Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ vr aug 16, 2013 10:13 am
FLORIAN DAYNE REMAR
FLO, FLOOR, GOD'S EYES
18
Saint Cloud, Minnesota
DEMISEXUAL
Alvast apologies voor de lengte x')
O U T S I D E • Hair Brown • Eyes Brown • Height 1.79 • Build Slim to the point of skinny • Style Smart-casual • Scars Hij heeft een litteken van een brandwond op zijn linkersleutelbeen.
I N S I D E • Karakter Florian wordt door de meeste mensen wel aardig gevonden omdat hij vrijwel altijd glimlacht en nooit iemand in nood zal laten zitten. Daarentegen weten ze vaak ook niet goed hoe ze met hem om moeten gaan, omdat hij zich in principe altijd vriendelijk opstelt, maar hij toch een zekere afstand bewaart. Het is moeilijk in te schatten of zijn glimlach er daadwerkelijk een van blijdschap of tevredenheid is of slechts een masker om te verbergen dat het eigenlijk niet zo goed met hem gaat. Veelal is het dit laatste; Florian wil niet dat anderen zich zorgen over hem maken. Hij is dus erg onzelfzuchtig, volgens sommigen tot het irritante aan toe, omdat Florian kort gezegd niet goed voor zichzelf zorgt. Hij slaapt weinig, volgens hemzelf omdat hij aan weinig slaap genoeg heeft, en eet nog minder, volgens hem omdat hij gewoon weinig honger heeft. Hij luistert slecht of niet naar anderen wanneer ze hem hierop aanspreken. • Geschiedenis Florian werd geboren in een gemengd gezin; zijn vader, Alexander, was een Amerikaanse zakenman die veelal voor zaken naar Zuid-Korea moest, en zijn moeder, Yeeun, een Zuid-Koreaanse vrouw die bij een van zijn hotels werkte. De twee verloofden zich na een aantal bezoeken van Alexander's kant aan het hotel en trouwden enkele maanden later. Yeeun was zo verliefd op haar man dat ze haar hele leven in Zuid-Korea achterliet en met hem naar Amerika trok. De twee vestigden zich in Saint Cloud, Minnesota, waar een jaar later Florian werd geboren. Alexander en Yeeun waren in de wolken met hun kind en gaven hem alle mogelijke aandacht. Hoewel Alexander veel weg was voor zijn werk, spendeerde hij elke vrije minuut van de dag met zijn zoon. Florian had dan ook een hechte band met zijn beide ouders.
Florian was een stille jongen die liever niet buiten speelde en, vanaf het moment dat hij kon lezen, eigenlijk altijd wel met een boek te zien was. Zijn vader speelde piano en had het de kleine Florian ook geleerd, waardoor Florian ook veel bij de vleugel in de muziekkamer te vinden was. Het was ook hier dat Florian erachter kwam dat hij geen normaal mens was. Het huis waar hij met zijn ouders woonde was vrij groot, en het was gemakkelijk elkaar kwijt te raken. De vijfjarige Florian had dorst maar was natuurlijk te klein om bij het keukenkastje te komen, en moest dus zijn moeder hebben, maar wist niet waar ze was. Tijdens het zoeken raakte hij afgeleid door de piano, die genoeg glimde dat hij zichzelf kon zien. Toen hij hierin keek, zag hij zijn moeder in zijn vader's studeerkamer, boven, en toen hij hier ging kijken, was ze daar ook inderdaad. Hij zei niets tegen zijn moeder, vroeg enkel om wat te drinken, en dacht er verder niets van.
Een jaar later, op zijn zesde, stond Florian’s hele wereld op zijn kop. Dit was namelijk het jaar dat hij Robert Kwon ontmoette. Rob kwam halverwege het jaar bij Florian in de klas. De lerares zei dat Rob vanuit Hong Kong verhuisd was, en Florian had destijds geen idee waar Hong Kong lag, maar in zijn ogen was het haast een andere wereld. Florian wilde eigenlijk aan Rob vragen waar Hong Kong lag, hoe ver weg het was, hoe het daar was, maar hij durfde niet; hij had nog nooit iemand uit zichzelf aangesproken. Het bleek dat hij dat ook niet hoefde. Florian werd nogal vaak gepest omdat hij niet buiten speelde in de pauze, maar binnen bleef met een boek; soms werd hij ook door zijn pestkoppen geduwd. Tijdens een van zulke momenten stapte er echter iemand tussen hem en de pestkoppen in: Rob. Florian hoorde niet wat Rob tegen de pestkoppen zei; hij hoorde enkel het bonsen van zijn hartslag in zijn oren. Zodra de pestkoppen zich uit de voeten hadden gemaakt, draaide Rob zich naar Florian toe en grijnsde breed.
“Gaat het?” Florian kon alleen maar knikken. Rob’s glimlach werd breder en hij stak zijn hand uit naar Florian – hij had het zijn vader zien doen bij mensen die hij voor het eerst leerde kennen, vertelde hij Florian later—en Florian nam zijn hand aan. Op het moment dat hun handen elkaar raakten, zag Florian plotseling beelden voor zijn ogen. Hij zag Rob die ruzie maakte met een man—Rob’s vader, wist Florian om de een of andere reden. Rob schreeuwde tegen zijn vader dat hij niet weg wilde uit Hong Kong, dat al zijn vrienden daar waren. Rob’s vader bleef voet bij stuk houden, zei dat het voor zijn werk moest. Florian voelde Rob’s woede alsof het zijn eigen woede was, en rook even later de geur van brandend hout. De boom naast Rob vloog in brand. Florian wist op de een of andere manier dat dit door Rob kwam, en voelde Rob’s schok en angst terwijl het vuur oversloeg naar het huis. Er klonk gegil vanuit binnen, en later uit Rob’s mond. Florian’s hart hamerde in zijn borstkast. Het vuur doofde. Rob zakte huilend in elkaar. Florian knipperde met zijn ogen en keek Rob aan, die hem lichtjes fronsend aankeek, maar voor de rest niet van streek leek te zijn. Florian schudde zijn hoofd en stelde zichzelf voor en liet Rob’s hand weer los. Rob zei niets over wat Florian gezien had, dus hij moest het zich wel ingebeeld hebben. Hij zei er niets van, glimlachte enkel, en volgde Rob naar de boekenplank voor een nieuw boek.
Florian en Rob groeiden hierna samen op, compleet onafscheidelijk. Florian had nog enkele ervaringen zoals die met zijn moeder en zoals die met Rob, en begon zich langzamerhand te realiseren dat hij zich niets inbeeldde, dat hij mensen kon vinden door spiegels en andere reflecterende voorwerpen, en dat hij in het verleden van mensen kon kijken wanneer hij ze aanraakte. Hij was er inmiddels ook al achter gekomen dat hij, wanneer hij zich hard concentreerde, ronde bollen kon oproepen, waar hij in kon kijken om iemand te vinden. Hij zei hierover echter niets; hij kon zich weliswaar nog wel herinneren dat Rob vuur had opgeroepen voor hij Hong Kong had verlaten, maar Rob had er nooit iets over laten merken, en Florian begon te twijfelen of hij er wel zo zeker van was dat het vuur van Rob af kwam. Jarenlang meende Florian dat hij de enige was die vreemd was, die anders was, en hield het zo goed mogelijk stil. Hij raakte zo min mogelijk mensen aan zodat hij niet in hun verleden kon kijken; enkel zijn gave om anderen te vinden gebruikte hij, maar dan alleen wanneer hij Rob kwijt was en wanneer er niemand was om te zien hoe hij de bollen opriep.
