Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Celeste's dump~~ wo mei 30, 2012 9:29 am
A L G E M E E N Voornaam Nathan Achternaam Gardner Bijnaam - Leeftijd 36 Geslacht Man Geboortedatum 4 april 1976 Geboorteplaats New York Geaardheid Biseksueel
I N R I C H T I N G Positie Patiënt/dokter/leraar Reden verblijf Nathan heeft al een lang verleden met alcoholisme achter zich; hij werd al vaker opgenomen, maar er was altijd wel iets wat hem terugwierp. Uiteindelijk is hij na zijn scheiding opgenomen in Sora Institute. Hij was inmiddels een jaar sober toen hij solliciteerde naar de positie van geschiedenisdocent - dit omdat hij dacht dat hij het buiten SI niet zonder alcohol zou redden. Af en toe heeft hij nog een terugval (meestal rond de verjaardag van zijn dochter); rond deze tijd wordt hij meestal tijdelijk uit zijn functie gezet om weer te kunnen afkicken. Duur verblijf 3 jaar; is al eerder opgenomen geweest in een andere kliniek.
O U T S I D E Tattoo's - Piercings - Lengte 1.74 Gewicht 66 Oogkleur Bruin Haarkleur Donkerbruin/zwart Littekens Enkele littekens op zijn onderarmen van glasscherven wanneer hij een glas of fles liet vallen.
I N S I D E Verleden Nathan had een normale jeugd en tienertijd; hij was een redelijke leerling op school, had het gemiddelde aantal vrienden, zat lekker in zijn vel. Hij ontmoette op de universiteit het meisje van zijn dromen en trouwde op zijn 22e met haar. Beiden waren carrière-gericht, dus van kinderen kwam het in eerste instantie niet. Voor het grootse gedeelte van zijn leven was er met Nathan niets bijzonders aan de hand; zelfs toen hij begon met drinken, een jaar na zijn huwelijk met Kathy, had hij er geen duidelijke reden voor. Hij was niemand verloren, had geen rampen op het werk hoeven te verduren; er was niets mis met zijn leven. Hij weet nu nog steeds niet hoe het ooit begonnen is, hoe hij ooit van een glaasje wijn bij het avondeten naar een fles wijn, naar een fles wiskey is gekomen.
Hierdoor duurde het ook lang voor hij kon erkennen dat hij alcoholist was; als Kathy hem niet het ultimatum gesteld zou hebben dat hij óf naar rehab moest, óf ze hem anders zou verlaten, had hij waarschijnlijk nooit actie ondernomen. Maar Kathy stelde hem dat ultimatum wel, en Nathan had geen keuze behalve naar rehab te gaan. Zes maanden later stapte hij, sober, terug zijn oude leven in, en het ging verbazingwekkend goed. Hij vermeed elk contact met alcohol, ging niet mee uit met de collega's van zijn werk, dronk geen druppel meer. Dat wil niet zeggen dat het hem gemakkelijk afging, maar Kathy's ultimatum bleef door zijn hoofd spoken, en hij zette zijn schouders er stevig onder. De wens om sober te blijven werd nog eens zo versterkt door de geboorte van zijn dochtertje, Susan. Nathan was - is nog steeds - dol op haar, en wilde haar het beste geven wat er was. Langzamerhand werd het steeds gemakkelijker om het bestaan van alcohol gewoon te vergeten, omdat Susan of Kathy er altijd wel waren om hem af te leiden; en als zij er niet waren, had hij zijn werk.
Jarenlang leek het goed te gaan, tot hij er op zijn 32e achter kwam dat Kathy al enkele maanden een affaire had. Nu was het niet eens die schok die hem weer terug het duister in stuurde; het was de mededeling dat ze een scheiding wilde, en dat ze Susan mee wilde nemen. Nathan vocht voor Susan met alles wat hij in zich had, maar natuurlijk sprak zijn verleden als alcoholist tegen hem; de rechter kon niet met zekerheid uitsluiten dat Nathan niet terug zou vallen in zijn oude gewoontes, dus kende hij Kathy de volledige voogdij toe. Het vertrekken van zowel zijn vrouw als zijn dochter was een fatale zet; al snel merkte hij dat hij grote hoeveelheden alcohol inkocht bij het boodschappen doen, en dat er ineens wel heel veel lege wiskey- en vodka-flessen in de gootsteen terecht kwamen. Het deed hem echter niets; hij kon zijn dochtertje niet meer zien, zijn lever kon er ook nog wel aan.
Over het algemeen slaagde hij erin het goed te verbergen; wanneer hij buitenshuis kwam, leek er niets mis met hem te zijn. Toen Susan's verjaardag echter om te hoek kwam kijken, had hij zich zo klem gezopen dat hij de volgende dag nog half dronken op school verscheen. Toen collega's dit opmerkten, werd hij al snel naar huis gebracht. Daar vond zijn collega natuurlijk de lege flessen. Nathan's drankprobleem werd aan het schoolhoofd doorgegeven, die voor Nathan een afspraak maakte bij de schoolpsycholoog; deze schreef hem in bij Sora Institute. Vanwege het feit dat hij dronken op school was verschenen en zo de leerlingen in potientieel gevaar had gebracht, werd hij eerst gedwongen opgenomen; pas na een half jaar werd dit opgeheven tot een vrijwillig verblijf. Nathan is na aankomst nooit meer vertrokken; toen hij na iets minder dan een jaar weer naar huis mocht, was het alweer bijna Susan's verjaardag, en begon de hele cyclus weer opnieuw. Ditmaal was Nathan echter zelf degene die zichzelf terug sleepte naar Sora Institute. Susan's verjaardag is nog steeds een probleempunt voor hem, en op deze dag moet hij extra op zichzelf letten wil hij geen terugval krijgen. Karakter Nathan heeft als het ware twee persona's. Eentje krijgt iedereen te zien: dit is de leraar die passie heeft voor zijn vak en anderen hiermee wil inspireren; de harde werker; de doorzetter. Degene naar wie je toe kunt gaan als het je allemaal even te veel wordt. Degene die er alles aan zal doen om ervoor te zorgen dat jij je weer lekker gaat voelen. Degene die jou voor zichzelf plaatst. Achter deze persona gaat echter een compleet ander karakter schuil, die hij voor iedereen verborgen houdt: de afkickende alcoholist die weet dat hij nooit meer volledig sober gaat worden, en die hier tegelijkertijd ontzettend bang voor is. De vader die zijn kind mist en die de strijd om haar verloren heeft. De man die het liefste in een donker hoekje in elkaar zou kruipen en nooit meer op zou staan. De zenuwpees die zijn handen nooit stil kan houden, die altijd ritmes tikt om maar bezig te zijn. Voor Nathan zijn dit twee hele distincte houdingen; zodra hij over de drempel van zijn kamer stapt, valt de leraar weg en komt Nathan bovengedreven. Zodra hij ook maar bij iemand in de buurt is die niet zijn therapeut is, zet hij het masker weer op. Hobby's Muziek luisteren, zwemmen, alles wat hij in principe in zijn eentje en op zijn kamer kan doen Houdt van Susan, alcohol, muziek, geschiedenis, lesgeven Houdt niet van Zijn sessies, alcohol, drukte, mensen die hem te zeer op de huid zitten Turn ons Eerlijkheid, openheid, langere mannen, kortere vrouwen, sprekende ogen, bezorgdheid Turn offs Geheimzinnigheid, overbezorgdheid, controlefreak, niet van kinderen houden Habit(s) Vooral tijdens zijn afkick-periodes heeft hij de neiging om met zijn handen te tikken tegen alles wat er maar in de buurt is; hij kan ze eigenlijk niet goed stil houden. Ook als hij al een tijd nuchter is wil hij nog wel eens ritmes tikken met zijn vingers, zodat hij maar iets met zijn handen te doen heeft.
Laatst aangepast door Nathan op ma jul 02, 2012 6:06 am; in totaal 10 keer bewerkt
Yuichi
Aantal berichten : 4 Punten : 6 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Yuichi Sakurai Leeftijd: 19 Aandoening: Bipolar disorder
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ do mei 31, 2012 6:13 am
A L G E M E E N Voornaam Yuichi Achternaam Sakurai Bijnaam Yu-chan, Yu Leeftijd 19 Geslacht Man Geboortedatum 8 oktober 1992 Geboorteplaats Osaka, Japan Geaardheid Biseksueel, maar schuw
I N R I C H T I N G Positie Patiënt/dokter/leraar Reden verblijf Yuichi heeft Bipolar II disorder; dit houdt in dat hij heen en weer springt tussen depressieve periodes en zogenaamde hypomanishe periodes, waarin hij meer energie heeft en over het algemeen vrij hyperactief is. Deze 'moodswings' zorgden ervoor dat hij leven dusdanig in de knoop kwam dat hij niet meer zonder medicatie en toezicht kon functioneren. Daarom stuurde zijn moeder hem, samen met zijn broertje, naar Sora Institute gestuurd, omdat hij daar de begeleiding kon krijgen die hij nodig had. Duur verblijf 1 jaar en drie maanden
O U T S I D E Tattoo's - Piercings - Lengte 181 cm Gewicht 62 kg. Oogkleur Bruin Haarkleur Donkerblond/bruin (officieel zwart) Littekens Op zijn polsen, van een half-doorgezette zelfmoordpoging.
I N S I D E Verleden De eerste twaalf jaar van Yuichi's leven waren weinig bijzonders; het enige speciale in die twaalf jaar was de geboorte van zijn broertje, Yuji, met wij hij al op vroege leeftijd erg close zou worden. Ook al was Yuji maar een jaartje jonger, Yuichi voelde zich erg beschermend over hem; hij was tenslotte de grote broer, ook al scheelde het zich maar zo'n korte tijd. Er gebeurde niet veel bijzonders, de eerste paar jaar; de jongens gingen naar school, hadden natuurlijk mensen met wie ze het goed en minder goed konden vinden, en deden vooral heel veel samen. Yuichi vond zijn eerste jaar op de middelbare school hierdoor erg moeilijk; hij kwam ineens op een vreemde school, met allemaal vreemden, en zonder Yuji. Maar dit was niet het grootste struikelblok van dat jaar.
Het grootste struikelblok kwam enkele weken nadat Yuichi voor het eerst naar de middelbare school ging, in de vorm van zijn vader. Deze stapte op een avond, toen Yuichi huiswerk zat te maken, zijn kamer binnen, zijn gezicht serieus. Hij vroeg of hij even met Yuichi kon praten; deze zei natuurlijk geen nee. Zijn vader vroeg hem of ze op school bij biologie al iets gehad hadden over 'de bloemetjes en de bijtjes'. Yuichi was op dat moment meer beschaamd en half-geïrriteerd; hij had van andere jongens op school al genoeg klachten gehoord over ouders die 'het Praatje' wilden aangaan, en hij zat er op dat moment niet echt op te wachten; hij zei dus maar vaagjes dat ze dat nog niet gehad hadden, maar dat ze dat binnenkort wel zouden krijgen. Hij dacht dat dat genoeg was en dat zijn vader hem met rust zou laten; niets was echter minder waar.
Zijn vader zei dat het echt belangrijk was dat hij het zo snel mogelijk zou leren, en droeg Yuichi op zijn kleren uit te trekken. Yuichi dacht eerst dat hij een grapje maakte, maar al snel werd het hem duidelijk dat dit niet het geval was; toen Yuichi niet gehoorzaamde, trok zijn vader hem ruw bij zijn pols naar het bed toe, en zei hem geen kik te geven. Yuichi was te bang om iets uit te brengen of om zich te verzetten, en kon niet anders dan zijn vader zijn gang te laten gaan. Die nacht deed hij de deur op slot en maakte hem niet open, zelfs niet toen Yuji welterusten kwam zeggen. Hij had pijn, voelde zich vies, en durfde niet overeind te komen. Hij sliep de hele nacht niet. Toen hij de volgende ochtend maar moeilijk kon zitten, en zijn moeder en Yuji hem bezorgd vroegen wat er mis was, verzon hij dat hij zich niet lekker voelde en vertrok naar zijn kamer.
Deze situatie ging een tijd lang zo door. Langzaam maar zeker schoolde Yuichi zich erin de pijn te verbijten en niet elke keer een gezicht te trekken wanneer hij moest gaan zitten. Hij dacht dat het niemand op was gevallen, wat er gaande was tussen zijn vader en hem, en dat hij het in stilte zou moeten verduren tot hij op kamers ging. Ook dit was echter niet het geval. Ongeveer een jaar later, toen zijn vader net zijn kamer verlaten had en Yuichi zich net terug van de badkamer naar zijn bed gesleept had, sloop Yuji zijn kamer binnen en deed de deur achter zich dicht. Er viel een korte stilte alvorens Yuji deze verbrak met een zacht: “Hij doet het bij jou ook hè?” Op dat moment stortte Yuichi’s wereld volledig in; hij had Yuji niet kunnen beschermen.
