op dagelijkse basis. Omdat Sean behoorlijk populair is volgt de rest vanzelf. Sean heeft plezier in het kleineren van zijn broertje, die volgens hem altijd als beter wordt beschouwd. Hij wordt een keer in een kast opgesloten, mensen laten hem struikelen. Zijn boeken worden gestolen en zo voorts.Evan probeert normaal te lijken, weet dat elke ongewone handeling hem gepest op zal leveren. Maar hij begint met tegenzin naar school te gaan, gelooft de leerlingen die hem vertellen dat hij raar is. Hij voelt zich schuldig dat hij niet gewoon normaal is, zoals iedereen. Het begint zijn moeder op te vallen dat haar zoon zich vreemd gedraagt, maar wanneer ze ernaar vraagt sluit Evan zich enkel meer op in zichzelf. De situatie wordt onhoudbaar als Evan dagenlang alleen maar door de velden zwerft, zonder zich nog om school te bekommeren. In het dorp wonen allemaal klasgenote van hem, dus ook daar wil hij niet meer heen. Zijn moeder houdt hem in de gaten en komt erachter dat hij problemen heeft. Mary-Leigh vertelt haar moeder over Sora Institute, een plek waarover ze goede verhalen heeft gehoord. In overleg met de schoolpsycholoog besluit ze Evan naar Sora Institute te sturen.

Likes: Sterrenkunde, leren, lezen, 12, goede cijfers, de controle hebben.
Dislikes: Domheid, mensen die hem als een klein kind behandelen, mislukkingen, vieze/donkere plekken.
Kostbare bezittingen: Boek over stress, sterrenkijker, een klein fossiel.