Op zijn twaalfde kwam hij erachter dat hij er helemaal naast had gezeten—hij was niet de enige die anders was. Rob was het, zoals hij vroeger al dacht, ook. Het pesten was niet opgehouden op de basisschool; ook op de middelbare school werd Florian regelmatig gepest, ditmaal niet omdat hij van lezen hield, maar omdat hij geen interesste toonde in meisjes. Hij werd uitgescholden voor flikker, en ook al was dit niet waar (Florian had gewoon geen interesse in wie dan ook, jongen of meisje, misschien alleen in Rob, maar dat was vast alleen maar omdat ze zo’n hechte vrienden waren, toch?) Florian reageerde er niet op. Rob werd echter woedend en hoewel Florian hem altijd probeerde te kalmeren, ging het toch een keer mis. Hij en Rob liepen naar huis toen ze opgewacht werden door een groepje jongens uit hun klas. Wederom scholden ze Florian uit, duwden aan zijn schouder, vroegen spottend of Rob zijn vriendje was. Florian was van plan om gewoon door te lopen, maar Rob bleef staan. Zijn handen trilden en zijn ogen zagen donker. Hij wisselde enkele woorden met de pestkoppen (de woorden ‘en als ik dat ben, wat dan nog?’ zijn tot op de dag van vandaag in Florian’s gedachten blijven hangen). Zijn stem werd steeds luider tot hij hen toeschreeuwde dat ze Florian met rust moesten laten. Het gebeurde in een flits van een seconde. Op hetzelfde moment dat Rob’s stem luider werd, verscheen het vuur tussen hem en de pestkoppen in. Een van hen schreewde het uit in pijn, vlammen op zijn arm dansend. Rob schrok er schijnbaar zelf ook van, aangezien het vuur abrupt doofde. De pestkoppen keken met grote ogen naar Rob alvorens ze achteruit deinsden. Rob leek aan de grond genageld. Florian pakte zijn hand en trok hem mee. Samen renden ze weg.
In de veiligheid van Florian’s kamer vertelde Rob alles; hoe hij al jaren geweten had dat hij dit kon, wat er in Hong Kong gebeurd was, dat hij een monster was. Florian vertelde hem op zijn beurt wat hij kon, liet zijn mutatie voor het eerst in zijn leven aan iemand anders zien. Rob leek opgelucht dat hij niet de enige was, al zei hij dat ze dit aan niemand anders moesten vertellen; er kon van alles met hen gebeuren als anderen ervan wisten. Florian stemde hiermee in. Toen ze de volgende dag op het matje geroepen werden bij de directeur, zeiden ze dan ook dat ze geen idee hadden wat er gebeurd was dat de jongens dit nu ineens tegen de directeur zeiden. Het klonk de directeur te ongelofelijk in zijn oren, dat Rob vlammen opgeroepen zou hebben, en dus konden Florian en Rob gaan; de jongens werden voor hun praatjes enkele dagen geschorst.
Het gepest hield naar mate de tijd vorderde op, maar dat betekende niet dat Florian ophield zich af te vragen of het niet klopte, wat hem allemaal toegeroepen was. Hij was niet geïnteresseerd in meisjes; ook niet echt in jongens, maar hij kreeg het warm wanneer Rob in de buurt was, en zijn hand tintelde wanneer Rob hem vastpakte om hem ergens mee naartoe te trekken. Hij was er bijna zeker van dat hij Rob leuk vond als meer dan een vriend, en betekende dat niet dat hij gewoon homo was? Rob was een jongen, toch? Florian voelde zich schuldig tegenover Rob dat hij zo over zijn vriend dacht, maar zei er niets over; hij was bang dat hij Rob zou kwijtraken als hij iets zei. Hij wist niet dat Rob ondertussen met dezelfde gedachtes rondliep. Rob was echter dapperder dan Florian, en bekende op hun vijftiende dat hij verliefd was op Florian omdat hij niet tegen Florian wilde liegen. Florian, dolblij, vloog hem om de hals, en vertelde hem dat hij hetzelfde voelde. Ook dit werd iets waar ze niemand over vertelden.
Er ging iets meer dan een jaar voorbij voor het volledig mis ging. Rob was nooit geweldig goed in wiskunde geweest, wilde liever lezen dan formules stampen, en had daardoor ook een onvoldoende gehaald op zijn toets. Florian had hem omhelst, als troost, en Rob had maar kort, nadat hij om zich heen gekeken had, zijn lippen tegen die van Florian gedrukt. Blijkbaar had hij niet goed genoeg gekeken, want daar waren Florian’s vertrouwde pestkoppen weer. Ze hielden hun afstand, ditmaal, maar konden het schijnbaar toch niet laten allerlei dingen naar Florian en Rob te roepen. Florian voelde hoe Rob verstarde en wist wat er ging komen, maar het was al te laat om Rob te kalmeren. Wederom dansten er vlammen tussen Rob en de pestkoppen, alleen ditmaal ook op de arm van een van de jongens. Op diens schreeuw deinsde Rob achteruit; de vlammen doofden. Ditmaal renden de jongens weg, terwijl Rob tegen de muur zakte, ogen groot van angst. (“Ze weten het, Florian, ze weten het—”) Florian kon niet meer doen dan hem tegen zich aan drukken en hopen dat niemand de jongens zou geloven.
Dit was echter niet het geval. Florian en Rob werden op het matje geroepen. Naast de directeur was er nu ook een leraar aanwezig die Florian en Rob niet van naam kenden. Toen hij zich voorstelde en zijn hand uitstak, werd deze onzichtbaar. Met grote ogen keken Florian en Rob hem aan. Toen de man hen met een vriendelijke glimlach vroeg te vertellen wat er gebeurd was, deden ze dat dan ook zonder aarzeling. De man vertelde hen over een speciale school voor mensen zoals Rob, waar ze hem zouden kunnen leren met zijn kracht om te gaan. De man zei dat hij maar eens met Rob’s ouders moest gaan praten. Hierop raakte Florian in paniek, en riep zijn bollen op, zodat de man kon zien dat hij ook een kracht had—hij wilde niet dat Rob alleen naar die speciale school ging en hem hier alleen achterliet. De man zei daarop dat er plaats genoeg was, en dat ook Florian’s ouders maar eens ingelicht moesten worden, zo snel mogelijk, en of hun ouders nu thuis waren. Ze knikten. Terwijl de man zijn jas pakte, vond Florian’s hand die van Rob, en liet hem niet meer los.
De reactie van hun ouders op het nieuws was verschillend. Florian’s ouders reageerden positiever dan Florian ooit had durven dromen, noemden zijn kracht liefkozend ‘God’s Eyes’, omdat hij anderen kon vinden. Ze sloten hem in hun armen en zeiden hem dat hij naar Xavier’s School for Gifted Youngsters mocht als hij dat wilde. Rob’s ouders reageerden compleet het tegenovergestelde. Ze schrokken niet, wierpen enkel een minachtende blik op hun zoon en zeiden dat ze altijd wel hadden geweten dat hij een monster was, en dat de overheid met hem mocht doen wat het wilde. Rob zei er niets op, maar Florian wist dat de woorden hem pijn deden. Later zei hij, in een poging Rob op te vrolijken, dat als Florian’s gave God’s Eyes was, dat Rob’s kracht dan wel God’s Voice moest zijn, omdat hij zijn kracht altijd had gebruikt om Florian te beschermen. Rob glimlachte hierop, maar Florian zag aan zijn ogen dat hij het niet echt meende.