Jarenlang hielden ze het voor de hele wereld verborgen; ze konden enkel met elkaar praten. Op een gegeven moment, toen Yuichi bijna zeventien was, zag hij het niet meer zitten, en wilde hij zelfmoord plegen; uiteindelijk zette hij hier niet helemaal mee door, omdat hij Yuji dan alleen achter zou laten. Hij had wel diepe sneeën in zijn polsen gezet, maar niet diep genoeg om dood te bloeden; wel diep genoeg om zijn moeder de schrik van haar leven te geven en om naar het ziekenhuis te moeten voor hechtingen. Natuurlijk kreeg hij de vraag waarom hij het gedaan had; toen hij hier geen antwoord op gaf, vroeg zijn arts toestemming aan zijn moeder om hem op te nemen en hem een gesprek met een psycholoog te laten hebben. Zijn moeder stemde hierin toe.
Het leek erop alsof de psycholoog geen vordering zou maken, want Yuichi hield zijn kaken stijf op elkaar. Er kwam echter een plotselinge, onbedoelde doorbraak toen de psycholoog op het einde van een van hun gesprekken zijn ouders en Yuji de kamer inriep. Bij het zien van zijn vader kromp Yuichi automatisch wat ineen; de psycholoog zag het meteen, en zag ook dat Yuji zich zo dicht mogelijk bij Yuichi hield en het verst bij hun vader vandaan. De psycholoog vroeg hierop of hij even met Yuichi en Yuji mocht praten. Uit dit gesprek, wat moeizaam op gang kwam, kon de psycholoog uiteindelijk dan toch een door schaamte zacht gemompelde bekentenis halen. Hun moeder werd ingelicht; hun vader werd gearresteerd en veroordeeld tot levenslang.
Hun moeder voelde zich uiteraard immens schuldig dat ze nooit iets gemerkt had, en dat ze haar kinderen niet had kunnen beschermen, en vertrok met ze naar Amerika om daar een nieuwe start te maken. Eenmaal daar kwam echter snel aan het licht dat zowel Yuichi als Yuji voor het leven getekend waren door hun vaders daden: Yuichi werd gediagnosticeerd met Bipolar Disorder, en Yuji met Dissociative Identity Disorder. Voor beiden werd het steeds moeilijker om normaal in de samenleving te functioneren, waardoor hun moeder zich uiteindelijk genoodzaakt zag hen in te schrijven bij Sora Institute. Zelf zocht ze, nadat haar jongens weg waren, therapie bij een aparte kliniek, waar ze nog steeds gesprekken heeft. Karakter Over het algemeen is Yuichi stil en op zichzelf. Hij bemoeit zich liever niet met de problemen van anderen als hij niet door iemand benaderd wordt, en zal in een omgeving met veel mensen dus niet snel zijn mond open doen. Hij brengt alle mogelijke tijd op zijn kamer door, een koptelefoon op zijn oren. Met Yuji kan hij het prima vinden, en Yuji is dan ook een van de weinige mensen waar hij openlijk mee praat, vooral omdat hij weet dat Yuji hem lang genoeg kent om hem te begrijpen en omdat Yuji hetzelfde doorgemaakt heeft als hij. Yuji is ook de enige die iets merkt van Yuichi's hypomanische periodes - met hulp van de medicjinen en een grote concentratie slaagt Yuichi er wel in deze voor anderen te verbergen. Maar tijdens een depressieve periode is hij zelfs voor Yuji bijna onbereikbaar, en blijft hij het liefst de hele dag onder de dekens liggen tot hij er voor consult uitgesleept wordt. Ondanks zijn stille en teruggetrokken karakter is Yuichi zorgzaam, en is hij wel degelijk bereid anderen te helpen; hij wil gewoon niet de eerste zijn om toenadering te moeten zoeken. Hobby's Alles wat hij maar alleen of met Yuji kan doen; lezen, schrijven, hardlopen, muziek luisteren Houdt van Muziek, buitenlucht, sterren, Yuji, zijn moeder Houdt niet van Zijn vader, zijn aandoening, drukte, mensen, alleen zijn Habit(s) Door zijn medicatie (lithiumcarbonaat) trillen zijn handen eigenlijk constant. Dit kan hij zelf niet verhelpen. Other Door vroegere medicatie (Valparin) heeft hij een lichte beschadiging aan zijn lever.
Aantal berichten : 23 Punten : 25 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Colin Shea Leeftijd: 28 Aandoening: -
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ di jun 05, 2012 1:44 am
A L G E M E E N Voornaam Colin Achternaam Shea Bijnaam - Leeftijd 28 Geslacht Man Geboortedatum 13 juni 1983 Geboorteplaats Boston, USA Geaardheid Heteroseksueel
I N R I C H T I N G PositiePatiënt/dokter/leraar Reden verblijf Colin is groepsgesprek-leider op Sora Institute. Duur verblijf Anderhalf jaar
O U T S I D E Tattoo's Eén op zijn linker bovenarm (sterrenbeeld stier); twee op zijn rechter bovenarm: de kanji voor 'familie', en 'Loyalty' in tekst erboven. Tenslotte een over zijn rechterribben, met 'In loving memory, Mike, always with me.' Piercings - Lengte 1.84 Gewicht 75 Oogkleur Blauw Haarkleur Donkerblond Littekens Op zijn onderarmen zijn nog wel sporen van naalden te zien, al zie je ze alleen als je echt goed kijkt.
I N S I D E Verleden Colin werd geboren als de enige zoon van een neurochirurg en een huisvrouw. Hij was op school een gemiddelde leerling, haalde eigenlijk alles wel, maar had nu ook weer geen geweldig hoge punten. Dit was de reden dat hij eigenlijk nooit goed met zijn vader overweg heeft gekund; door zijn werk wilde zijn vader dat zijn zoon in alles goed was, bij alles het hoogst mogelijk haalbare haalde. Colin kon niet tegen de druk die zijn vader hem oplegde, en hing dus vaak met zijn vader in de haren. Toen hij eenmaal in zijn echte tienerjaren kwam, deed hij er alles aan om zijn vader zoveel mogelijk dwars te zitten. Hij koos vakken die zo ver mogelijk verwijderd waren van een latere studie geneeskunde (ook een eis van zijn vader), deed zo mogelijk nog minder aan school dan hij al deed, ging vaak uit en was amper thuis. Het spreekt voor zich dat de spanning tussen hem en zijn vader alleen nog maar hoger opliep.
Na verloop van tijd werd het de nieuwe aanpak van zijn vader Colin gewoon te negeren. Colin vond het allemaal wel best, dan had hij rust. Desondanks bleef hij in zijn gewoontes volharden. Hij ging veel uit met zijn beste vriend, Mike. Ze waren sinds het begin van de middelbare school al onafscheidelijk geweest, en deelden alles samen. Toen Mike op zijn zeventiende in aanraking kwam met drugs, zag Colin het haast als gewoon dat hij met Mike meedeed. Enkele jaren leek er niets mis te zijn, en Colin hield zich voor dat hij kon stoppen wanneer hij wilde - natuurlijk was dit niet het geval, maar dat gaf hij niet aan zichzelf toe. Gedurende alle tijd dat hij aan de drugs zat, realiseerde hij zich niet hoe schadelijk alle spul was wat hij in zijn lijf pompte. Mike realiseerde het zich evenmin - nog minder dan Colin, zelfs. Colin was niet 24/7 bij Mike, omdat Mike werkte en Colin psychologie was gaan studeren (daar had zijn vader ook op aan te merken dat hij 'geen echte dokter' zou zijn als hij afgestudeerd was, maar dat legde Colin naast zich neer). Hierdoor had hij niet door hoe zwaar Mike aan de drugs zat, aangezien hij niet anders leek dan normaal wanneer Colin hem zag.
Het kwam dan ook als een schok dat hem op zijn 22e verteld werd dat Mike overleden was aan een overdosis. Natuurlijk werd Colin gevraagd voor een gesprek, en pas daar werd het hem duidelijk hoe veel drugs Mike gebruikt had. Dat versoberde hem compleet, en hij schreef zich in bij een afkickcentrum. Zijn rouwproces maakte zijn afkickproces nog eens zo zwaar, maar hij slaagde er uiteindelijk wel in clean te worden en zijn studie af te maken; hij slaagde met een jaar vertraging. Hij begon aan een specialisatie studie om als ziekenhuispsycholoog te kunnen gaan werken, maar deze maakte hij uiteindelijk niet af. In plaats daarvan begon hij te werken, en solliciteerde al vrijwel meteen op Sora Institute. Hij ging echter niet als psycholoog aan de slag, maar als leider van groepsgesprekken, vooral toegespitst op drugsgebruik. Hij wilde niet als psycholoog werken omdat hij voelde dat hij als groepsleider meer mensen kon bereiken, en hij wilde sinds Mike aan zoveel mogelijk mensen overbrengen hoe schadelijk drugs was en hoe het een leven kapot kon maken - als het al niet je eigen was, dan dat van mensen die om je gaven. Colin werkt nog steeds op Sora Institute, en heeft sinds zijn opname in het afkickcentrum niet meer met zijn vader gesproken. Karakter Als je Colin zomaar ergens tegen zou komen, zou je niet raden dat hij bij Sora Institute werkt als gespreksleider; hij is vrij speels en lacht snel; ook is hij vrij touchy met mensen die hij aardig vindt. Op het eerste gezicht is hij heel impulsief, en lijkt hij iemand die nergens voor wil gaan en het liefste zonder al te veel moeite geld wil verdienen. Wanneer hij aan het werk is, lijkt hij een compleet andere persoon. Hij is gedreven en toegewijd; hij is geduldig met zijn patiënten, al wil hij wel echt tot hen doordringen. Desondanks is hij dramt hij niet door. Hij begrijpt dat hij nog zovaak een punt kan maken, maar dat zijn patiënten het zelf moeten begrijpen; daar kan hij hen niet mee helpen. Hij is eerlijk tegenover zijn groep, houdt niets van zichzelf achter. Hij staat eigenlijk 24/7 voor zijn patiënten klaar - zoals dat ook hoort, vindt hij. Hobby's Gitaar spelen, muziek luisteren, rennen, fietsen Houdt van Muziek, lente, frisse buitenlucht, drukte Houdt niet van Drugs, zijn vader, winter, dealers, stilte Turn ons Lef, zelfverzekerdheid, gedrevenheid, werklust, altruisme Turn offs Arrogantie, argeloosheid, anti-sociaal, egoïsme
Laatst aangepast door Colin op zo jun 17, 2012 8:02 am; in totaal 1 keer bewerkt
Ian
Aantal berichten : 16 Punten : 24 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop~
Character Naam: Ian Adler Leeftijd: 27 Aandoening: Anti-sociale persoonlijkheidsstoornis / psychopathie
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ vr jun 22, 2012 10:14 am
A L G E M E E N Voornaam Ian Achternaam Adler Bijnaam - Leeftijd 27 Geslacht Man Geboortedatum 9 februari 1985 Geboorteplaats Londen, UK Geaardheid Biseksueel
I N R I C H T I N G Positie Patiënt/dokter/leraar Reden verblijf Ian heeft een anti-sociale persoonlijkheidsstoornis die misschien zelfs wel grenst aan psychopatie. Dit houdt in dat hij vrijwel geen empathie-gevoel heeft en geen verantwoordelijkheden voor zijn daden neemt. Hierdoor kunnen zijn acties uitlopen op crimineel gedrag. Door zijn stoornis - wat Ian overigens niet zo ziet, hij vindt zijn aandoening geen afwijking - geniet hij van de pijn van anderen, en kan hij mogelijk de oorzaak van die pijn zijn. Duur verblijf 4,5 jaar
O U T S I D E Tattoo's - Piercings - Lengte 1.87 Gewicht 73 Oogkleur Blauw-groen Haarkleur Zwart Littekens -
I N S I D E Verleden Ian werd geboren als nakomertje in Londen; zijn broer was tien jaar ouder dan hij. Ian was een ongelukje, en tegen de tijd dat zijn moeder erachter kwam dat ze zwanger was, was het al te laat om nog een abortus te laten plegen. Allebei zijn ouders werkten lang; ze waren hierdoor maar weinig thuis. Tevens kreeg Ian weinig aandacht omdat hij niet gepland was, en omdat zijn broer David gewoon het lievelingetje was. David was perfect, deed alles goed, elke prestatie die hij neerzette was een applaus waard. Ian daarentegen moest keihard zijn best doen om zelfs maar een blik van zijn ouders te krijgen. Dit gebrek aan aandacht ontwikkelde zich tijdens zijn vroege tienerjaren tot een anti-sociale gedragsstoornis - de voorloper van zijn latere persoonlijkheidsstoornis.
Ondanks het feit dat David alle aandacht van zijn ouders voor Ian's neus wegkaapte, hadden de twee broers amper ruzie. David was vrij beschermend over zijn broer, ook al gaf hij hem niet altijd even veel aandacht - wanneer zijn vrienden erbij waren, bijvoorbeeld, negeerde hij Ian's bestaan het liefste. Ian slikte dat zonder er iets van te zeggen, waardoor David dacht dat hij er niet mee zat, dat hij het begreep dat het gewoon niet kon, omgaan met je kleine broertje wanneer je vrienden erbij waren. Ian deed er luchtig over wanneer David ernaar vroeg, zei hem dat hij dat natuurlijk kon begrijpen. Wat David zich niet realiseerde was dat Ian al vanaf dat moment, al vanaf zijn jonge kinderjaren, al perfect tegen mensen kon liegen. Ian zette een glimlach op en stelde David gerust - maar tegelijkertijd sloeg hij iedere keer dat zijn broer hem verliet op in zijn geheugen.
