Hoppelakee, 360º, hotseflotse, nieuw topic

De patiënt lijdt al enkele jaren aan posttraumatische stresstoornis. Hij vertoont hierbij symptomen als, maar zijn niet gelimiteerd tot de volgende.

+ Slaapproblemen, waarbij inslapen en tevens doorslapen problemen veroorzaken. Ook zijn nachtmerries een wederkerende gebeurtenis.

+ Intense flashbacks, waarbij de patiënt zich voornamelijk vocaal kenbaar maakt en kenmerken vertoont van vluchtgedrag.

+ Concentratie problemen. De patiënt heeft moeite met bepaalde dingen te herinneren en is snel afgeleid. Ook is de patiënt vaak chaotisch, niet alleen in omgeving, maar ook in zijn taalgebruik.

+ Schrikachtig. Naast dat de patiënt zeer waakzaam en alert van zijn omgeving is, kan de patiënt van kleine dingen opschrikken of bang worden. Een paniekaanval is niet uit te sluiten in dit soort gevallen.

Verder toont de patiënt grote angst om met voor hem intimiderende mannen alleen in een ruimte te zijn. De patiënt lijkt tevens woedend op zichzelf te zijn, i.v.m. het niet kunnen beschermen van zichzelf. Tevens voelt de patiënt zich verraden door zijn naasten. De patiënt heeft tot slot ook betere dagen, hoewel veel symptomen doorgaans aanwezig blijven.

Met bovenstaande beschreven symptomen voldoet de patiënt volgens DSM-IV-TR aan 6/6 criteria en is hij gediagnostiseerd als zijnde PTSS.

Voor oorsprong PTSS zie verleden.

+ Angstig - Howon is vaak angstig voor andere mensen, hoewel dit vaak in combinatie gaat met bepaalde situaties. Hij schrikt snel van onverwachte geluiden en bewegingen en kan eventueel vluchtgedrag tonen voor situaties die hem bang maken.

+ Afstandelijk - Howon is niet het persoon die als eerste op iemand af zal lopen. Hij bewaard graag afstand met mensen die hij niet goed kent en is argwanend en wantrouwend. Verder word Howon niet graag aangeraakt door derden, zelfs al gaat het om een vriendelijk gebaar. Hij geeft de voorkeur aan gevraagt te worden of fysiek contact gelegd mag worden.

+ Chaotisch - Howon is een chaoot. Niet alleen is hij rommelig in zijn dagelijkse leven qua rommel en spullen vergeten, ook is Howon chaotisch in zijn hoofd. Hij heeft met name moeite zijn gevoelens te uiten, zonder over zijn eigen woorden te struikelen of van onderwerp te veranderen.

+ Vriendelijk - Howon is een oprecht vriendelijk en lief persoon. Hij zal zelden of nooit iemand met de nek aankijken en is altijd beleefd. Howon geeft ook gemakkelijk tweede en zelfs derde kansen.

+ Zorgzaam - Howon is iemand die andere snel voor zichzelf zet. Hij bied graag steunen als hij deze daadwerkelijk kan bieden en helpt mensen graag waar nodig.

+ Intelligent - Howon werd vanaf jonge leeftijd al gezien als een slimme jongen. Hij is goed met puzzels en pikt nieuwe talen snel op. Hij weet veel, voor andere wellicht, nutteloze feitjes en is er verder altijd op uit om kennis te vergaren.

Howon werd  net even buiten het centrum van Te Anau te Nieuw Zeeland geboren. Zijn vader, Yihwan was van Koreaanse afkomst en was enkele jaren geleden naar Nieuw-Zeeland gekomen om te backpacken toen hij Howon’s moeder, Elle, ontmoette. De twee klikten vrijwel meteen en ze begonnen een relatie. Binnen twee jaar hakte ze de knoop door om te gaan trouwen en verhuisden ze naar Te Anau, meer naar het zuiden van het Zuidereiland. Een jaar daarna werd Howon geboren. De zes daaropvolgende jaren waren gelukkig en de familie was het plaatje van perfect.

Toen veranderde er iets. Yihwan, een normaal blije en sociale man werd stil en koud. Hij zonderde zich af van zijn vrienden en hield zich meer en meer thuis op. Hij speelde niet meer met z’n zoontje en hij sliep niet meer in hetzelfde bed als zijn vrouw. Hij was prikkelbaar en de kleinste dingen konden hem boos maken, waarna hij meestal wegging en een blokje omliep. Als hij weer thuiskwam bood hij zijn excuses aan voor zijn gedrag en leek alles voor de rest van de dag weer goed. Dit gedrag werd echter naarmate de tijd verliep steeds erger en erger. Er kwam een moment waarop dit gedrag nog een slag erger werd. Dit was op Howon’s zevende verjaardag. Howon, enthousiast omdat hij jarig was, had stiekem wat van zijn taart gesnoept en werd betrapt door zijn vader. Deze was razend en sloeg Howon in zijn gezicht. Later die dag bood hij zijn excuses aan, maar het blauwe oog was al duidelijk zichtbaar.