Hij had gedacht dat Rob wel zou bijdraaien, dat hij gewoon even tijd nodig had. Niets was echter minder waar. Een dag later al kwam hij erachter hoe diep de woorden van Rob’s ouders gesneden hadden. Hij was bezig met inpakken toen hij in de spiegel keek en Rob voor zich zag, volledig omringd door vlammen. Meteen rende hij naar buiten, naar Rob toe, en, de vlammen negerend, sloeg zijn armen rond Rob’s middel. “Wat ben je aan het doen?” riep hij, in paniek. Rob probeerde hem ondertussen weg te duwen. “Ik ben een monster!” zei hij. “Ik doe mensen alleen maar pijn. Ik kan beter verdwijnen.” Florian verstarde, maar hield Rob stevig vast. “Neem me mee,” zei hij. “Als je gaat, neem me dan mee, laat me niet alleen hier achter!” Hij voelde hoe de vlammen aan zijn huid likten, maar sloeg er geen acht op; het was belangrijk dat hij Rob hier wegkreeg, in veiligheid. “Als je dit doet, kunnen we nooit meer samen zijn,” smeekte hij. “Alsjeblieft—”
Enkele seconden later vielen Rob’s armen rond zijn schouders en rug en verdwenen de vlammen. Rob’s schouders schudden; Florian kon niets anders doen dan hem vasthouden, zo stevig als hij kon. Hij zou littekens aan dit moment overhouden; een op zijn schouder, en een op zijn hart, die groter werd iedere keer wanneer Rob’s ogen op het litteken op zijn schouder vielen. Uiteindelijk werd Rob’s schuldgevoel zo groot dat ze hun relatie moesten verbreken. Ze letten erop dat ze nog vrienden bleven, omdat ze niet zonder de ander konden, maar zeiden het allebei eens te zijn met de beslissing geen partners meer te zijn. (Florian vertelde Rob nooit dat hij dit wel nog steeds wilde, iedere dag, omdat hij ervan overtuigd was dat Rob het zo wilde, en Rob’s geluk was het belangrijkste voor hem in deze wereld.) Ze vertrokken samen naar Genosha Island en pikten daar hun leven weer op, maar Florian voelt nog steeds alsof er een stuk van hemzelf is afgestorven, de dag dat Rob zichzelf in brand wilde steken.
• Hobbies Lezen, piano spelen • Likes Rob, zijn ouders, muziek, boeken, chocolade, zoetigheid, regen • Dislikes Zijn litteken, Rob's ouders, dat hij Rob's schuldgevoel niet kan wegnemen, eten, zomer • Fears Rob kwijtraken, iemand tot last zijn • Other Florian heeft zelden of nooit honger en eet daardoor erg weinig. Hierdoor is hij ook zo mager.
M U T A T I O N • Mutatie Clairvoyance • Uitleg Florian kan, door middel van reflecterende voorwerpen, iemands aanwezigheid voelen, zolang deze persoon zich nog maar in deze wereld bevindt. Hij kan tevens, met veel moeite, tot op een zekere hoogte in het verleden terugkijken. De reflecterende voorwerpen zijn meestal kleine spheres, die hij zelf kan oproepen. Omdat hij echter nog zo jong is en nooit fatsoenlijke begeleiding heeft gehad, legt het een enorm zware last op zijn lichaam; het voelen van iemands aanwezigheid gaat vrij gemakkelijk, maar wordt moeilijker naar mate de afstand tussen Florian en de persoon in kwestie groter wordt. In het verleden zien kan een zware tol eisen van Florian; hierbij hangt het ervan af wat hij ziet. Emotioneel zware dingen kunnen zorgen voor een stevige hoofdpijn, flauwvallen, of zelfs een depressie die enkele dagen kan aanhouden. • Mutatie voordelen Het is voor Florian gemakkelijk om iemand te vinden wanneer hij naar deze persoon op zoek is, wat zowel handig is in het dagelijks leven als in ernstige of zelfs levensbedreigende situaties. In het verleden zien kan er ook voor zorgen dat hij mooie herinneringen te zien krijgt, wat hem een goed humeur kan bezorgen. • Mutatie nadelen Het gebruiken van zijn mutatie gaat vrijwel altijd gepaard met hevige vermoeidheid of zelfs flauwvallen. Tevens heeft Florian er geen controle over wat hij ziet wanneer hij in iemands verleden kijkt, waardoor hij dus ook geen controle heeft op de emotionele schok die het beeld bij hem teweeg kan brengen. • Mutatie grenzen Florian kan niet de aanwezigheid van overledenen voelen; tevens is het voor hem nu nog vrijwel onmogelijk om de aanwezigheid te voelen van iemand die zich op een zeer grote afstand bevindt (binnen een straal van 50 kilometer is voor hem nog wel te doen, maar daarbuiten begint hij het al steeds zwaarder te krijgen, en hij is niet in staat om iemand op te merken die zich op meer dan 100 km afstand bevindt). Hij kan tevens niet in gedeeltes van iemand's verleden kijken die deze persoon onderdrukt heeft of vergeten is.
Laatst aangepast door Nathan op zo aug 18, 2013 12:33 am; in totaal 6 keer bewerkt
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ za aug 17, 2013 12:42 am
these tears we share,
we’ll turn them into the strength to change tomorrow
this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe this is where your post goes!! it will scroll once you type enough ehehe
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ ma aug 19, 2013 11:07 am
give me back the courage, and give me back the faith
G E N E R A L • Name Madeline Lewis • Nickname Maddy, Lin • Alias Songstress • Age 17 • Place of birth ... • Sexuality Heterosexual
O U T S I D E • Hair Brown • Eyes Blueish green • Height 1.69 • Build Slender • Style Smart, alternatief
I N S I D E • Karakter • Geschiedenis
• Hobbies • Likes • Dislikes • Fears • Other
M U T A T I O N • Mutatie Musical illusions • Uitleg De kracht die ze eigenlijk 'bewust' kan gebruiken is het creëren van illusies, en dit is eigenlijk ook het enige waar ze iets aan heeft. Maar Madeline hoort tevens muziek in haar hoofd; ze heeft deze muziek nodig om vorm aan haar illusies te geven. De muziek vormt feitelijk de woorden die haar illusie beschrijven. Ze heeft echter geen volle controle over de muziek - ze hoort altijd muziek, bij wat ze ook doet, met wie ze ook praat. De muziek is ook altijd anders; iedere persoon en iedere gebeurtenis heeft als het ware een eigen melodie. Bij volle concentratie op iets verdwijnt de muziek naar de achtergrond; zacht, maar wel altijd aanwezig. • Mutatie voordelen • Mutatie nadelen • Mutatie grenzen
TAG: ???. WORDS: ###. NOTES: ....