Ian groeide op zonder dat iemand de gedragsstoornis opmerkte; David geloofde immers elk woord wat hij zei, en zijn ouders keken amper naar hem om. En als iemand ooit een dood, ontleed dier in zijn of haar achtertuin vond - geen reden om te denken dat Ian daar ook maar iets mee te maken had. Ian was immers lief en charmant, kon onmogelijk kwaad in de zin hebben. Hij kon onmogelijk zo veel woede in zich hebben dat een ongelukkig muisje het moest bekopen. Maar natuurlijk had Ian dit wel. Naar mate hij ouder werd, zonderde hij zich steeds meer af van zijn leeftijdsgenoten - niet lichamelijk, maar hij bekeek ze wel met een andere blik. Calculerend, afwachtend. Wanneer hij kon, verzamelde hij zo veel mogelijk informatie over zijn omgeving, zodat hij, wanneer het nodig mocht blijken, genoeg 'dirty laundry' had om de persoon in kwestie onder controle te houden. Maar, ondanks alles, deed hij dit vreemd genoeg nooit bij zijn broer. David was haast heilig voor hem. David was tevens degene voor wie hij nog zijn best wilde doen - hij wilde het goed doen in de ogen van zijn broer. Die bevestiging heeft hij echter nooit gekregen.
Doordat Ian zo charmant was, duurde het lang voor iemand erachter kwam dat hij überhaupt een gedragsstoornis had die uitgelopen was op een persoonlijkheidsstoornis. Hij was tweeëntwintig toen het uiteindelijk mis ging. Hij woonde inmiddels al twee jaar op zichzelf vanwege zijn studie aan Cambridge - hij was rechten gaan studeren - maar natuurlijk werd hij wel nog steeds geacht terug te komen voor de feestdagen. Niet omdat zijn ouders dat nu van hem verlangde, maar omdat David hem dit gevraagd had. En wanneer David wat zei waardoor Ian mogelijk punten bij hem kon scoren, tja, dan werd dat gewoon gedaan. Dus sleepte hij zich met de Kerst richting het huis van zijn ouders. Waar hij niet op gerekend had was dat David zijn vriendin mee zou nemen. Ian wist natuurlijk dat David al enkele maanden iets had met het meisje, maar zijn broer was nu nooit echt serieus geweest met relaties, dus maakte Ian zich er niet al te druk over. Maar toen hij binnenkwam en David samen met het meisje zag, drong het ineens tot hem door dat het wel degelijk serieus was - en dat zijn broer hem voor de zoveelste keer aan de kant geschoven had, ditmaal voorgoed.
Door deze realisatie was Ian tijdens het eten ontzettend gespannen, en toen zijn vader terloops opmerkte dat het wel heel lang duurde voor hij zijn diploma had, en zijn moeder even later vroeg of hij nog geen vriendin had zoals David, sloegen alle stoppen door. Ian herinnert zich zelf nog maar weinig van na het moment dat hij opstond. Hij herinnert zich zijn handen rond zijn vaders keel, het gekrijs van zijn moeder en David's vriendin, en uiteindelijk David's handen die hem van zijn vader aftrokken. Voor de eerste keer in zijn leven duwde Ian zijn broer van zich af. De stilte die erna viel was oorverdovend. Kijk eens, David, dit is wat ik ben geworden. Negeer me. Gooi me aan de kant. Ik heb je niet nodig. Die gedachtegang is Ian na al die jaren nog bijgebleven, ook al zijn de details van de avond weggezakt. Hij kan zich niet meer herinneren hoe hij van thuis uiteindelijk op het politiebureau en vanuit daar bij een psychiater terecht kwam. Hij kan zich wel het oordeel van deze psychiater nog herinneren: anti-sociale persoonlijkheidsstoornis. Psychopatie. Ian kwam niet in aanmerking voor een gevangenisstraf; David had zijn ouders overtuigd geen aangifte te doen. Ian werd echter wel gedwongen naar Sora Institute gestuurd, mede met een smeekbede van David. Ian ging - niet voor David, hield hij zichzelf voor, maar omdat dit zijn ticket weg uit Engeland was. Inmiddels zit hij al bijna vijf jaar op Sora Institute. Karakter Het eerste wat iemand aan Ian op zal vallen is dat hij ontzettend charmant is; hij heeft vrijwel altijd een ogenschijnlijk vriendelijke glimlach klaar voor iedereen. Wanneer je goed kijkt, zal je echter opvallen dat deze glimlach zelden of nooit zijn ogen bereikt - deze blijven koud en calculerend. Hij is sadistisch en geniet dus van de pijn van anderen, zowel lichamelijk als geestelijk; in het merendeel van de gevallen zal hij zelf degene zijn die die pijn veroorzaakt heeft. Zoals gezegd heeft hij geen empathie voor de situaties van anderen, al is hij een goede toneelspeler en zal hij doen alsof hij dit wel heeft. Hij is erg intelligent en daardoor berekenend, strategisch, probeert altijd één stap vooruit te plannen. Hij houdt er niet van om de controle over een situatie te verliezen, en zal ook gevaarlijk worden wanneer dit gebeurt. Hij is geduldig, bekijkt alle mogelijke opties, en slaat dan toe waar het je pijn doet. Tenslotte is hij een ontzettend goede leugenaar; 90% procent van zijn woorden zal op de een of andere manier een leugen zijn - ook al speelt hij dit slim, en verpakt hij die leugen in de waarheid, waardoor het heel aannemelijk lijkt. Hij is ontzettend snel verveeld, en dan moet je uitkijken, aangezien hij er dan alles aan gaat doen om zijn verveling tegen te gaan. Hobby's Ian heeft niet veel hobby's, vrijwel alles wat hij doet bestaat alleen maar om zijn verveling tegen te gaan. Hij kan echter wel vaak met een boek te vinden zijn. Houdt van David, boeken, controle, rust en stilte Houdt niet van Zijn ouders, genegeerd worden, controle verliezen, verveling, harde muziek Turn ons Controle hebben, idolatie, verzorgd uiterlijk Turn offs Schamperheid, onderdanig moeten zijn, slonzig uiterlijk
Aantal berichten : 1 Punten : 1 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop~
Character Naam: Soo-Yeon Kim Leeftijd: 6 Aandoening: Asperger's Syndroom
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ zo jul 01, 2012 11:25 am
A L G E M E E N Voornaam Soo-Yeon Achternaam Kim Bijnaam - Leeftijd 6 Geslacht Meisje Geboortedatum 21 april 2006 Geboorteplaats Daejeon, Zuid-Korea Geaardheid nvt
I N R I C H T I N G Positie Patiënt/dokter/leraar Reden verblijf Soo-Yeon heeft Asperger's Syndroom, wat voor de meeste mensen lijkt op autisme, alleen is er bij Asperger's geen sprake van een taalachterstand. Daarbij maakt Soo-Yeon, in tegenstelling tot mensen met autisme, graag contact met andere mensen. Toch beperkt haar aandoening haar. De reden dat ze uiteindelijk is opgenomen is dat haar ouders niet goed wisten hoe ze met haar om moesten gaan, en een vriendin van haar moeder de eigenaar van Sora's Institute kende. De eigenaar heeft zich vervolgens over Soo-Yeon ontfermd. Duur verblijf 2 weken
O U T S I D E Lengte 1.10 Gewicht 16 Oogkleur Zwart Haarkleur Zwart
I N S I D E Verleden Karakter Hobby's Houdt van Houdt niet van Overig Soo-Yeon is altijd te zien met een knuffel van een konijn, die ze Bun-Bun heeft genoemd.
Aantal berichten : 16 Punten : 24 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop~
Character Naam: Ian Adler Leeftijd: 27 Aandoening: Anti-sociale persoonlijkheidsstoornis / psychopathie
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ ma jul 23, 2012 12:31 am
Tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst.
Tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst.
Tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst tekst~
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ ma okt 29, 2012 9:29 am
Once upon a time...
Ooit sprak de Evil Queen, Snow White's vijand, een vloek uit over alle storybook characters: deze vloek had iedereen binnen de wereld van sprookjes naar onze bekende, moderne wereld gestuurd, naar een plaatsje dat Storybrooke heette. Binnen Storybrooke wist niemand meer dat ze ooit sprookjesfiguren geweest waren, en niemand wist dat ze elkaar kenden. Iedereen die ooit een happy ending gehad had, was nu uit elkaar gehaald. De enige happy ending zou die van de Evil Queen zijn. Al achtentwintig jaar leven de sprookjesfiguren in Storybrooke, waar er geen happy endings zijn. Maar magie heeft altijd een prijs, en de vloek van de Queen meer dan welke magie dan ook. Nu, achtetentwintig jaar later, begint haar vloek plekken van zwakte te tonen, en de torenklok, die al achtentwintig jaar 8:15 aangaf, is weer begonnen te lopen. Er zit verandering aan te komen, en misschien heeft Storybrooke ook geen happy ending voor haar burgemeester...
There are no happy endings.
Once Upon a Time is een mensen RPG waarin jij in de rol kruipt van een van deze vervloekte storybook characters. Misschien ben je zelfs wel een van de weinigen die wél nog alles weet, of iemand die juist helemaal niets met Storybrooke te maken heeft en er alleen maar op bezoek is, of allebei. Laat je fantasie de vrije loop gaan, en schrijf je eigen verhaal. Welkom op Once Upon a Time!
Story Rules Join Special Characters
Code:
[table width="740" height="581" border="0px" cellpadding="0" cellspacing="0" align="center" background="http://imageshack.us/a/img849/4786/ouatreclaime.png"][tr][td] <div style="width:680px;height:250px;overflow:scroll;overflow-y:scroll;overflow-x:hidden;margin-bottom:10px;margin-left:30px;margin-top:290px;margin-right:30px; align="center">[font=georgia][size=11][justify][color=#162324][center][i]Once upon a time...[/i][/center] Ooit sprak de Evil Queen, Snow White's vijand, een vloek uit over alle storybook characters: deze vloek had iedereen binnen de wereld van sprookjes naar onze bekende, moderne wereld gestuurd, naar een plaatsje dat Storybrooke heette. Binnen Storybrooke wist niemand meer dat ze ooit sprookjesfiguren geweest waren, en niemand wist dat ze elkaar kenden. Iedereen die ooit een happy ending gehad had, was nu uit elkaar gehaald. De enige happy ending zou die van de Evil Queen zijn. Al achtentwintig jaar leven de sprookjesfiguren in Storybrooke, waar er geen happy endings zijn. Maar magie heeft altijd een prijs, en de vloek van de Queen meer dan welke magie dan ook. Nu, achtetentwintig jaar later, begint haar vloek plekken van zwakte te tonen, en de torenklok, die al achtentwintig jaar 8:15 aangaf, is weer begonnen te lopen. Er zit verandering aan te komen, en misschien heeft Storybrooke ook geen happy ending voor haar burgemeester...
[center][i]There are no happy endings.[/i][/center]
Once Upon a Time is een mensen RPG waarin jij in de rol kruipt van een van deze vervloekte storybook characters. Misschien ben je zelfs wel een van de weinigen die wél nog alles weet, of iemand die juist helemaal niets met Storybrooke te maken heeft en er alleen maar op bezoek is, of allebei. Laat je fantasie de vrije loop gaan, en schrijf je eigen verhaal. Welkom op Once Upon a Time!
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ vr nov 02, 2012 11:29 am
C H A R A C T E R Naam Graham Lockhart Bijnaam Leeftijd 36(?) Geslacht Man Geboortedatum Sterrenbeeld Chinese zodiac Geaardheid Biseksueel Baan Mechanic
F A I R Y T A L E Naam The Tin Man / Nick Chopper VerhaalThe Wizard of Oz Bijzonderheden
A P P E A R A N C E Haarkleur: Donkerbruin Haarstijl: Oogkleur: Bruin Lengte: Gewicht: Postuur: Kledingstijl: Littekens:
P E R S O N A L I T Y » Gentle »
I N T E R S T S Hobby's: Houdt van: Houdt niet van: Turn ons: Turn offs: Fears:
H I S T O R Y .
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ zo nov 04, 2012 5:34 am
C H A R A C T E R Voornaam Achternaam Bijnaam Leeftijd Geslacht Baan Geaardheid
F A I R Y T A L E Naam Verhaal Bijzonderheden
I N S I D E Karakter Verleden.
