The day i came

Het was rond de middag toen een niet al te groten jongen met zwart haar door de stad struinden. Zijn ogen stonden klein en zijn huid was bleek. Het leek er op dat hij al een paar dagen niets had gegeten. Omdat hij zelf gewoon niet wilden. Zijn kleding zat slordig aan zijn lichaam.. De jongen was niet lelijk zijn glanzende half langen haar en zijn hel blauwen ogen waren een mooi aan zicht. De jongen met de naam Joyte moest het dan ook meestal van zijn uiterlijk hebben omdat hij geld nodig had en hoe kon je dat beter krijgen dan met je lichaam? Joyte kon niet werken hij was nooit erg lang bij iets of iemand. Maar nu zat hij in het institute maar daar was hij vandaag ookw eer weg gelopen. Na even lopen zakten hij uitgeput neer op een bankje. Zijn hand ging een van zijn broek zakken in en hij haalden er een joint uit. Hij staarden er naar. "De.. laatsten.." Mompelden hij alsof het de grootsten ramp was. Hij zuchten diep en pakten een aansteker. Hij stopte het begin van de joint in zijn mond en stak het uiteinden aan. Hij nam een trekje en blies de rook met een tevreden zucht uit. Ja hier kon hij van genieten. Hij sloot zijn ogen dan ook even en een glimlachje werd zichtbaar op zijn mond. Joyte opende zijn ogen daarna weer en keek naar de vele mensen die hier rond liepen. Sommigen keken naar hem maar anderen hadden het ook gewoon te druk voor hem. Zo was het altijd niemand gaf om hem hij moest zijn eigen wereld hebben. Joyte grinekte even in zichzelf. Hij zat het liefst in zijn eigen wereld dan sloot hij zich af van de wereld buiten en staarden hij met legen ogen voor zich uit. Ja de wereld die hij zelf had was zo veel leuker. Joite nam nog een trekje en lachten even in zichzelf. Kalm keek hij weer naar de mensen die gehaast voor bij liepen om optijd te komen voor afspraken of werk. Joyte vond het grappig om de mensen zo gehaast te zien zijn werk was van alles wat hij maar aan kon grijpen. Meestal werd hij gebruikt voor zijn lichaam hij was dan ook nog niet zo oud en had nog echt een schattig gezicht. Joyte maakten het niets uit als hij zijn geld maar kreeg. Kalm sloeg hij zijn ene been over het anderen en zetten zijn elleboog er op. Zijn hand om hoog en daar steunden zijn hoofd wat op. Hij nam nog een trekje van de joint waarna hij de rook weer uit blies met een lichten glimlach op zijn lippen. Hij was een nieuwen patient op het sora instituut maar was opnieuw uit gebroken en was gewoon de stad in gegaan. Het mocht niet omdat hij pas mee draaiden maar hij werken niet mee hij wilden niet geholpen worden door al die mensen hij kenden ze niet eens. Een zucht ontsnapten uit zijn lippen en hij keek even naar de grond. Hij had geen zin om te praten of om geholpen te worden.