made by malone at caution 2.0
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ ma aug 19, 2013 12:00 pm
MADELINE AMALIA LEWIS
MADDY, LIN, SONGSTRESS
17
BISMARCK, N. DAKOTA
HETEROSEXUAL
O U T S I D E • Hair Brown • Eyes Blueish green • Height 1.69 • Build Slender • Style Smart, alternatief
I N S I D E • Karakter Madeline is boven alles ontzettend lief, maar er zijn niet veel mensen die dit echt goed in de gaten hebben omdat ze ontzettend stil en teruggetrokken is in de hoop dat ze zo mijn mogelijk melodieën van andere mensen opvangt. De muziek in haar hoofd kan ervoor zorgen dat ze vaak dromerig en afgeleid is, wanneer ze er te zeer naar luistert, maar kan ook de reden zijn dat ze op sommige momenten geïrriteerd en kortaf is, omdat de muziek dan te luid is of te zeer door elkaar loopt. Ze is vooral heel erg op zichzelf aangewezen en klaagt niet snel tegen anderen, waardoor ze vaak wel verkeerd begrepen kan worden. Ze is trots op haar eigen 'taal', maar voelt zich ongemakkelijk wanneer anderen ernaar vragen: ze weet namelijk niet zo goed hoe ze met aandacht om moet gaan. • Geschiedenis Toen Madeline geboren werd in Bismarck, North Dakota, was haar broer Marcus één jaar oud. De twee waren zo verschillend als dag en nacht - Madeline was rustig terwijl Marcus juist heel druk en aanwezig was. Hierdoor werd Madeline nogal eens door haar ouders en andere familieleden over het hoofd gezien. Madeline luisterde namelijk altijd, raakte nooit in de problemen, terwijl Marcus een wildebras was die eigenlijk altijd wel kattekwaad uithaalde of zich wel op de een of andere manier problemen op de hals haalde. Desondanks hun verschillen was hij wel heel lief voor Madeline, en Madeline voor hem - haar grote broer was alles voor haar, ook al kon hij vaak lomp tegen haar doen en haar daardoor pijn doen.
Al vanaf dat ze geboren werd kon Madeline muziek in haar hoofd horen, maar tot ze fatsoenlijk kon praten, kon ze op geen enkele manier duidelijk maken dat dit het geval was, en dat ze hoofdpijn kreeg wanneer haar ouders allebei tegelijk dicht bij haar in de buurt waren. Op haar vierde merkte ze het tegen haar moeder op, maar deze besteedde er eigenlijk weinig aandacht aan omdat ze dacht dat het een fantasie van Madeline was - Madeline stond toen al bekend als een dromer, dus het was vrij logisch dat ze niet werd geloofd. Ze begon er maar niet meer over, omdat ze het idee had dat haar moeder het niet prettig vond wanneer ze het over haar muziek had. Alleen tegen Marcus kon ze haar verhaal kwijt, die meer geïnteresseerd leek dan iets anders, ook al begreep hij niet erg goed hoe hij het moest opvatten.
Op haar achtste werd Madeline ernstig ziek, en de muziek was zo erg en liep zo door elkaar heen dat ze dacht dat ze liever doodging dan nog een noot te horen. Ze gilde haar longen uit haar lijf om de muziek te overstemmen, maar dit mocht niet baten. Tijdens een koorts aanval kwam ze er wel achter wat ze met de muziek kon: ze kon illusies creëeren. Dit ging, vooral tijdens haar ziekte, nog niet bewust; wanneer de koorts een zware, donkere melodie in haar hoofd fluisterde, verscheen er seconden later de schimmige gedaante van een gezichtloze man in een zwarte mantel; wanneer haar moeder haar voorlas in de hoop haar af te leiden van de pijn en de muziek lichter werd, verscheen er een kitten, of een jong konijn, of zelfs een jong hert.
Madeline was niet dom, en begon zichzelf, nadat ze opgeknapt was, te trainen in het begrijpen van haar muziek en haar illusies, waar ze steeds meer handigheid in kreeg, ook al wilde een illusie zichzelf nog wel eens oproepen wanneer ze afgeleid was. Naar mate ze ouder werd realiseerde ze zich dat ze haar muziek meer sturing moest geven, en begon ze een 'taal' te ontwikkelen die elke nuance van emotie kon uitdragen, en hopelijk zo meer vorm en sturing aan haar illusies kon geven. Deze taal was praktisch niet te begrijpen voor anderen, en lastig te verstaan; het duurde lang voor Madeline zelf handigheid in de uitspraak kreeg. Marcus ving vaker woorden op, en vroeg Madeline ernaar; ze heeft hem haar taal proberen uit te leggen, maar hij heeft het nooit kunnen oppikken.
Haar ouders hadden er inmiddels dan toch aan moeten geloven dat Madeline misschien wel echt muziek kon horen die zij niet konden horen. Ze gingen van dokter naar dokter in de hoop inzicht te krijgen in wat er mis was met hun dochter (hoewel ze zielsveel van hun kind hielden, zagen ze het toch als een afwijking, want het kon toch niet normaal zijn, dat Madeline altijd muziek hoorde?) en daarna, toen ze hier niet wijzer van werden, gingen ze van psycholoog naar psychiater. Niets mocht echter baten; er was simpelweg niemand die Madeline's gave leek te hebben of zelfs maar te kunnen begrijpen. Verslagen gaf de familie hun zoektocht op.
Toen, op een dag, stond er ineens een vrouw bij hen op de stoep, die zich voorstelde als een lerares op Xavier’s School for Gifted Youngsters. Ze praatte met de toen vijftienjarige Madeline en ledge haar uit dat ze niet de enige was die iets kon wat andere mensen niet konden, dat er zelfs een school was voor mensen zoals zij. Madeline, die dolblij met het nieuws was geweest omdat dit misschien wel betekende dat ze eindelijk iemand zou vinden die haar muziek zou begrijpen en aan wie ze misschien zelfs haar taal kon uitleggen, kon haast niet wachten om te vertrekken. Hoewel ze het moeilijk vond haar ouders, en vooral Marcus, achter te laten, begon ze vol goede moed aan haar nieuwe leven op Genosha Island.
• Hobbies Hardlopen, sterrenkijken, theater (acteren en kijken), lezen • Likes Drukte omdat ze dan afgeleid wordt; stilte omdat ze dan geen andere melodieën dan die van haar omgeving opvangt; puzzels; regen; sneeuw; kinderen • Dislikes Muziek waar anderen naar luisteren omdat ze zelf altijd al muziek hoort; stilte omdat er dan niets is om haar af te leiden; warmte; ouder worden; donker • Fears Het onbekende; een of meerdere van haar zintuigen kwijtraken omdat ze dan volledig aan de muziek is overgeleverd • Habits Woorden uit haar eigen 'taal' tegen zichzelf mompelen, vooral wanneer ze illusies maakt; tikken met haar vingers op het ritme van de muziek die alleen zij kan horen.