Code:
[table width="470" height="515" border="0px" cellpadding="0" cellspacing="0" align="center" background="http://img259.imageshack.us/img259/6660/lucaskader.png"][tr][td]<div style="width:450px;height:440px;overflow:scroll;overflow-y:scroll;overflow-x:hidden;margin-bottom:50px;margin-left:10px;margin-top:10px;margin-right:10px; align="right">[size=10][font=tahoma][justify][u]C H A R A C T E R[/u] [b]Voornaam[/b] [b]Achternaam[/b] [b]Bijnaam[/b] [b]Leeftijd[/b] [b]Geslacht[/b] [b]Baan[/b] [b]Geaardheid[/b]
[u]F A I R Y T A L E[/u] [b]Naam[/b] [b]Verhaal[/b] [b]Bijzonderheden[/b]
[u]I N S I D E[/u] [b]Karakter[/b] [b]Verleden[/b].[/justify][/font][/size][/td][/tr][/table]
Spoiler:
Spoiler:
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ za jun 22, 2013 7:30 am
Code:
<link href='http://fonts.googleapis.com/css?family=Tulpen+One' rel='stylesheet' type='text/css'><link href='http://fonts.googleapis.com/css?family=Convergence' rel='stylesheet' type='text/css'><center><div style="width: 400px; border: 15px solid #cc9d8c; -moz-border-radius:140px 0px 0px 0px; border-radius: 160px 0px 0px 0px; padding: 10px; padding-top: 1em; padding-bottom: 1em; padding-left: 1em; padding-right: 1em; background-color:#eee9e9;"><div style="width:400px;height:250px;background-image:url(http://img853.imageshack.us/img853/9201/f13o.png);-moz-border-radius:140px 0px 0px 0px; border-radius: 140px 0px 0px 0px;"></div><div style="width: 400px; background-color: #cc9d8c; font-family: 'Tulpen One', cursive; font-size: 28px; text-transform:uppercase; color:#FFFFFF; text-align: center; line-height: 100%; border-top: 1px dotted #FFFFFF; border-bottom: 1px dashed #FFFFFF;">there is no answer. whichever you choose, you are wrong.</div><br><div style="background-color: #eee9e9; width: 380px; padding:5px;text-align:justify; font-family:Convergence; font-size:9px;line-height:110%; color: #4e2f2d;"> [u]G E N E R A L[/u]
[b]Naam:[/b] Katherine Olivia Wenscombe
[b]Roepnaam:[/b] Kay [keej]
[b]Leeftijd:[/b] 16
[b]Geslacht:[/b] Vrouw
[b]Geaardheid:[/b] Biseksueel, al neigend richting homoseksueel
[b]Kledingstijl:[/b] Classy/tomboy/casual - het ligt er maar net aan waar ze voor in de stemming is.
[b]Piercings:[/b] Ze heeft twee gaatjes in haar linkeroor, drie in haar rechter; tevens heeft ze een traguspiercing in haar linkeroor.
[b]Tattoo's:[/b] Op haar onderrug, [i]Sawyer[/i].
[u]P E R S O N A L I T Y[/u]
[b]Karakter:[/b] Het eerste wat iemand aan Kay opvalt is dat ze ontzettend brutaal is. Ze stapt vaak als eerste naar voren om iemand aan te spreken of om haar zegje te doen, en neemt zich geen blad voor de mond. Hierdoor kan ze vaker bot overkomen, maar ze heeft er een hekel aan wanneer iemand zich anders voordoet dan hij/zij werkelijk is, dus zelf doet ze dit ook niet - als iemand haar aardig wil vinden, moet diegene dat doen om wie ze echt is. Naar buiten toe straalt ze zelfvertrouwen uit, en tot op zekere hoogte klopt dit ook wel; zo is ze bijvoorbeeld niet bang voor haar zeventiende verjaardag, omdat ze ervan overtuigd is dat zij de 'poef' kan overleven. (Ze is echter bang voor Sawyer.) Diep van binnen is Kay echter ongelofelijk onzeker, en gebruikt ze haar zelfvertrouwen enkel om dit voor anderen - en zichzelf - te verbloemen. Wanneer ze ergens haar zinnen op gezet heeft, zal ze er alles aan doen om haar zin te krijgen. Wanneer ze iemand echt mag, kan ze ontzettend bezitterig zijn, ook al houdt ze haar ogen altijd open. Ze kan het verleden moeilijk laten rusten, en zal dus altijd degene zijn om een wrok te koesteren - haar ouders zijn hier een perfect voorbeeld van. Maar dit alles gecombineerd maken haar tot een meisje dat voor je door het vuur zal gaan, wanneer je haar eenmaal voor je gewonnen hebt, en er alles aan zal doen om je te beschermen.
[b]Hobby's:[/b] Gitaar spelen, zingen, zwemmen, gewoon tijd met Sawyer doorbrengen, yoga
[b]Turn offs:[/b] Controlefreak, desinteresse, geen ruggengraat, kuddedier, anders voordoen
[b]Fears:[/b] Sparatieangst, Sawyer kwijtraken
[u]H I S T O R Y[/u]
Kay groeide op in de atmosfeer van het vrije New York. Haar ouders waren ongelofelijk conservatief en wilden dat Kay - Katherine, voor hen was het altijd [i]Katherine[/i] - zich als een echte dame opstelde, al vanaf zeer jonge leeftijd. De kleine Kay werd in jurkjes met gelakte schoentjes naar school gestuurd, die ze altijd scheurde of vies maakte, overladen met poppen die ze nooit aanraakte, bestookt met sierraden die ze nooit droeg. Kay voelde zich al snel verstikt door haar ouders en de verwachtingen die ze aan haar oplegden, al begon ze op haar twaalfde pas echt te rebelleren. Ze stond erop dat iedereen haar Kay noemde, begon haar jurken en rokjes te verruilen voor spijkerbroeken (elke keer dat ze er een aantrok, kon ze op een ruzie van jewelste met haar moeder rekenen), haar lakschoenen voor gympen, en knipte haar haar tot boven schouderlengte. (Dat laatste vooral lokte een grote schreeuwpartij uit, maar Kay heeft haar haar daarna nooit meer gehad zoals haar moeder het wilde.)
Haar gewone oorbellen had ze al nog voor ze een jaar oud was, met dank aan haar moeder. Als het aan Kay had gelegen, had ze nooit oorbellen gehad, maar omdat ze nu al eenmaal gaatjes had, liet ze zich een tweede set gaatjes erbij schieten, een in elk oor, omdat dat tegen haar moeder inging en het afweek van de standaard die haar ouders haar gesteld hebben. Binnen een jaar liet ze haar derde gaatje in haar rechteroor schieten, om de afwijking nog groter te maken; haar traguspiercing liet ze op haar veertiende zetten. Tegen deze tijd ging het al ontzettend slecht tussen Kay en haar ouders. Ze zochten constant het conflict met elkaar, of negeerden elkaar volledig. Kay was steeds vaker van huis, weg met vrienden, en nadat deze wel terug naar huis waren, zwierf ze door de straten van New York - alles om maar van huis te zijn.
Tijdens een van deze omzwervingen ontmoette ze Sawyer, een meisje dat een jaar jonger was dan Kay. Kay was dertien op dat moment. Sawyer (ze heette eigenlijk Katherine, vertelde ze Kay ooit, iets wat Kay stiekem nog steeds wonderbaarlijk vindt, maar nooit waarom ze zichzelf zo graag 'Sawyer' noemde. Kay is er altijd van overtuigd geweest dat Sawyer soortgelijke ouders als de hare had.) trok meteen Kay's aandacht, en, het brutale eendje dat ze was en nu nog steeds is, ze stapte op Sawyer af om een gesprek aan te knopen. Het klikte vrijwel meteen. Kay was gefascineerd door Sawyer; ze konden goed met elkaar praten - engig goed, eigenlijk - en Kay vertrouwde haar vrijwel meteen. De derde keer dat ze elkaar zagen, stond Kay's gezicht op onweer na een ruzie met haar ouders, en zonder veel aansporen van Sawyer's kant vertelde Kay haar alles. Ze sliep die avond bij Sawyer op de bank. Toen ze de volgende avond laat toch weer terug naar huis ging, voelde ze zich lichter dan ze zich in lange tijd had gevoeld.
Kort voor haar vijftiende verjaardag begon Kay zich er vaagjes van bewust te worden dat jongens niet het enige was waar haar ogen naar afdwaalden. Het duurde daarna niet lang voor Kay zich ten volste bewust was hoe ze Sawyer was gaan zien, of hoe ze haar misschien altijd wel gezien had; ze realiseerde zich al snel dat ze, voor het eerst, verliefd was. Kay hield dit voor zichzelf, het enige geheim dat ze ooit voor Sawyer heeft gehad, omdat ze hun vriendschap niet wilde verpesten. Ze benutte wel elke minuut van de dag om bij Sawyer te zijn, ten koste van alles, ook haar cijfers. Daarbovenop liet ze zich door een bekende een tattoo op haar onderrug zetten: simpelweg [i]Sawyer[/i]. (Deze heeft ze overigens nooit aan Sawyer laten zien.) Haar ouders zagen deze tattoo echter, bij toeval, en daarmee barstte de hel los. De ruzie die volgde was de felste die ze ooit met haar ouders heeft gehad, zo erg dat Kay een tas met haar belangrijkste spullen pakte en naar een bank in het park vertrok.
Sawyer vond haar daar de volgende dag. Kay vertelde haar een aangepaste versie van wat er was gebeurd - ze gooide het op haar cijfers - en zei dat ze niet meer terug naar huis wilde. Ze weigerde echter ook om mee naar Sawyer's huis te gaan, omdat ze wist dat Sawyer’s moeder het er absoluut niet mee eens zou zijn, en Kay er zeker van was dat Sawyer's ouders op de een of andere manier contact met haar ouders zouden zoeken om over hun dochter te praten. Na even nadenken stelde Sawyer hierop voor om naar Perdido Beach te gaan, al was het maar voor even, tot ze iets beters in gedachten hadden; haar familie had daar een stukje land met een huisje. Ze vertrokken diezelfde dag nog naar Californië. Toen de 'poef' kwam, konden ze uiteraard niet meer weg, en ook al is het leven in de FAKZ harder en zwaarder dan in NYC en hangt hun eigen 'poef' hen boven het hoofd, Kay is stiekem ontzettend gelukkig.
[u]T R I V I A[/u]
» Kay is absoluut niet gelovig, maar ze ziet haar ontmoeting met Sawyer nog steeds als een stukje lot, vooral omdat ze beiden ‘Katherine’ heten. Dit is een feit dat Kay altijd heel warm van binnen maakt, maar dit heeft ze nooit aan Sawyer verteld.
» Kay kan zich best heel vrouwelijk kleden, wanneer ze daar zin in heeft, en ze weet ook dat het haar goed staat, maar meestal is ze te zien in een spijkerbroek met afgetrapte gympen. Dit komt deels omdat iets anders niet handig is, en deels omdat ze zich vreemd voelt als ze zich rond Sawyer uitermate vrouwelijk kleedt.</div><div style="background-color: #eee9e9; width: 380px; border-top: 3px solid #cc9d8c; margin-top: 8px; padding:5px; font-family:Convergence; font-size: 8px; text-align: justify; text-transform: uppercase; text-align:center;line-height:120%; color: #4e2f2d;"><br><b>TAG:</b> ???. <b>WORDS:</b> ###. <b>NOTES:</b> ....</div></div>[URL=http://z10.invisionfree.com/CAUTIONTOTHEWIND/index.php?showuser=4934][size=5]made by malone at caution 2.0[/size][/URL]</center></div>
there is no answer. whichever you choose, you are wrong.
G E N E R A L Naam: Katherine Olivia Wenscombe Roepnaam: Kay [keej] Leeftijd: 16 Geslacht: Vrouw Geaardheid: Biseksueel, al neigend richting homoseksueel Afkomst: New York City, New York, USA Dier: Lynx Drie voorkeurs banen: Kolenplukker / Wacht / Soldaat
F A M I L Y Moeder: Olivia Wenscombe-Carter Vader: Richard Wenscombe
A P P E A R A N C E Haarkleur: Blond Haarstijl: Kort, stijl/piekig Oogkleur: Grijs-groen Lengte: 1.60 m Gewicht: 54 Lichaamsbouw: Normaal Kledingstijl: Classy/tomboy/casual - het ligt er maar net aan waar ze voor in de stemming is. Piercings: Ze heeft twee gaatjes in haar linkeroor, drie in haar rechter; tevens heeft ze een traguspiercing in haar linkeroor. Tattoo's: Op haar onderrug, Sawyer.