De jaren gingen voorbij. Het geweld binnen de huize Lee werd onmogelijk veel. Niet alleen Howon, maar ook zijn moeder waren slachtoffer aan de mishandeling. Vuistslagen, schoppen, duwen, verbrand met het uiteinde van een sigaret, verbrand door de handen te wassen in kokend water, wurging, opsluiting in kasten, verdrinken in de badkuip, uitschelden, bedreigen. Niemand van buitenaf wist het, en wisten ze het wel dan zwegen ze. Howon ging hierdoor nog maar zelden naar school. Alleen als de blauwe plekken, brandwonden, hechtingen en verband niet direct zichtbaar waren had hij toestemming school bij te wonen. Dit was natuurlijk haast nooit en gymles was al helemaal uit den boze. Leraren waren ongerust en begonnen te bellen. Yihwan vertelde hen dat Howon een of andere ziekte had waardoor hij maar af en toe aanwezig kon zijn. De leraren en het bestuur geloofde de leugen. Erg lang bleef het echter niet een leugen.

Toen Howon twaalf jaar was wist Elle met pijn en moeite eindelijk te stap te nemen om voor zichzelf op te komen en om weg te gaan. Natuurlijk wou ze samen met Howon vertrekken, maar zo gemakkelijk bleek dat niet te zijn. Yihwan had gezegt dat Elle mocht gaan, maar de jongen moest blijven. En o wee als ze de politie zou inschakelen of een rechtzaak begon. Hij beloofde haar dat in dat geval Howon het daglicht niet meer zou zijn, en zij evenmin. Angstig voor haar leven liet ze Howon achter en vertrok ze uit Te Anau, naar Palmerston North waar ze vroeger had gewoond.

De mishandeling werd, zoals verwacht, niet bepaald minder na deze dag. Howon's mentale gezondheid ging achteruit en zelfs al zou hij naar school mogen dan kon hij dit gewoon niet. Hij werd angstiger dan ooit tevoren. Slapen lukte maar op sommige momenten, meestal als zijn vader weg van huis was en zelfs dan werd hij geplaagd door nachtmerries. Hij begon een lichte stotter te ontwikkelen en kromp haast gelijk in elkaar als zijn vader ook maar een beetje in de buurt kwam. Dit ging jaren lang door. Howon, die niet meer naar school ging, probeerde zoveel mogelijk boeken te lezen als hij kon, om zichzelf dingen bij te leren. Dit kostte hem echter veel moeite, aangezien zijn concentratie meer gefocused was op de gevaren van zijn omgeving, dan de woorden op de pagina's. Ook zijn eerdere symptomen werden erger naarmate de jaren voorbij tikten, hetgeen later als PTSS benoemd zou worden.

Er kwam een einde aan het lijden toen Howon achttien was. Blijkbaar werd het huis al enige tijd in de gaten gehouden op wanneer Yihwan het huis verliet, en op hoe het Howon verging. Op een van zulke tijdstippen dat Yihwan weg was, werken wist Howon, werd er op de deur geklopt. Dit gebeurde natuurlijk wel vaker en zoals normaal deed Howon niet open, dat mocht niet van z'n vader en zou hij ook niet gedurft hebben als het aan hemzelf lag. Anders dan normaal was toen de deur opeens met een harde klap opensloeg. Howon begon te hyperventileren en rende snel de trap op, waar hij zich in zijn kamer opsloot. Toen ook zijn slaapkamerdeur met geweld opensloeg, werd alles zwart.

Ze reden net Te Anau uit toen Howon enkele minuten later bijkwam, in een onbekende auto met een onbekende man naast zich. Met grote ogen en zwaar geadem bleef Howon naar de vreemde man staren, tranen al over zijn wangen rollend. Al snel begon de man uit te leggen wie hij was en dat hij gestuurd was door Howon's moeder. Howon begreep het, voelde zich opgelucht, maar bleef bang. Zeventien uur en een veerboot later zag Howon zijn moeder weer voor het eerst in zes jaar en sliep hij voor het eerst in jaren een nacht goed door.

Dit geluk hield echter niet lang aan. Howon was nog steeds angstig en schrikachtig voor praktisch alles in zijn omgeving. Hij werd al gauw naar een psycholoog gestuurd die door kort onderzoek concludeerde dat Howon posttraumatische stresstoornis had. En hoewel ze eerst probeerde hem in Nieuw Zeeland wat meer op de been te krijgen, moesten ze uiteindelijk de beslissing nemen om Howon naar Lucius Dale te sturen, waar tevens een neef van hem zat.