M U T A T I O N • Mutatie Musical illusions • Uitleg De kracht die ze eigenlijk 'bewust' kan gebruiken is het creëren van illusies, en dit is eigenlijk ook het enige waar ze iets aan heeft. Ze kan van alles waar ze zich een duidelijk beeld van kan scheppen een illusie maken, die daadwerkelijk ook tastbaar is. Dit is echter niet Madeline's enige mutatie, al hangt de tweede ermee samen. Madeline hoort namelijk tevens muziek in haar hoofd; ze heeft deze muziek nodig om vorm aan haar illusies te geven. De muziek vormt feitelijk de woorden die haar illusie beschrijven. Ze heeft echter geen volle controle over de muziek - ze hoort altijd muziek, bij wat ze ook doet, met wie ze ook praat. De muziek is ook altijd anders; iedere persoon en iedere gebeurtenis heeft als het ware een eigen melodie. Bij volle concentratie op iets verdwijnt de muziek naar de achtergrond; zacht, maar wel altijd aanwezig. • Mutatie voordelen Door de muziek die ze hoort kan ze vrij snel inschatten hoe iemand zich voelt, aangezien de muziek van iemand afhankelijk is van de emotie die bij hem/haar de boventoon heeft. Tevens weet ze hierdoor vrijwel meteen wanneer ze in gevaar is. Door haar illusies kan ze een afleiding creëeren om zichzelf meer tijd te geven in veiligheid te komen of hulp te zoeken. • Mutatie nadelen Ze hoort altijd muziek; daar heeft ze absoluut geen controle over. Aangezien de muziek van andere mensen veelal afhankelijk is van hoe de persoon zich voelt, kan Madeline sterk beïnvloed worden door de emoties van andere personen; woede klinkt luid en dissonant in haar hoofd, en kan haar na verloop van tijd stevige migraine geven. Ook drukte kan ervoor zorgen dat ze hoofdpijn krijgt of, in extreme gevallen, zelfs flauwvalt. • Mutatie grenzen Ze hoort enkel muziek van haar directe omgeving; haar muzikale gehoor rijkt ongeveer net zo ver als het menselijk gehoor, al is het gevoeliger voor details. Wat haar illusies betreft kan ze enkel illusies scheppen van iets waar ze een duidelijk beeld van heeft en iets wat ze daadwerkelijk met muziek kan beschrijven. Zo kan ze dus geen illusie van zichzelf maken omdat ze zichzelf enkel in de spiegel ziet en nooit volledig van alle kanten. Tevens kan ze de illusies maar voor een korte tijd vasthouden, vooral omdat ze zo afhankelijk zijn van de muziek in haar hoofd en deze muziek constant verandert. Tevens vergen illusies haar volledige aandacht en bij de minste afleiding zullen ze gaan haperen of zelfs volledig verdwijnen.
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ di aug 20, 2013 9:03 am
give me back the courage
TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC TEXT ETC
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ do aug 29, 2013 11:29 am
THESE TEARS WE SHARE,
WE'LL TURN THEM INTO THE STRENGTH TO CHANGE TOMORROW
POST GOES HERE!
ROB | WORDS | OUTFIT | ✘
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ do aug 29, 2013 12:17 pm
SLOW DANCE
these tears we share,
we'll turn them into the strength to change tomorrow.
Your post goes here. Your post goes here. Your post goes here. Your post goes here. Your post goes here. Your post goes here. Your post goes here. Your post goes here. Your post goes here. Your post goes here. Your post goes here. Your post goes here. Your post goes here. Your post goes here.
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ do aug 29, 2013 12:57 pm
so call my name
It was you, who always says exactly what you think, that showed me what having bonds felt like. On days you are hurt, call my name, entrust all of your pain to me. These tears we share, we’ll turn them into the strength to change tomorrow. Yes, I can live because I’m able to protect you. I’ll take you to a place where we both can honestly smile. The strength of your feelings will get them across, no matter where you are; they’ll become a mirror you can see my heart through. I’ll accept your everything, so call my name. Every time you come to be sick of everything, your wishes will give you wings. The joy of being able to forgive each other brings warmth that doesn’t fade away. Let’s swear to stay together, to the tomorrow being born in the blue sky. Among all hesitations, I’m able to stay myself. I’ll believe in our meeting. Let’s swear to stay together, to the tomorrow being born in the blue sky.
TAG | WORDS | OUTFIT
Het was verbazingwekkend hoe anders Florian zich voelde wanneer Rob in dezelfde ruimte was. Het kriebelende gevoel van vlinders in zijn buik dat hij vroeger had gehad, was hij inmiddels alweer kwijt, daar waren ze te lang vrienden voor en daarvoor hield hij al te lang van Rob. Desondanks was er een warm gevoel, een soort gloed die door hem heenging, alsof hij net uit de vrieskou in een warme ruimte was gestapt. Florian wist zelf ook wel dat het belachelijk was te denken dat het door Rob’s vuur kwam, maar toch associeërde hij om deze reden warmte met Rob. (Het was de enige manier waarop hij dat kon, hij mocht niet langer denken dat Rob warm was vanwege de gevoelens die hij in Florian losmaakte, die tijd was voorbij.)
Florian had zich er in het afgelopen jaar erop getraind meteen woorden te vinden wanneer Rob in de buurt was, zodat hij niet meer hoefde te zoeken. Geen woorden kunnen vinden zou kunnen betekenen dat hij nerveus was in Rob’s aanwezigheid, en dat was hij niet meer; je was tenslotte alleen nerveus in het gezelschap van de persoon die je leuk vond en waarvan je hoopte dat hij jou ook leuk vond. Bij Rob hoefde Florian dus niet meer nerveus te zijn; de tijd van misschien-wel-misschien-niet bevond zich ver in het verleden. Enige hoop op iets meer dan vriendschap was meer dan hopeloos, dus was het alleen maar natuurlijk dat Florian niet nerveus was en meteen woorden vond. (Behalve dat hij wel nerveus was, hij voelde de spanning in zijn rug, en hij moest erg zijn best doen om meteen met iets te komen om te zeggen.)
Na een vlugge glimlach in Rob’s richting draaide Florian zich terug naar het bureau. “Hoe was je les?” vroeg hij, want het was makkelijker, zoveel makkelijker, iets te zeggen wanneer hij Rob niet recht aankeek. Aantekeningen keken je niet aan met vuur in hun ogen, per slot van rekening, en hielden niet de herinnering aan betere tijden. Niet dat deze tijd niet goed was—ze waren immers op een betere plek, deze school, en Rob was nog steeds zijn beste vriend. Hij kon niet meer willen dan dat. Met halve concentratie begon hij de verzameling papieren te ordenen, ook al lag er eigenlijk helemaal niet zo veel en had het kunnen wachten. Toch, de afleiding zorgde ervoor dat hij zonder enig blikken of blozen kon zeggen, “Je shirt ligt nog op je stoel.” Niet dat hij zo buitengewoon netjes was dat zoiets hem stoorde, normaal gesproken; het werkte alleen op zijn zenuwen wanneer het Rob’s spullen waren, want dan had hij de behoefte het vast te pakken, te zien of er iets van Rob’s warmte in achter was gebleven, zoals eerder met het shirt. Hoe verder Rob’s spullen uit zijn zichtveld verwijderd waren, hoe beter.