P E R S O N A L I T Y Karakter: Het eerste wat iemand aan Kay opvalt is dat ze ontzettend brutaal is. Ze stapt vaak als eerste naar voren om iemand aan te spreken of om haar zegje te doen, en neemt zich geen blad voor de mond. Hierdoor kan ze vaker bot overkomen, maar ze heeft er een hekel aan wanneer iemand zich anders voordoet dan hij/zij werkelijk is, dus zelf doet ze dit ook niet - als iemand haar aardig wil vinden, moet diegene dat doen om wie ze echt is. Naar buiten toe straalt ze zelfvertrouwen uit, en tot op zekere hoogte klopt dit ook wel; zo is ze bijvoorbeeld niet bang voor haar zeventiende verjaardag, omdat ze ervan overtuigd is dat zij de 'poef' kan overleven. (Ze is echter bang voor Sawyer.) Diep van binnen is Kay echter ongelofelijk onzeker, en gebruikt ze haar zelfvertrouwen enkel om dit voor anderen - en zichzelf - te verbloemen. Wanneer ze ergens haar zinnen op gezet heeft, zal ze er alles aan doen om haar zin te krijgen. Wanneer ze iemand echt mag, kan ze ontzettend bezitterig zijn, ook al houdt ze haar ogen altijd open. Ze kan het verleden moeilijk laten rusten, en zal dus altijd degene zijn om een wrok te koesteren - haar ouders zijn hier een perfect voorbeeld van. Maar dit alles gecombineerd maken haar tot een meisje dat voor je door het vuur zal gaan, wanneer je haar eenmaal voor je gewonnen hebt, en er alles aan zal doen om je te beschermen. Hobby's: Gitaar spelen, zingen, zwemmen, gewoon tijd met Sawyer doorbrengen, yoga Houdt van: Sawyer, zon, vrije tijd, yoga, stilte, drukte Houdt niet van: Haar ouders, tuttige kleding, vastgehouden worden, de 'poef', werken Turn ons: Lef, sterke wil, interesse, eigenheid, lief, eerlijkheid Turn offs: Controlefreak, desinteresse, geen ruggengraat, kuddedier, anders voordoen Fears: Sparatieangst, Sawyer kwijtraken
H I S T O R Y Kay groeide op in de atmosfeer van het vrije New York. Haar ouders waren ongelofelijk conservatief en wilden dat Kay - Katherine, voor hen was het altijd Katherine - zich als een echte dame opstelde, al vanaf zeer jonge leeftijd. De kleine Kay werd in jurkjes met gelakte schoentjes naar school gestuurd, die ze altijd scheurde of vies maakte, overladen met poppen die ze nooit aanraakte, bestookt met sierraden die ze nooit droeg. Kay voelde zich al snel verstikt door haar ouders en de verwachtingen die ze aan haar oplegden, al begon ze op haar twaalfde pas echt te rebelleren. Ze stond erop dat iedereen haar Kay noemde, begon haar jurken en rokjes te verruilen voor spijkerbroeken (elke keer dat ze er een aantrok, kon ze op een ruzie van jewelste met haar moeder rekenen), haar lakschoenen voor gympen, en knipte haar haar tot boven schouderlengte. (Dat laatste vooral lokte een grote schreeuwpartij uit, maar Kay heeft haar haar daarna nooit meer gehad zoals haar moeder het wilde.)
Haar gewone oorbellen had ze al nog voor ze een jaar oud was, met dank aan haar moeder. Als het aan Kay had gelegen, had ze nooit oorbellen gehad, maar omdat ze nu al eenmaal gaatjes had, liet ze zich een tweede set gaatjes erbij schieten, een in elk oor, omdat dat tegen haar moeder inging en het afweek van de standaard die haar ouders haar gesteld hebben. Binnen een jaar liet ze haar derde gaatje in haar rechteroor schieten, om de afwijking nog groter te maken; haar traguspiercing liet ze op haar veertiende zetten. Tegen deze tijd ging het al ontzettend slecht tussen Kay en haar ouders. Ze zochten constant het conflict met elkaar, of negeerden elkaar volledig. Kay was steeds vaker van huis, weg met vrienden, en nadat deze wel terug naar huis waren, zwierf ze door de straten van New York - alles om maar van huis te zijn.
Tijdens een van deze omzwervingen ontmoette ze Sawyer, een meisje dat een jaar jonger was dan Kay. Kay was dertien op dat moment. Sawyer (ze heette eigenlijk Katherine, vertelde ze Kay ooit, iets wat Kay stiekem nog steeds wonderbaarlijk vindt, maar nooit waarom ze zichzelf zo graag 'Sawyer' noemde. Kay is er altijd van overtuigd geweest dat Sawyer soortgelijke ouders als de hare had.) trok meteen Kay's aandacht, en, het brutale eendje dat ze was en nu nog steeds is, ze stapte op Sawyer af om een gesprek aan te knopen. Het klikte vrijwel meteen. Kay was gefascineerd door Sawyer; ze konden goed met elkaar praten - engig goed, eigenlijk - en Kay vertrouwde haar vrijwel meteen. De derde keer dat ze elkaar zagen, stond Kay's gezicht op onweer na een ruzie met haar ouders, en zonder veel aansporen van Sawyer's kant vertelde Kay haar alles. Ze sliep die avond bij Sawyer op de bank. Toen ze de volgende avond laat toch weer terug naar huis ging, voelde ze zich lichter dan ze zich in lange tijd had gevoeld.
Kort voor haar vijftiende verjaardag begon Kay zich er vaagjes van bewust te worden dat jongens niet het enige was waar haar ogen naar afdwaalden. Het duurde daarna niet lang voor Kay zich ten volste bewust was hoe ze Sawyer was gaan zien, of hoe ze haar misschien altijd wel gezien had; ze realiseerde zich al snel dat ze, voor het eerst, verliefd was. Kay hield dit voor zichzelf, het enige geheim dat ze ooit voor Sawyer heeft gehad, omdat ze hun vriendschap niet wilde verpesten. Ze benutte wel elke minuut van de dag om bij Sawyer te zijn, ten koste van alles, ook haar cijfers. Daarbovenop liet ze zich door een bekende een tattoo op haar onderrug zetten: simpelweg Sawyer. (Deze heeft ze overigens nooit aan Sawyer laten zien.) Haar ouders zagen deze tattoo echter, bij toeval, en daarmee barstte de hel los. De ruzie die volgde was de felste die ze ooit met haar ouders heeft gehad, zo erg dat Kay een tas met haar belangrijkste spullen pakte en naar een bank in het park vertrok.
Sawyer vond haar daar de volgende dag. Kay vertelde haar een aangepaste versie van wat er was gebeurd - ze gooide het op haar cijfers - en zei dat ze niet meer terug naar huis wilde. Ze weigerde echter ook om mee naar Sawyer's huis te gaan, omdat ze wist dat Sawyer’s moeder het er absoluut niet mee eens zou zijn, en Kay er zeker van was dat Sawyer's ouders op de een of andere manier contact met haar ouders zouden zoeken om over hun dochter te praten. Na even nadenken stelde Sawyer hierop voor om naar Perdido Beach te gaan, al was het maar voor even, tot ze iets beters in gedachten hadden; haar familie had daar een stukje land met een huisje. Ze vertrokken diezelfde dag nog naar Californië. Toen de 'poef' kwam, konden ze uiteraard niet meer weg, en ook al is het leven in de FAKZ harder en zwaarder dan in NYC en hangt hun eigen 'poef' hen boven het hoofd, Kay is stiekem ontzettend gelukkig.
T R I V I A » Kay is absoluut niet gelovig, maar ze ziet haar ontmoeting met Sawyer nog steeds als een stukje lot, vooral omdat ze beiden ‘Katherine’ heten. Dit is een feit dat Kay altijd heel warm van binnen maakt, maar dit heeft ze nooit aan Sawyer verteld. » Kay kan zich best heel vrouwelijk kleden, wanneer ze daar zin in heeft, en ze weet ook dat het haar goed staat, maar meestal is ze te zien in een spijkerbroek met afgetrapte gympen. Dit komt deels omdat iets anders niet handig is, en deels omdat ze zich vreemd voelt als ze zich rond Sawyer uitermate vrouwelijk kleedt.
TAG: ???. WORDS: ###. NOTES: ....
made by malone at caution 2.0
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ za jun 22, 2013 11:09 am
BASIC Name: Ahn Minjae (last, first) Nickname Oliver, Olli, Jae Age 17 Afkomst: Haeundae, Busan, South Korea Parents: Ahn Hyunwoo & Ahn Seoyun Siblings: - Orientation: Homoseksueel
APPEARANCE Eye colour: Bruin-zwart Hair colour: Blauw (geverfd); eigenlijk zwart Physique: Normaal Style: Alternatief, casual Piercings: Drie in zijn rechteroor, één in zijn linker Tattoos: Net onder zijn ribben, Rhys.
SPECIES Kind Human
INSIDE Personality: Het eerste wat iemand aan Oliver opvalt is dat hij ontzettend brutaal is. Hij stapt vaak als eerste naar voren om iemand aan te spreken of om zijn zegje te doen, en neemt zich geen blad voor de mond. Hierdoor kan hij vaker bot overkomen, maar hij heeft er een hekel aan wanneer iemand zich anders voordoet dan hij/zij werkelijk is, dus zelf doet hij dit ook niet - als iemand hem aardig wil vinden, moet diegene dat doen om wie hij echt is. Naar buiten toe straalt hij zelfvertrouwen uit, en tot op zekere hoogte klopt dit ook wel. Diep van binnen is Oliver echter ongelofelijk onzeker, en gebruikt hij zijn zelfvertrouwen enkel om dit voor anderen - en zichzelf - te verbloemen. Wanneer hij ergens zijn zinnen op gezet heeft, zal hij er alles aan doen om zijn zin te krijgen; wanneer hij iemand echt mag, kan hij bijvoorbeeld ontzettend bezitterig zijn. Hij kan het verleden moeilijk laten rusten, en zal dus altijd degene zijn om een wrok te koesteren - zijn ouders zijn hier een perfect voorbeeld van. Maar dit alles gecombineerd maken hem tot een jongen die voor je door het vuur zal gaan, wanneer je hem eenmaal voor je gewonnen hebt, en er alles aan zal doen om je te beschermen. Hobbies: Gitaar spelen, zingen, zwemmen, gewoon tijd met Rhys doorbrengen, yoga Likes: Rhys, zon, vrije tijd, yoga, stilte, drukte Dislikes: Zijn ouders, nette kleding, vastgehouden worden, werken, studeren Turn ons: Lef, sterke wil, interesse, eigenheid, lief, eerlijkheid Turn offs: Controlefreak, desinteresse, geen ruggengraat, kuddedier, anders voordoen Fears: Separatieangst, Rhys kwijtraken
HISTORY Oliver groeide op in Haeundae, Zuid-Korea. Zijn ouders waren ongelofelijk conservatief en wilden dat Oliver – die toen nog gewoon Minjae heette – zich als een echte gentleman opstelde, al vanaf zeer jonge leeftijd. De kleine Minjae werd in nette kleding en gelakte schoenen naar school gestuurd, die hij altijd wel scheurde of vies maakte, op pianoles en vioolles gestopt, waar hij niets aan vond, gestraft wanneer hij zich ook maar op enig moment als een kind gedroeg in plaats van een jong heertje. Minjae voelde zich al snel verstikt door zijn ouders en de verwachtingen die ze aan hem oplegden, al begon hij op zijn twaalfde pas echt te rebelleren. Hij begon zichzelf Oliver te noemen, naar Oliver Twist, en stond erop dat iedereen om hem heen dat ook deed. Hij verruilde zijn nette kleding voor spijkerbroeken en shirts en zijn gelakte schoenen voor afgetrapte gympen. Hij begon zijn haar te verven, in allerlei kleuren. Hij begon met groen, wat hij een hele tijd gehad heeft, maar verfde het later ook in andere kleuren. (Vooral het verven van zijn haar lokte een grote schreeuwpartij van vooral zijn moeders kant uit, maar Oliver heeft zijn haar daarna nooit meer gehad zoals zijn moeder het wilde.)
Zijn ouders hadden sterke meningen over tattoo’s en piercings, dus liet Oliver zich op zijn dertiende oorbellen schieten. Binnen een jaar liet hij zich in zijn rechteroor nog een gaatje schieten, zodat hij in ieder geval geen symmetrische piercings zou hebben, waardoor hij nog meer zou afwijken van de standaard die zijn ouders gezet hadden. Hij droeg er opvallende oorbellen in, iets wat zijn ouders haast compleet gek maakte; knopjes waren tot daar aan toe, die vielen eventueel niet op, maar Oliver droeg zware, opvallende piercings, die na zijn haar meteen in het oog sprongen. Het was dat hij niet wist wat hij als tattoo moest nemen, omdat dat je voor het leven tekende, anders had hij zich er toen al een laten zetten. Als compensatie liet hij zich in zijn rechteroor een derde gaatje schieten. Tegen deze ging het al ontzettend slecht tussen Oliver en zijn ouders. Ze zochten constant het conflict met elkaar, of negeerden elkaar volledig. Oliver was steeds vaker van huis, weg met vrienden, en nadat deze wel terug naar huis waren, zwierf hij door de straten van Haeundae—alles om maar van huis te zijn.
Tijdens een van deze omzwervingen ontmoette hij Rhys, een jongen die een jaar jonger was dan Oliver. Oliver was veertien op dat moment. Rhys trok meteen Oliver's aandacht, en, het brutale eendje dat hij was en nu nog steeds is, stapte hij op Rhys af om een gesprek aan te knopen. Het klikte vrijwel meteen. Oliver was gefascineerd door Rhys; ze konden goed met elkaar praten - engig goed, eigenlijk - en Oliver vertrouwde hem vrijwel meteen. De derde keer dat ze elkaar zagen, stond Oliver's gezicht op onweer na een ruzie met zijn ouders, en zonder veel aansporen van Rhys' kant vertelde Oliver hem alles. Hij sliep die avond bij Rhys op de bank. Toen hij de volgende avond laat toch weer terug naar huis ging, voelde hij zich lichter dan hij zich in lange tijd had gevoeld.
In de maanden erna begonnen Oliver enkele dingen op te vallen aan Rhys. Rhys had een voorkeur voor lange broeken of korte broeken met hoge sokken. Dit was in eerste instantie niet zo vreemd, wanneer het koud was, maar zelfs in de zomer liep Rhys ermee rond, wat Oliver verdacht vond. De doorslag kwam pas toen ze samen in het park rondhingen en Rhys op een bankje neerplofte—zijn gezicht vertrok toen zijn rug in aanraking met de rugleuning kwam. Oliver begon hierop natuurlijk gelijk vragen te stellen, en kreeg het hele verhaal van Rhys en zijn moeder te horen, die Rhys in meisjeskleren stopte en hem stokslagen gaf wanneer hij ongehoorzaam was. Terwijl hij het Oliver vertelde, weigerde Rhys hem aan te kijken. Oliver stootte zachtjes tegen zijn schouder om zijn aandacht te trekken en glimlachte geruststellend. Vanaf die dag kwam hij echter wel meer bij Rhys thuis—enkel en alleen om Rhys' moeder te dwarsbomen.
Kort voor zijn vijftiende verjaardag begon Oliver zich er vaagjes van bewust te worden dat meisjes niet hetgene waren waar zijn ogen naar afdwaalden—dat zijn ogen eigenlijk naar niemand afdwaalden als naar Rhys. Oliver werd zich er ten volste bewust van hoe hij Rhys was gaan zien, of hoe hij hem misschien altijd wel gezien had; hij realiseerde zich al snel dat hij, voor het eerst, verliefd was. Oliver hield dit voor zichzelf, het enige geheim dat hij ooit voor Rhys heeft gehad, omdat hij hun vriendschap niet wilde verpesten. Hij benutte wel elke minuut van de dag om bij Rhys te zijn, ten koste van alles, ook zijn cijfers. Daarbovenop liet hij zich door een bekende een tattoo net onder zijn ribben zetten: simpelweg Rhys. (Deze heeft hij overigens nooit aan Rhys laten zien.) Zijn ouders zagen deze tattoo echter, bij toeval, en daarmee barstte de hel los. De ruzie die volgde was de felste die hij ooit met zijn ouders heeft gehad, zo erg dat Oliver een tas met zijn belangrijkste spullen pakte en naar een bank in het park vertrok.
Rhys vond hem daar de volgende dag. Oliver vertelde hem een aangepaste versie van wat er was gebeurd – hij gooide het op zijn cijfers dat hij ruzie had gehad – en zei dat hij niet meer terug naar huis wilde. Hij weigerde echter ook om mee naar Rhys' huis te gaan, omdat hij wist dat Rhys' moeder het er absoluut niet mee eens zou zijn, en Oliver er zeker van was dat Rhys' ouders op de een of andere manier contact met zijn ouders zouden zoeken om over hun zoon te praten. In een opwelling stelde Oliver voor weg te lopen—weg uit Haeundae, zelfs weg uit Korea, naar Amerika. Hij was verbaasd toen Rhys daadwerkelijk ja zei, maar verspilde geen moment; terwijl zijn ouders de deur uit waren, stal hij genoeg geld uit de kluis in zijn vader’s werkkamer om twee vliegtuigtickets te kopen, en liet het huis achter zich. Ze vertrokken naar Amerika, waar Oliver twee baantjes draaide (een bij een café, de ander in de supermarkt) om de huur te kunnen betalen. Ondanks de lange dagen en het werk dat hij ronduit vreselijk vindt, is Oliver stiekem ontzettend gelukkig.
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ do jun 27, 2013 7:01 am
ZEPHON HAYES
NAME
Taehyun Jeon
ALIAS
Zephon Hayes
AGE
20
ORIENTATION
Bisexual
KIND
Student
FAMILY
†Kunwoo Min (father) †Yeeun Min (mother)
PLAYER
Celeste
PERSONALITY Zephon is geen gemakkelijk persoon in de omgang. Hij heeft een vrij kort lontje en komt zeer fel of zelfs gewelddadig uit de hoek wanneer hij aanstoot neemt aan iets of iemand. Hij is koppig maar ongeduldig en zal niet afmaken waar hij aan begint als het ernaar uitziet dat het lang duurt voor hij resultaat boekt of het niet in één keer lukt. Hij is rancuneus en zal dus zelden of nooit vergeten wanneer iemand hem gekrenkt heeft of onrecht heeft aangedaan; de persoon in kwestie kan vrijwel altijd rekenen op een of andere wraakactie. Daarentegen is Zephon erg beschermend en haast bezitterig naar mensen die zichzelf in zijn ogen als een goede vriend bewezen hebben; voor deze mensen zal hij door het vuur gaan. Hij zal hen echter nooit letterlijk zeggen hoeveel ze voor hem betekenen. Hij vindt het namelijk vreselijk om over zijn gevoelens te praten en doet liever of hij die niet heeft. In plaats daarvan zal hij zijn vrienden plagen of zelfs pesten, maar diegenen die hem goed kennen zien het verschil dus zijn vriendschappelijke plagerijtjes en zijn gemeende, geïrriteerde opmerkingen naar andere mensen toe.
HISTORY Twintig jaar geleden werd er in Mungyeong, Zuid-Korea, een baby geboren bij een echtpaar dat al jaren heel graag kinderen wilde, maar al aan de oudere kant was en dacht dat ze geen kinderen meer zouden krijgen. Toen de kleine Zephon, toentertijd nog Taehyun, geboren werd, waren ze dan ook in de wolken. Taehyun kreeg als baby alle aandacht en was maar zelden alleen; zijn moeder werkte niet en zijn vader, die werkte als dierenarts, zorgde ervoor dat hij 's avonds altijd tijd had voor Taehyun. Baby Taehyun lachte veel en huilde haast nooit wanneer hij een of beide ouders in zijn blikveld had. Hij was in alle opzichten de baby die het echtpaar altijd al had gewild, en ze waren vastbesloten hem daar zoveel mogelijk voor te bedanken.
Zephon kan zich niets van zijn ouders herinneren, wat komt doordat zijn ouders stierven toen hij één jaar oud was. Zijn vader en enkele collega's hadden een groot aantal dieren moeten onderzoeken die leden aan de vogelgriep; door stom ongeluk werd Taehyun's vader besmet, en nam hij de ziekte mee naar huis. Zijn vrouw raakte ook geïnfecteerd, net als Taehyun zelf. Zijn ouders, die beiden geen geweldig gezond gestel hadden, werden opgenomen in het ziekenhuis en bezweken al snel aan de ziekte. Er werd gevreesd voor Taehyun's leven, omdat hij als éénjarige erg kwetsbaar was, en het zag ernaar uit dat ook hij zou overlijden aan de ziekte, maar plotseling verbeterde zijn toestand en kwam hij erboven op. Zodra er werd vastgesteld dat hij weer helemaal de oude was, werd hij naar een weeshuis gebracht: zijn ouders hadden geen naaste familie die in de gelegenheid was om voor een baby te zorgen.
Taehyun groeide voornamelijk op in het weeshuis, waar hij ronduit slecht in de groep lag. Hij herinnerde zich niets van zijn ouders, maar het leek alsof zijn onderbewustzijn dat wel deed, want na hun dood werd hij een erg lastig kind dat vaak driftbuien had en veel dingen vernielde in zijn woede. De meeste kinderen bleven ver bij hem uit de buurt en liepen het liefst met een grote boog om hem heen wanneer dat kon, op één meisje na. Min Hee was zelf vrij populair, maar desondanks erg aardig, en ze nam het vaak voor Taehyun op, waardoor Taehyun haar in ieder geval anders behandelde dan de rest. Omdat Min Hee zo netjes en lief was, werd ze echter al kort na haar binnenkomst geadopteerd, waardoor Taehyun weer alleen was en gemeden werd door de rest van het weeshuis. Taehyun zelf werd ook wel in pleeggezinnen opgenomen, meerder malen, zelfs, maar vanwege zijn driftbuien en omdat hij niets deed wat hij niet zelf ook wilde en daardoor slecht luisterde, gaven pleegouders het al snel op en kwam hij weer in het weeshuis terecht.
Op zijn elfde werd hij geadopteerd door een echtpaar uit Amerika, dat al vaker met lastige kinderen gewerkt had. Het kon Taehyun weinig schelen of hij in Korea opgroeide of in Amerika, dus nam het echtpaar hem mee. Taehyun hield het bij hen het langste uit: drie jaar woonde hij bij het echtpaar in Amerika. De reden dat hij uiteindelijk ook hier weggestuurd werd was niet vanwege zijn driftbuien, die de man en vrouw verbazigwekkend goed onder controle wisten te houden, maar omdat zijn linkerarm op zijn veertiende plots begon te veranderen. Hij werd roder van kleur en begon haast klauwachtige trekken te krijgen. De dokter waar zijn pleegouders hem mee naartoe namen, had er geen idee van wat het was; verdere tests in het ziekenhuis wezen ook niets uit, dus kreeg Taehyun de opdracht het in de gaten te blijven houden en terug te komen wanneer het erger werd of op enige manier veranderde.
Al snel was dit het geval. Taehyun kwam er, bij toeval, achter dat zijn hand in staat was energie te absorberen. Dit gebeurde tijdens een ruzie met zijn pleegvader; uit woede sloeg Taehyun een brandende lamp omver. Al vlug begon zijn hand erg warm te worden en te gloeien; toen hij hem op de bank legde, brandde hij er een gat in, waarna zijn hand weer afkoelde. Zijn pleegouders waren, uiteraard, erg geschrokken en namen hem mee terug naar het ziekenhuis, maar er kon geen verklaring voor worden gevonden. Intussen bleven dergelijke incidenten voorkomen; Taehyun absorbeerde energie en liet het geschrokken, op de meest onhandige momenten, weer los. Uiteindelijk werd zijn pleegmoeder zo bang voor hem en begon zijn pleegvader haast zo van hem te walkgen dat hij weer terug naar een weeshuis gebracht werd. Tot in zijn binnenste gekrenkt door deze actie, veranderde hij zijn naam in Zephon Hayes. Hij bleef nog twee jaar in het weeshuis, gedurende welke tijd hij zijn hand aan niemand liet zien. Op zijn zestiende vond er dan toch een incident plaats, waarna de leiding hem aanmeldde bij Royal Academy.
POWER Kinetic absorption - Zephon kan energie absorberen en weer vrijlaten op het moment dat hij dat wil. Dit kan hij echter niet met zijn gehele lichaam; enkel met zijn linkerhand, die er daardoor ook anders uitziet dan zijn rechterhand. Wanneer zijn linkerhand niet bedekt is, heeft Zephon vrijwel geen controle over het absorberen van energie. Zo kan hij de warmte van een gloeilamp absorberen als hij er te dicht bij in de buurt komt. Over het loslaten van energie heeft hij iets meer controle, maar hij kan de energie niet te lang vasthouden, anders krijgt hij ongelofelijke last van zijn arm. Meestal draagt hij een lange, leren handschoen over zijn hand en arm om het effect zoveel mogelijk teniet te doen.
TRIVIA » Zijn voornaam, Zephon, is eigenlijk de naam van een engel die de opdracht kreeg naar Satan te zoeken na diens val. Zephon heeft de naam zelf uitgekozen na het verblijf bij zijn laatste pleeggezin. » Zijn achternaam heeft hij ook zelf uitgekozen; deze heeft hij gekopiëerd van Peter Hayes, de gitarist van Black Rebel Motorcycle Club, een Amerikaanse rock-band. » Zephon houdt erg van muziek, voornamelijk rock en heavy metal, en zal zelden of nooit gezien worden zonder een koptelefoon op zijn oren of in ieder geval rond zijn nek. Muziek luisteren is dan ook een van zijn weinige hobby's, omdat hij voor weinig anders geduld heeft. » Zephon schaamt zich tot op zekere hoogte voor zijn linkerhand, die roder van kleur is en een ruwere textuur heeft dan zijn gewone huid. Daarom verbergt hij hem meestal met de handschoen. » Hij vloekt veel en graag, zowel omdat hij snel gefrustreerd is als omdat het haast automatisme is geworden.
HANNAH @ ATF!
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ vr jun 28, 2013 2:59 am
PERSONALITY Ree heeft twee kanten; de kant die ze aan anderen, en dan voornamelijk haar leerlingen, laat zien, en de kant die alleen boven komt wanneer ze alleen is. De kant die ze haar medemensen laat zien is die van een vrolijke jonge vrouw die een goed gevoel voor humor heeft, maar ook veel dingen in het leven uiterst serieus neemt, en die bereid is hard te werken voor wat ze wil bereiken. Ze staat altijd voor anderen klaar, zelfs zoveel dat ze zichzelf vaak wegcijfert, en heeft ontzettend veel geduld; zo vindt ze het niet erg om alles vijf keer te moeten uitleggen, zolang iedereen het maar snapt. Hoewel ze meestal met veel passie haar vak brengt, kruipen er toch kleine dingen van de andere Ree in haar gedrag door, ook al probeert ze dit zoveel mogelijk te onderdrukken. Deze andere Ree is stil en lacht zelden of nooit; ze heeft weinig zin in alles waarbij ze van haar kamer af moet en vooral waarbij ze met andere mensen moet communiceren. Ze vindt het moeilijk om anderen te vertrouwen, vooral mannen, en zal na een kort gesprek meestal wel een excuus vinden om weg te lopen. Dit wantrouwen sijpelt door in haar wat meer publieke persona, maar ze weigert om dit een rol te laten spelen in haar omgang met haar leerlingen.