❤❤❤
Code:
<center><link href='http://fonts.googleapis.com/css?family=Rochester' rel='stylesheet' type='text/css'><style type="text/css">.vancode28 { width: 380px; height: 252px; -webkit-transition: opacity 0.4s ease-in-out; -moz-transition: opacity 0.4s ease-in-out; -o-transition: opacity 0.4s ease-in-out; background-color: #000; opacity: 0.0; -webkit-transition-delay: 0.4s; -moz-transition-delay: 0.4s; -o-transition-delay: 0.4s; padding: 10px; }.vancode28:hover { opacity: 1.0; }</style><div style="width: 400px; height: 272px; background-image: url(http://imageshack.us/a/img18/5240/aljl.png);"><div class="vancode28"><center><div style="width: 350px; font-family: 'Rochester', cursive; font-size: 40px; text-transform: lowercase; line-height: 130%; text-align: center; font-weight: lighter; color: #fff; line-height: 130%; font-style: italic; letter-spacing: -2px; padding-top: 15px; padding-bottom: 5px;">so call my name</div><div style="width: 250px; text-align: justify; color: #dddddd; font-family: tahoma; font-size: 9px; text-transform: lowercase; line-height: 100%;">It was you, who always says exactly what you think, that showed me what having bonds felt like. On days you are hurt, call my name, entrust all of your pain to me. These tears we share, we’ll turn them into the strength to change tomorrow. Yes, I can live because I’m able to protect you. I’ll take you to a place where we both can honestly smile. The strength of your feelings will get them across, no matter where you are; they’ll become a mirror you can see my heart through. I’ll accept your everything, so call my name. Every time you come to be sick of everything, your wishes will give you wings. The joy of being able to forgive each other brings warmth that doesn’t fade away. Let’s swear to stay together, to the tomorrow being born in the blue sky. Among all hesitations, I’m able to stay myself. I’ll believe in our meeting. Let’s swear to stay together, to the tomorrow being born in the blue sky.<br><br> [center]TAG | WORDS | [url=http://img23.imageshack.us/img23/6875/jxc8.jpg]OUTFIT[/url][/center] </div></center></div></div><object type="application/x-shockwave-flash" data="http://flash-mp3-player.net/medias/player_mp3_mini.swf" width="400" height="15"> <param name="movie" value="http://flash-mp3-player.net/medias/player_mp3_mini.swf" /> <param name="bgcolor" value="#000000" /> <param name="FlashVars" value="mp3=http://a.tumblr.com/tumblr_m58b7fOxoI1r7x4t0o1.mp3" /></object><div style="width: 360px; font-family: georgia; font-size: 11px; line-height: 100%; text-align: justify; background-color: #fff; padding: 20px; color: #000000">TEXT TEXT TEXT TEXT TEXT</div></div></div><center><div style="width: 400px; border-top: 1px dotted #555; border-bottom: 10px solid #000;"></div></center><center><div style="width: 400px; padding: 10px; font-family: arial; font-size: 7px; text-transform: uppercase; text-align: right; color: #000; line-height: 100%; letter-spacing: 3px;">[url=http://z10.invisionfree.com/CAUTIONTOTHEWIND/index.php?showuser=14347] ❤❤❤[/url]</div></center></center>
Laatst aangepast door Nathan op za aug 31, 2013 5:35 am; in totaal 1 keer bewerkt
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ vr aug 30, 2013 4:09 am
in the end, you're still my friend, at least we did intend for us to work
Laatst aangepast door Nathan op vr aug 30, 2013 4:23 am; in totaal 1 keer bewerkt
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ vr aug 30, 2013 4:16 am
we didn't break, we didn't burn
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ ma sep 16, 2013 12:12 pm
i beg your hate
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ di sep 17, 2013 1:22 am
so call my name
It was you, who always says exactly what you think, that showed me what having bonds felt like. On days you are hurt, call my name, entrust all of your pain to me. These tears we share, we’ll turn them into the strength to change tomorrow. Yes, I can live because I’m able to protect you. I’ll take you to a place where we both can honestly smile. The strength of your feelings will get them across, no matter where you are; they’ll become a mirror you can see my heart through. I’ll accept your everything, so call my name. Every time you come to be sick of everything, your wishes will give you wings. The joy of being able to forgive each other brings warmth that doesn’t fade away. Let’s swear to stay together, to the tomorrow being born in the blue sky. Among all hesitations, I’m able to stay myself. I’ll believe in our meeting. Let’s swear to stay together, to the tomorrow being born in the blue sky.
TEXT TEXT TEXT TEXT TEXT
❤❤❤
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ di sep 17, 2013 1:33 am
blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.
blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.
blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.
blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.blah blah text goes here.
IGNITE MY BONES
tag. ###. notes/other.
▲
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ di sep 17, 2013 4:33 am
I D Name Nickname Ulysses Age 19 Sex Male Date of birth 7 november 1993 Place of birth Cassia Sexual orientation Demiseksueel
L O O K S Height 1.78 Weight 64 Eyes Blue Hair Black Blood type AB Style Smart/casual/trendy Scars Shoulder; lips? idk. Extra Glasses
C H A R A C T E R Personality Twisted; extreem bipolair; erg bezitterig naar [Ryann's personage]; erg dwangmatig (denk OCD, niet tegen verandering kunnen etc); zegt niet veel; moeilijk in te schatten hoe hij tegen anderen doet - dan negeert hij ze, dan is hij haast agressief naar ze; vertrouwt niets of niemand behalve [Ryann's personage] Hobbies Likes Dislikes Turn ons Turn offs
[u]L O O K S[/u] [b]Height[/b] 1.78 [b]Weight[/b] 64 [b]Eyes[/b] Blue [b]Hair[/b] Black [b]Blood type[/b] AB [b]Style[/b] Smart/casual/trendy [b]Scars[/b] Shoulder; lips? idk. [b]Extra[/b] Glasses
[u]C H A R A C T E R[/u] [b]Personality[/b] Twisted; extreem bipolair; erg bezitterig naar [Ryann's personage]; erg dwangmatig (denk OCD, niet tegen verandering kunnen etc); zegt niet veel; moeilijk in te schatten hoe hij tegen anderen doet - dan negeert hij ze, dan is hij haast agressief naar ze; vertrouwt niets of niemand behalve [Ryann's personage] [b]Hobbies[/b] [b]Likes[/b] [b]Dislikes[/b] [b]Turn ons[/b] [b]Turn offs[/b]
[u]P A S T[/u]
[u]T R I V I A[/u] » </div></div></div></div><center><object type="application/x-shockwave-flash" data="http://flash-mp3-player.net/medias/player_mp3_mini.swf" width="430" height="15"><param name="movie" value="http://flash-mp3-player.net/medias/player_mp3_mini.swf" /><param name="bgcolor" value="#002156" /><param name="FlashVars" value="mp3=http://a.tumblr.com/tumblr_md6m04kF0k1qfnoavo1.mp3" /></object></center><div style="font-family: georgia; font-size: 8px; color: #000;width:430px;text-align:right;">[url=http://z10.invisionfree.com/CAUTIONTOTHEWIND/index.php?showuser=36091]▲[/url]</div></center>
I D Name Nickname Ulysses Age 19 Sex Male Date of birth 7 november 1993 Place of birth Cassia Sexual orientation Demiseksueel