HISTORY Ree Geddes, voluit Regan, was in eerste instantie het enige kind van Brett en Margaret Geddes, die beiden heel erg druk met hun werk waren: Brett was advocaat, Margaret eigenaar van een drukbezocht restaurant. Hoewel de geboorte van Ree op een zeer ongunstig moment kwam, werd Ree met veel aandacht opgevoed—van haar vaders kant. Brett bood meteen bij Ree’s geboorte aan om meer vanuit thuis te gaan werken en zorgen dat hij op elk moment aandacht voor zijn dochter had, zelfs wanneer er cliënten bij hen thuis waren. Gelukkig was Ree een vrolijke baby, dus vonden de meeste cliënten het helemaal niet erg wanneer ze even aandacht wilde. Margaret trok wat minder naar Ree dan Brett en gaf 's avonds vaak aan te moe te zijn om druk met haar kind bezig te zijn; het was dan ook Brett die 's nachts opstond wanneer Ree de fles moest hebben of, toen ze wat ouder was, wanneer ze een nachtmerrie had gehad. Logischerwijs was Ree closer met haar vader dan met haar moeder.
Ondanks de afstandelijkheid van haar moeder groeide Ree op tot een vrolijke peuter. Op haar tweede, echter, veranderde haar thuissituatie doordat haar moeder opnieuw zwanger werd. Margaret had het liefst een abortus laten plegen zodra ze achter haar zwangerschap kwam, maar ze bevond zich in een gemeenschap waarbinnen dit niet echt geaccepteerd werd, en aangezien Brett al aan anderen, vol trots, had verteld dat zijn vrouw opnieuw zwanger was, moest ze het kind wel uitdragen. Zodoende werd Charlotte geboren. Na Charlotte's geboorte kregen Brett en Margaret steeds vaker ruzie, ruzies waarin Margaret duidelijk liet merken dat ze de kinderen meer als een last dan een zegen beschouwde. Na enkele maanden liep het huwelijk van Brett en Margaret spaak. Margaret vertrok, zonder ook maar afscheid te nemen van de kinderen. Brett bleef met Ree en Charlotte achter.
Doordat ze zo jong was toen Margaret vertrok, kan Ree zich haar moeder niet echt meer herinneren. Ze weet alleen nog dat haar vader altijd treurig leek. Nu weet ze dat hij ontzettend veel van Margaret had gehouden en dat hun scheiding hem zwaar viel, waardoor hij altijd met een depressie worstelde die hij nooit aan de meisjes wilde laten merken. Hij probeerde Ree en Charlotte zo goed mogelijk op te voeden. De twee meisjes waren dol op hun vader en, ook al hadden ze genoeg ruzie over welke pop van wie was en wie wiens borstel gestolen had, dol op elkaar. Ze vonden allebei dat ze geen moeder nodig hadden.
Brett verdiende als advocaat meer dan het gemiddelde, iets wat niet echt een geheim was in de stad waar Ree woonde en naar school ging. Desondanks probeerde ze er altijd voor te zorgen dat mensen haar aardig vonden om wie ze was, niet vanwege het geld van haar vader. Soms lukte dit; soms, echter, zaten er mensen in haar vriendengroep die enkel achter haar geld aanzaten en waarvan ze zich te laat realiseerde dat ze geen echte vrienden waren. Het verliezen van een dergelijke 'vriend' maakte haar zelden kwaad; het deed haar alleen maar heel veel pijn. Desondanks had ze een klein maar trouw groepje echte vrienden die alles voor haar waren.
Op Ree's zestiende werd haar vader, na het verliezen van een belangrijke zaak, plotsklaps opgenomen in het ziekenhuis, waar zijn depressie geconstateerd werd. Hij kreeg therapie en antidepressiva, maar het leek wel alsof Brett zijn leven in een keer niet meer aankon. Hij spendeerde het meeste van zijn tijd op de bank met oude fotoalbums in plaats van samen met zijn dochters; hij vergat soms eten te koken of zelfs naar de winkel te gaan; verloor steeds meer zaken. Uiteindelijk, na twee jaar, werd hij opgenomen voor professionele hulp. Ree en Charlotte hadden het hier erg zwaar mee en werden erg close met elkaar, om elkaar zoveel mogelijk te helpen. Ze werden niet naar een pleeggezin overgezet omdat Ree inmiddels al meerderjarig was, maar Brett's familie zorgden er altijd voor dat de meisjes genoeg geld hadden om comfortabel te leven. Ree en Charlotte bezochten hun vader zo vaak als dat maar kon.
Ree besloot te gaan studeren voor Engels docent omdat ze een voorliefde voor de taal en literatuur had. Op haar opleiding ontmoette ze Mark, voor wie ze als een blok viel. Ze was natuurlijk in de wolken toen Mark ook gevoelens voor haar bleek te hebben. Gedurende hun relatie vroeg Mark Ree wel enkele malen wat haar vader voor een werk deed, en Ree zei dan altijd maar dat hij advocaat was; ze wilde liever niet vertellen dat haar vader opgenomen was. Desondanks dacht Ree er niet bij na dat die vragen er wel eens op zouden kunnen wijzen dat Mark haar enkel voor haar vaders geld wilde. Ze was te gelukkig verliefd om iets dergelijks te vermoeden.
Ree haalde haar diploma en begon naar werk te zoeken; uiteindelijk vond ze een baan op haar oude middelbare school. Mark vroeg haar ten huwelijk toen ze tweeëntwintig waren, waar ze natuurlijk geen nee op zei. Naar mate de bruiloft naderde, echter, begon het aan haar te knagen dat ze niet eerlijk tegen Mark was geweest over haar vader, omdat het op zou vallen wanneer haar vader niet op de bruiloft zou zijn. Daarom besloot ze, enkele weken voor de bruiloft, om Mark te vertellen dat haar vader opgenomen was. Zodra ze dit echter gedaan had, gebeurde datgene wat ze nooit voor mogelijk had gehouden: Mark liet haar vallen als een baksteen. Nu hij wist dat er geen geld van Ree's kant voor hem te behalen was, kon hij niet snel genoeg bij haar wegkomen. Ree was kapot van dit verraad en weigerde dagenlang uit bed te komen. Ze ging niet meer naar haar werk en verloor haar baan. Het was uiteindelijk Charlotte die haar erbovenop hielp en, na het behalen van haar eigen diploma, verhuisde met Ree weg uit de stad om Ree afstand te helpen creëren. Zij was het die Ree voorstelde te solliciteren bij Royal Academy, waar Ree aangenomen werd. Ree is haar erg dankbaar, maar de manier waarop Mark haar behandeld heeft, zit nog steeds erg diep bij haar.
TRIVIA » De belangrijkste persoon in Ree's leven is haar zus Charlotte, voor wie ze alles over heeft. Charlotte is ook de enige die haar Regan kan noemen zonder dat ze compleet stil valt. » Ree vindt het moeilijk om naar haar vader te gaan. Ze gaat af en toe wel bij hem op bezoek, maar weet niet hoe ze een gesprek gaande moet houden, en voelt zich daardoor ontzettend ongemakkelijk. » Ree neemt het haar moeder kwalijk dat haar vader nu opgenomen is; ze is nog steeds van mening dat Brett niet depressief zou zijn geweest als Margaret niet was weggegaan. Dit verwijt heeft ze echter nooit uitgesproken. » Ree houdt in de eerste plaats ontzettend van lezen, maar gaat ook graag hardlopen of wandelen. Ze is niet zo van de muziek en heeft het liever stil in haar kamer, maar wanneer ze dan toch muziek luistert, luistert ze meestal naar klassieke muziek of filmmuziek.
HANNAH @ ATF!
Laatst aangepast door Nathan op zo jun 30, 2013 7:01 am; in totaal 3 keer bewerkt
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ zo jun 30, 2013 5:16 am
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ wo jul 17, 2013 11:24 pm
Clairvoyance - Shouhei kan, door middel van reflecterende voorwerpen, iemands aanwezigheid voelen, zolang deze persoon zich nog maar in deze wereld bevindt. Hij kan tevens, met veel moeite, tot op een zekere hoogte in het verleden terugkijken. De reflecterende voorwerpen zijn meestal kleine spheres, die hij zelf kan oproepen. Omdat hij echter nog zo jong is, legt het een enorm zware last op zijn lichaam; het voelen van iemands aanwezigheid gaat vrij gemakkelijk, maar wordt moeilijker naar mate de afstand tussen Shouhei en de persoon in kwestie groter wordt. In het verleden zien kan een zware tol eisen van Shouhei; hierbij hangt het ervan af wat hij ziet. Emotioneel zware dingen kunnen zorgen voor een stevige hoofdpijn, flauwvallen, of zelfs een depressie die enkele dagen kan aanhouden.
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ do jul 18, 2013 4:29 am
SHOUHEI NANASE
NAME
Shouhei Nanase
AGE
18
KIND
Student
ORIENTATION
Homosexual
FAMILY
...
PLAYER
Celeste
PERSONALITY Shouhei wordt door de meeste mensen wel aardig gevonden omdat hij vrijwel altijd glimlacht en nooit iemand in nood zal laten zitten. Daarentegen
HISTORY TEXT
POWER Clairvoyance - Shouhei kan, door middel van reflecterende voorwerpen, iemands aanwezigheid voelen, zolang deze persoon zich nog maar in deze wereld bevindt. Hij kan tevens, met veel moeite, tot op een zekere hoogte in het verleden terugkijken. De reflecterende voorwerpen zijn meestal kleine spheres, die hij zelf kan oproepen. Omdat hij echter nog zo jong is, legt het een enorm zware last op zijn lichaam; het voelen van iemands aanwezigheid gaat vrij gemakkelijk, maar wordt moeilijker naar mate de afstand tussen Shouhei en de persoon in kwestie groter wordt. In het verleden zien kan een zware tol eisen van Shouhei; hierbij hangt het ervan af wat hij ziet. Emotioneel zware dingen kunnen zorgen voor een stevige hoofdpijn, flauwvallen, of zelfs een depressie die enkele dagen kan aanhouden.
HANNAH @ ATF!
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ do jul 18, 2013 7:38 am
TOBIAS Y. AZELAS
NAME
Tobias York Azelas
AGE
20
KIND
Student
ORIENTATION
Bisexual, leaning towards homosexual
FAMILY
Oier Azelas x Amelia Haines† (parents) Silas Azelas, Thomas Azelas (brothers)
PLAYER
Celeste
PERSONALITY Het eerste wat iemand aan Tobias zal opvallen is dat hij ongelofelijk charmant is; hij is het type om deuren voor een meisje open te houden, haar te zeggen dat ze er leuk uitziet. Hij schroomt niet met iemand te flirten wanneer hij deze persoon wel ziet zitten, ook al kent hij deze persoon nog maar net; hij is hier wel subtiel in, tot hij doorkrijgt dat de persoon in kwestie op zijn advances ingaat. Op dat moment draait hij alle charmes open en belandt hij meer dan eens bij de persoon in kwestie in bed. Na één nacht is hij echter weer meteen vertrokken, het liefst voor het ochtendgloren—een ander heel prominent kenmerk van Tobias is dat het bindingsangst heeft, of eerder: angst zijn welverdiende vrijheid te verliezen. Hierdoor is hij niet het type voor een vaste relatie. De andere persoon moet al wel heel veel gedaan hebben om ervoor te zorgen dat Tobias zich zijn/haar partner wil noemen. Hij is daarentegen wel een goede vriend, al moet je met hem leren omgaan; wanneer je hem eenmaal door hebt, zal hij je niet zo snel laten gaan. Het lijkt alsof hij erg egoïstisch is, omdat hij meestal toch voor zijn eigen gewin lijkt te gaan, maar in werkelijkheid zal hij er meestal voor zorgen dat een ander gewin heeft bij een situatie—maar als hij aan dat gewin van de ander ook zijn eigen gewin kan toevoegen, is hij daar natuurlijk niet vies van.
Tobias kan er absoluut niet tegen wanneer iemand hem bevelen geeft; hij wil zijn eigen ding doen, zelf beslissen of hij iets doet of niet. Bij een bevel zal hij zich hevig verzetten; hij zal zijn stem niet verheffen, maar juist akelig stil worden, en degene die hem het bevel gegeven heeft haast zijn graf in kijken. Wanneer hij er dan toch echt niet aan onderuit kan, zal hij wel gehoorzamen—maar wel met de grootst mogelijke tegenzin, en gepaard gaande met veel gemok en geïrriteerde opmerkingen. Dit is een van de redenen dat mensen denken dat hij egoïstisch is: omdat hij er zo vervelend over gaat doen wanneer hij wordt opgedragen iets te doen. Hij vind het daarentegen prima iets te doen wanneer het hem gewoon gevraagd wordt. Hij heeft sowieso wel aanleg tot mokken; dit doet hij ook wanneer iets niet gaat zoals hij wil dat het gaat.
HISTORY Tobias werd geboren als de jongste telg van een Spaanse vader en een Welshe moeder. Hij had twee oudere broers; zijn oudste broer was tien jaar ouder dan hij, de ander zes jaar ouder, waardoor hij weinig met zijn broers optrok. Om zich te amuseren was hij in zijn jeugd vaak van huis, spelen in het bos. Hij klom graag in bomen en spong graag weer van een van de takken op de grond, zodat hij het gevoel had dat hij vloog—voor dezelfde reden ging hij graag hoog op de schommel, wanneer hij toevallig een keer in een speeltuin was. Hij kwam vrijwel altijd thuis met vlekken op zijn kleren, waar zijn moeder bijna wanhopig van werd, maar omdat hij niemand tot last was en altijd weer op tijd thuis kwam, liet ze hem maar gewoon zijn gang gaan. Tobias was vrij om te gaan en staan waar hij wilde tot hij elf was; tegen deze tijd klom hij al een stuk hoger in bomen, al kwam hij meestal wel op zijn voeten terecht; op een dag, echter, sprong hij net verkeerd en landde verkeerd op zijn enkel. Een tripje naar de EHBO en een röntgenfoto later mocht Tobias een week niet op zijn voet lopen. Zijn ouders verboden hem daarna nog naar het bos te gaan, zeiden dat het onderhand toch wel eens tijd zou worden dat hij opgroeide en zich met school ging bezig houden.