L O O K S Height 1.78 Weight 64 Eyes Blue Hair Black Blood type AB Style Smart/casual/trendy Scars Shoulder; lips? idk. Extra Glasses
C H A R A C T E R Personality Twisted; extreem bipolair; erg bezitterig naar [Ryann's personage]; erg dwangmatig (denk OCD, niet tegen verandering kunnen etc); zegt niet veel; moeilijk in te schatten hoe hij tegen anderen doet - dan negeert hij ze, dan is hij haast agressief naar ze; vertrouwt niets of niemand behalve [Ryann's personage] Hobbies Likes Dislikes Turn ons Turn offs
[u]L O O K S[/u] [b]Height[/b] 1.78 [b]Weight[/b] 64 [b]Eyes[/b] Blue [b]Hair[/b] Black [b]Blood type[/b] AB [b]Style[/b] Smart/casual/trendy [b]Scars[/b] Shoulder; lips? idk. [b]Extra[/b] Glasses
[u]C H A R A C T E R[/u] [b]Personality[/b] Twisted; extreem bipolair; erg bezitterig naar [Ryann's personage]; erg dwangmatig (denk OCD, niet tegen verandering kunnen etc); zegt niet veel; moeilijk in te schatten hoe hij tegen anderen doet - dan negeert hij ze, dan is hij haast agressief naar ze; vertrouwt niets of niemand behalve [Ryann's personage] [b]Hobbies[/b] [b]Likes[/b] [b]Dislikes[/b] [b]Turn ons[/b] [b]Turn offs[/b]
[u]P A S T[/u]
[u]T R I V I A[/u] » </div></div></div></div><center><object type="application/x-shockwave-flash" data="http://flash-mp3-player.net/medias/player_mp3_mini.swf" width="400" height="15"><param name="movie" value="http://flash-mp3-player.net/medias/player_mp3_mini.swf" /><param name="bgcolor" value="#002156" /><param name="FlashVars" value="mp3=http://a.tumblr.com/tumblr_md6m04kF0k1qfnoavo1.mp3" /></object></center><div style="font-family: georgia; font-size: 8px; color: #000;width:400px;text-align:right;">[url=http://z10.invisionfree.com/CAUTIONTOTHEWIND/index.php?showuser=36091]▲[/url]</div></center>
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ vr sep 20, 2013 7:13 am
I D Full name Saruhiko Akiyama (first, last) Name Ulysses [joe-li-siez] Nickname Saru, Monkey, Liz, Lizzy Age 17 Sex Male Date of birth 7 november 1995 Place of birth Cassia Magic Water+Light; Light kan hij echter niet meer gebruiken. Sexual orientation Demiseksueel
L O O K S Height 1.78 m Weight 64 kg Eyes Blue Hair Black Blood type AB Style Smart/casual/trendy Scars Littekens van nagelkrassen op zijn linkersleutelbeen, van door hemzelf aangebrachte verwondingen tijdens een van zijn depressieve periodes Illnesses Bipolar disorder door een combinatie van factoren uit zijn verleden, waaronder de scheiding van zijn ouders, het eindigen van zijn relatie met Koda, en de hieraan gerelateerde verhuizing Extra Glasses
C H A R A C T E R Personality Het woord dat Ulysses’ persoonlijkheid het beste beschrijft is ‘twisted’. Door een combinatie van meerdere gebeurtenissen in zijn verleden gaat het geestelijk gewoon niet zo geweldig meer met hem. Hij is is extreem bipolair in dat hij van het ene op het andere moment van compleet manisch naar compleet depressief kan gaan, waar dit bij andere bipolaire mensen meestal per dag verschilt. Hij heeft hierbij ook OCD en kan er absoluut niet tegen wanneer iets niet ligt waar het hoort, scheef ligt, of maar enigszins afwijkt; hij is dan ook het type om, zelfs bij vreemden thuis of op openbare plekken, een schilderij recht te hangen. Gerelateerd hieraan kan hij moeilijk tegen verandering. Ulysses zegt nu niet bepaald veel; hij zegt zelfs zo weinig dat het vaak overkomt alsof hij mensen gewoonweg negeert (wat in de meeste gevallen ook wel klopt). Doordat hij zo zwijgzaam is, komt zijn intelligentie vaak niet goed naar voren, ook al heeft hij deze wel degelijk. De voornaamste reden dat hij niet veel zegt is dat hij zich absoluut niet op zijn gemak voelt bij anderen. Hij vertrouwt letterlijk niets of niemand, behalve Koda; Koda zou hij zijn leven toevertrouwen. Hij gedraagt zich hierdoor erg bezitterig naar Koda toe en wordt dan ook snel jaloers wanneer Koda met iemand anders praat of het zelfs maar over iemand anders heeft. Likes Koda Dislikes Mensen, drukte, verandering, groenten, school, alcohol, brillen met dikke randen, bamboe, snoep, zinloze gesprekken voeren, meeuwen, rommel, als dingen niet op de juiste plek liggen, als dingen niet recht hangen of liggen, domme vragen, populaire televisie, populaire muziek, sneeuw
P A S T Ulysses werd geboren als Saruhiko Akiyama op een van de eilanden van Cassia. Hij was het enige van een Cassiaanse vrouw en een Novaanse man en groeide als zodanig op met zowel water- als lichtmagie, die hij beide kon gebruiken. Zijn vader heeft hij echter nooit goed gekend; zijn ouders gingen uit elkaar toen Saruhiko nog geen jaar oud was. Saruhiko bleef bij zijn moeder. Gedurende zijn jeugd was de kleine Saruhiko al erg volwassen voor zijn leeftijd en had daardoor niet veel vrienden; hij vond zijn klasgenoten maar kinderachtig en ging ze liever uit te weg. Zodoende zat hij meestal alleen in een hoekje, door het raam naar buiten te staren of met een boek op zijn schoot. Meestal werd hij gewoon met rust gelaten, vooral omdat de meeste van zijn klasgenoten hem maar een vreemde vogel vonden. Op de basisschool was hij daardoor vrijwel altijd alleen en dit zou op de middelbare school zo zijn gebleven als hij niet samen een project had moeten doen met David Denahi. David bleef zelfs na dit project rond Saruhiko hangen; de twee werden, ondanks Saruhiko’s tegenzin, vrienden.
Saruhiko kwam niet graag thuis; hij kon het wel goed met zijn moeder vinden, maar ze was te lief en overbeschermend, dus spendeerde Saruhiko veel tijd bij David. Hij kwam er al snel achter dat David, in tegenstelling tot hijzelf, geen enigskind was; al de eerste keer dat hij bij David thuiskwam werd hij geconfronteerd met David’s twee jaar jongere broertje Koda. In eerste instantie voelde hij niet veel voor Koda; hij was David’s kleine broertje maar, waar hij zo min of meer aardig, of in ieder geval beschaafd, tegen moest doen omdat het David’s broertje was en David nogal beschermend naar hem toe was. Koda leek daarentegen vastbesloten om altijd in dezelfde kamer te zijn als David en Saruhiko. Hij zat vrijwel altijd bij hen als ze huiswerk aan het maken waren en stelde hen honderduit vragen over wat ze aan het doen waren, en of ze hem iets wilden uitleggen. Deze vragen stelde hij om de een of andere reden dan vooral aan Saruhiko, die niet echt goed wist wat hij met dit joch aanmoest. Toch kon hij op de een of andere manier altijd het geduld opbrengen om antwoord te geven op de stortvloed aa vragen die Koda op hem losliet.
Op zijn dertiende moest hij er dan toch aan geloven. Hij had zelf weinig interesse gehad om zijn magie fatsoenlijk te leren gebruiken en om dus naar Starshine Academy te gaan, en zijn moeder had hem een jaar laten begaan, maar nu begon ze er dan toch op te staan dat hij naar Starshine Academy zou gaan. Hij kon er maar weinig tegenin brengen, dus ging hij. Hij kwam hierdoor minder bij David thuis, maar hij was hier toch in weekenden en vakanties te vinden. Op SSA vond hij maar weinig aansluiting, maar daar was hij ook niet naar op zoek.