Hun besluit irriteerde Tobias en na de week dat hij niet mocht lopen, probeerde hij meerdere malen naar het bos te sneaken, maar er was altijd wel iemand die hem zag voor hij weg was. Hij was dus gedwongen binnen te blijven en had niet veel andere keuze dan inderdaad zijn huiswerk maken en studeren. Zijn ouders, en dan vooral zijn vader, waren in de wolken met de goede resultaten die Tobias behaalde op school. Tobias werd warm van binnen van de lof die hij ervoor kreeg en studeerde alleen nog maar harder, zodat hij zijn vader kon behagen, die zijn grote voorbeeld was. Tobias steeg al snel naar de top van zijn klas. Het leven zag er op dat moment eigenlijk best goed uit voor hem; hij haalde uitstekende cijfers, lag goed in de groep, had een goede relatie met zijn ouders, en de relatie met zijn broers was ook steeds beter aan het worden, nu hij ouder werd en ze hem niet meer als een klein kind zagen.
Op zijn zestiende verslechterde deze situatie echter drastisch. Zijn moeder overleed tijdens een operatie; de familie viel een beetje uit elkaar na haar dood. Tobias dwong zichzelf te blijven studeren, omdat zijn moeder ook altijd trots op hem was geweest, maar miste de momenten waarop ze samen konden praten. Om deze momenten op te vullen, begon hij met zijn jongste broer aan auto’s te sleutelen, iets waar hij veel plezier in bleek te hebben. Op deze manier begon hij langzaam de dood van zijn moeder te verwerken. Zijn vader, echter, had de hardste klap gekregen bij de dood van zijn vrouw, wat hij afreageerde op zijn kinderen. Hierdoor ging nadat Tobias’ oudste broer al enkele jaren uit huis was, nu ook zijn jongste broer het huis uit. Tobias was echter pas zestien en had geen enkele cent op zijn naam staan; daarbij was hij nog schoolplichtig, dus hij moest wel bij zijn vader thuisblijven. Hij probeerde wel zijn oude vader terug te krijgen, maar na de dood van zijn moeder kon zijn vader alleen nog maar kritiek uiten; niets wat Tobias deed was goed genoeg. Desondanks bleef Tobias proberen. Hij deed zijn best nog hogere punten op school te halen, zorgde dat hij er niets op hem aan te merken was, ook niet op zijn uiterlijk; als gevolg hiervan is hij nu nog steeds ongelofelijk gefixeerd op zijn uiterlijk, tot het obsessieve aan toe.
Tobias studeerde inmiddels al enkele jaren aan Royal Academy, nadat hij op zijn oude school zulke hoge punten had gehaald. Hij bleef, in tegenstelling tot de meeste kinderen, thuis wonen, omdat hij het gevoel had dat zijn vader niet meer te redden zou zijn als hij uit huis ging. De hele situatie thuis begon zijn tol echter te eisen, en Tobias ging steeds slechtere punten te halen tot hij uiteindelijk, onvermijdelijk, met een onvoldoende thuis kwam. Dit stootte zijn vader ongelofelijk tegen zijn borst, waardoor hij Tobias voor de eerste keer in zijn leven sloeg. Dit schokte Tobias zo dat hij de rest van de avond in stilte luisterde naar alle kritiek die zijn vader over hem te uiten had. Het was niet zozeer dat de klap zelf hem schokte; meer dat zijn vader dusdanig veranderd was dat hij Tobias geslagen had, dat hij zo erg veranderd was dat Tobias hem niet meer terugkende. Zelfs nadat zijn vader al naar bed was, zat hij nog op de bank, voor zich uit te staren. Pas tegen de vroege ochtend ging hij naar boven, al ging hij niet naar bed; hij raapte zijn belangrijkste spullen bij elkaar en stopte ze in een tas. Hij bleef roerloos op zijn bed zitten tot hij zijn vader op hoorde staan en naar zijn werk hoorde gaan; pas daarna pakte hij zijn tas en verliet het huis. Op Royal College kreeg hij een kamer toegewezen. Hij ging niet meer naar huis.
Op school ging het iets beter, al had hij niet meer de motivatie om zijn best te doen voor hoge punten; hij haalde meestal net een zesje en daar was hij tevreden mee. Hij begon zich echter te vervelen. Om dit tegen te gaan begon hij in de stad mensen met pech te helpen; toen hij even later begon te helpen bij de garage, werd hem al snel een bijbaan aangeboden, die hij aannam. Hij werkt nu in de weekenden bij de garage en op momenten dat hij overdag vrij heeft. Eens in de zoveel tijd dwaalt zijn blik af naar de telefoon en vraagt hij zich af of hij niet naar zijn vader moet bellen, om zeker te weten of alles wel goed met hem gaat; maar uiteindelijk keert hij de telefoon de rug toe en begraaft hij zich onder de kap van een auto. Zijn hekel aan bevelen en zucht naar vrijheid zijn het directe gevolg van de verandering die zijn vader doormaakte, wat hij echter zelf niet in de gaten heeft.
TRIVIA Heritage Welsh, Spanish – al heeft hij meer van zijn moeder weg dan van zijn vader. Languages English, Welsh, French, Spanish
Hobbies Sleutelen aan auto’s/motors, hardlopen, klimmen, abseilen Likes Zijn eigen ding kunnen doen, buiten zijn, motorvoertuigen, lente, zoete drank, fruit Dislikes Bevelen, zijn vader, in zijn vrijheid beperkt worden, regen, zand, modder Turn ons Sterke wil, kleinere vrouwen, langere mannen, redelijke bespiering, onbeholpen, avontuurlijk Turn offs Bezitterig, clinging, angstvallig, te serieus, te dominant, posh Fears Commitment issues Habits Frunniken aan zijn cuffs
HANNAH @ ATF!
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ do jul 18, 2013 10:43 am
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ di jul 23, 2013 12:15 am
i play the leading man, who else?
I’m gonna break it and never stop running, making nothing from something. Cut me for the lion’s share; it's mindless, but I don’t care, 'cause no matter what I say, I'm in a another fight. Take more shit, I've had enough—tonight I'm gonna rip it up. Broken windows cure my ills and make me feel alright.
TAG: Felix | WORDS: 555 | NOTES: ...
Morbi lacinia tortor et massa accumsan consectetur. Nunc at eleifend justo. Aenean eu mi neque, tristique pellentesque nisi. Sed dignissim, mi nec cursus fringilla, mi eros elementum nunc, in vulputate justo libero ac erat. Vestibulum dictum consectetur lacinia. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Donec consectetur augue mi. Sed id dictum nibh. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Etiam tempor, tortor eget pharetra vestibulum, ante purus viverra mauris, quis consequat est ipsum eget nunc. Morbi non lorem nunc. Integer posuere eleifend felis, in congue mauris ullamcorper placerat. Vestibulum porttitor auctor malesuada. Quisque hendrerit sem id velit tempus dictum in quis enim. Curabitur pulvinar leo a diam posuere ac porta magna viverra. Nunc vulputate dapibus leo sit amet tristique. Pellentesque habitant morbi tristique senectus et netus et malesuada fames ac turpis egestas. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit.
Sed ullamcorper consectetur elit vitae ultrices. Morbi eget odio nisi. Donec a risus sapien, in mollis dolor. Nulla facilisi. Vestibulum eu ante sapien. Morbi molestie tristique eros, ut gravida nibh elementum sed. Nam convallis varius odio, in dapibus elit interdum quis. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quisque placerat egestas tortor eget aliquam. Etiam sagittis cursus leo in tempor. Etiam augue orci, tempor at ultricies mattis, aliquet vitae sem. Praesent ante tellus, porta ultricies fringilla id, hendrerit at nisi. Maecenas volutpat lacus eu arcu facilisis iaculis. Fusce euismod bibendum nisl, semper consequat lorem laoreet id. Aenean id justo augue, eget sagittis arcu. Vivamus vel neque ut eros tincidunt pharetra. Pellentesque in odio mauris. Curabitur vel justo enim. Nulla magna elit, ullamcorper sit amet facilisis id, mollis nec augue. Etiam placerat risus at nisi accumsan ultricies. Etiam eget nunc ut justo fringilla bibendum ac id arcu. Proin a aliquam nisl. Aenean sed lorem non nulla condimentum commodo.
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ di jul 30, 2013 7:13 am
Character's name
RECENT ACTIVITY:
"Hey when are we going to go out" on Amelia James's Wall
6 more similar stories
Character's name
Best I ever had spoiler: someone is dying!
Day at Time. Like . Comment. See Friendship
Character's name message here
Day at time . Like
Character's name
I need coffee!!
Day at Time. Like . Comment. See Friendship
Character's name message here
Day at time . Like
Friends (281)
Friend's Name here
Friend's Name here
Friend's Name here
Friend's Name here
Friend's Name here
created by cjay
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ di jul 30, 2013 8:08 am
Tobias Azelas
RECENT ACTIVITY:
"When you've got time, I've the sofa bed ready x" on Fran Cummings's Wall
6 more similar stories
Tobias Azelas
Three more days until the weekend. Can't come soon enough.
Eleven minutes ago. Like . Comment. See Friendship
Fran Cummings Show your face once in a while xx
One minute ago. Like
Silas Azelas
Do you have time tomorrow? (couldn't get a hold of you via phone, your battery dead or what?)
Two days ago at 16:18. Like . Comment. See Friendship
Tobias AzelasI'll call you already, for God's sake
Two days ago at 20:42. Like
Friends (281)
Simon Quinn
Aimee Walker
Fran Cummings
Thomas (Tom) Azelas
Silas Azelas
created by cjay
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ di jul 30, 2013 8:31 am
the leading man ne...
the leading man never dies,
SO I'VE SEEN K PROJECT
POSTED ON JUL 30, 2013
and I actually have a few theories. Spoilers ahead, yadda yadda, read at your own risk. (If any of you even watch this kind of stuff, I don't know, do you?)
tags → #cars #photography #let me drive one of these
IF YOU WANT START OUT WITH MORE BLOGS, COPY/ PASTE THE GIVEN CODE HERE
meet the blogger:
centre stage; tobias, 20, royal college, mechanic. if you expected to find any structure whatsoever, you've come to the wrong place. if you're Silas or Thomas, get out. if you're not - my askbox is always open ;] and if you're Fran, which is likely - stay here and never leave.
about the code:
bree from so damn shallow!, caution 2.0, and a thousand fireflies made this template. credit also belongs to tumblr for the general layout of the code and for the icon i used and to chamberten of livejournal, whose backgrounds were the inspiration for this.
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ di aug 06, 2013 9:54 am
TOBIAS YORK AZELAS
20
BISEXUAL
STUDENT
PART-TIME MECHANIC
Okaytjes, ik zoek mensjes voor Tobias~ Hij komt officieel uit Wales, maar woont nu vijf jaar in de States, en gaat ook al geruime tijd naar Royal College, ook al heeft hij geen power. Hij heeft een slechte relatie met zijn vader en praat niet graag over hem; hierdoor, en doordat het hem aan zijn overleden moeder laat denken, praat hij ook niet graag over zijn tijd in Wales.
Tobias is een charmeur, zelfs een flirt. Hij is dus absoluut niet verlegen en heeft er niets op tegen na één avond praten al in iemands slaapkamer te belanden. De persoon in kwestie kan echter maar beter niet op zoek zijn naar een vaste relatie, want daar rent Toby heel hard voor weg. Relaties staan in zijn ogen gelijk aan een gebrek aan vrijheid, en daar is hij als de dood voor. Hij reageert niet goed op bevelen en zal dan ook geïrriteerd uit te hoek kunnen komen. Tevens mokt hij best snel, wanneer iets niet gaat zoals hij het wil. Hij lijkt egoïstisch, maar zal in werkelijkheid er voor zorgen dat hij niet de enige is die ergens baat bij heeft; meestal probeert hij een ander ook wel te helpen. Hij is wel haast geobsedeerd met zijn uiterlijk.
Voor Toby zoek ik in ieder geval één beste vriend(in) tegen wie hij alles kan vertellen. Deze persoon zou de enige zijn tegen wie hij openlijk over zijn tijd in Wales heeft gepraat, en die ook weet over de slechte relatie met zijn vader. Ik zoek hiervoor iemand die een goed luisterend oor is, maar tegelijkertijd niet bang is Toby op z'n nummer te zetten wanneer hij zich kinderachtig gedraagt of iets doet wat eigenlijk niet door de beugel kan.
Verder zoek ik vrienden, vijanden, vage kennissen, one-night stands, anything goes! Ik sta ook open voor dingen die ik hier niet bij heb gezet, dus laat maar weten als je iets leuks weet :3
Onderwerp: Celeste's dump~~ 
wo mei 30, 2012 9:29 am