Een jaar later maakten David en Saruhiko plannen om, voor Koda’s verjaardag, naar een pretpark te gaan. Saruhiko snapte niet goed waarom hij überhaupt gewenst was op Koda’s verjaardag, maar haalde het niet in zijn hoofd af te zeggen. Op de dag zelf bleek echter dat David doodziek op bed lag, en dat het hele feest eigenlijk niet door zou gaan; Koda zat er echter zo beteuterd bij dat Saruhiko besloot met hem alleen naar het pretpark te gaan. Uiteraard was het, vooral in het begin, extreem ongemakkelijk, maar al snel werd hij meegesleept in Koda’s enthousiasme en begon hij, ondanks de grote hoeveelheid mensen, plezier te hebben.
Hierna merkte hij steeds meer dat Koda vaker naar hem keek. Niet gewoon een korte blik, maar haast dromerig, ogen vol bewondering. Hij vermoedde dat Koda hem leuk vond in een manier die aan ‘de vriend van mijn broer’ voorbij ging. Hij wist eerst niet goed hoe hij daarmee moest omgaan, want nu ja, zoals gezegd, Koda was David’s broertje, twee jaar jonger, bovendien. Saruhiko merkte echter, langzaam maar zeker, dat hij Koda’s aandacht helemaal niet zo erg vond. Koda irriteerde hem niet, zoals hij verwacht had; vaak vond hij het niet eens erg om met Koda alleen in een kamer te zijn. Hij merkte zelfs dat hij vaker glimlachte in Koda’s bijzijn en zich over het algemeen opgewekter voelde wanneer Koda in dezelfde ruimte was. Al snel begon hij op school uit te kijken naar het weekend – en dan niet om David te zien. Hij concludeerde dat hij wel verliefd op Koda moest zijn. Hij had de vlinders dan wel niet, maar zelfs David, de enige vriend die hij ooit had gehad, deed hem niet zo glimlachen of zich vrolijk doen voelen. De volgende keer dat hij bij Koda en David thuis was, nam hij Koda apart en vertelde hij hem dat hij hem leuk vond. Hij vroeg niet expliciet om verkering, dat was voor kinderen, hij was immers al vijftien, maar Koda leek het desondanks te begrijpen, aangezien een brede glimlach op zijn gezicht verscheen en hij meteen zijn armen rond Saruhiko’s nek sloeg. (De vlinders kwamen hier pas, bij het zien van Koda’s glimlach en het voelen van de warmte van zijn lichaam tegen dat van Saruhiko.)
Toen David erachterkwam dat Saruhiko en zijn broertje (lieve, onschuldige Koda) een relatie hadden, was hij in eerste instantie niet bepaald amused. Hij kende Saruhiko na drie jaar inmiddels goed genoeg om er zeker van te zijn dat Saruhiko nu niet het ideale vriendje was, en hij was dan ook bang dat hij Koda zou kwetsen. Al snel zag hij echter dat Saruhiko gewoon lief leek te doen tegen Koda, en dat de glimlach wel op Koda’s gezicht gelijmd leek. Na de gebruikelijke ‘als-je-zijn-hart-breekt-dan-breek-ik-je-nek’ speech die hij nu eenmaal verplicht was te geven als oudere broer, liet hij hen dan ook met rust.
Voor iets minder dan een jaar leek alles perfect te gaan. Tot Saruhiko op een avond thuiskwam en zijn moeder met haar vriend aan tafel zag zitten (ze had al iets meer dan een jaar een relatie met Elias; Saruhiko mocht hem niet). Ze vroegen hem te gaan zitten en vertelden hem dat ze besloten hadden te trouwen, maar dat het voor Elias’ werk niet handig was als hij zou verhuizen naar hun eiland – Saruhiko en Tabitha zouden dus verhuizen. Saruhiko was hier absoluut niet blij mee en probeerde hen over te halen dat hij hier niet wegkon; toen dit niet werkte sloeg hij met alle deuren die hij maar in huis kon vinden, dreigde dat hij niet meer thuis zou komen als ze verhuisden; maar uiteindelijk mocht niets baten. Hij moest en zou verhuizen. Weg van Koda.
Vanaf daar ging alles bergafwaarts. De verhuizing kwam te snel te dichtbij. Enkele dagen voor de verhuizing, toen hij bij Koda was, bracht Koda het voorzichtig ter sprake dat het misschien beter was als de verhuizing meteen ook het einde van hun relatie betekende, zodat Saruhiko zich tot niets verplicht zou voelen als hij iemand anders tegenkwam. Saruhiko wist dat die kans gewoonweg niet bestond, maar was te uitgeput om er iets tegenin te brengen, dus stemde hij in – een beslissing waar hij tot op de dag van vandaag spijt van heeft. Hij ging vlak daarna naar huis en nam voor de verdere rest geen afscheid van Koda of David.
In tegenstelling tot wat Saruhiko’s moeder verwacht had, ging het na de verhuizing niet bepaald beter. Saruhiko kon niet wennen aan het nieuwe huis, de nieuwe omgeving, ondanks het feit dat hij er maar zo weinig was. Hij weigerde naar de naam Saruhiko te luisteren, stond erop dat hij als Ulysses aan gesproken werd (naar Odysseus, die twintig jaar van huis was voor hij eindelijk weer thuis kwam). Hij begon tekenen van een bipolaire stoornis te vertonen – het ene moment was hij diep depressief, het volgende moment haast manisch vrolijk. Zijn lichtmagie was hij inmiddels al kwijtgeraakt. Op aanraden van een arts werd Ulysses van SSA afgehaald, in de hoop dat hij zo meer zou kunnen wennen aan zijn nieuwe omgeving en zijn bipolaire stoornis, hopelijk, minder zou worden. Het bleek echter niet te baten. Toch werd Ulysses iets minder dan een jaar thuisgehouden. Hij was uiteindelijk zelf degene om te vragen weer terug naar Starshine te mogen; hij had vanaf de verhuizing contact gehouden met David (niet met Koda, die had een hekel aan computers) en was er via hem achtergekomen dat Koda sinds kort ook naar Starshine Academy ging. Zodoende kwam Ulysses weer terug op Starshine terecht. Het eerste wat hij deed was Koda opzoeken, van wiens zijde hij vanaf dat moment eigenlijk niet meer geweken is, tot het obsessieve aan toe; hij heeft hun relatie nooit meer tersprake gebracht, nooit aan Koda gevraagd of hij nog steeds hetzelfde voelde als toen, omdat hij niet weet wat hij moet doen als het antwoord ‘nee’ is.
T R I V I A » Saruhiko bleek al op jonge leeftijd OCD te hebben. » Saruhiko’s hekel aan mensen komt voornamelijk door de scheiding van zijn ouders; doordat hij zich niet volledig aan zijn vader heeft kunnen hechten, is hij emotioneel ver van andere mensen af komen te staan. » Saruhiko heeft in eerste instantie een jaar op een gewone middelbare school gezeten, waar hij David, die geen magie kon gebruiken, ontmoette; na dit jaar ging hij pas naar Starshine Academy. Hierna kwam hij in vakanties en weekenden bij Koda en David thuis. » Tijdens de eerste tekenen van zijn bipolar disorder raakte Ulysses zijn lichtmagie kwijt; hij had in die tijd erg veel last van nachtmerries en zijn watermagie kwam sterk op om zijn geest hiertegen te beschermen. Zijn watermagie heeft hierdoor zijn lichtmagie verdrukt en Ulysses heeft hem sindsdien nooit meer kunnen gebruiken.
▲
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ ma sep 23, 2013 11:30 am
text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~
Code:
[table align="center" width="500" height="708" background="http://i42.tinypic.com/24bm0b9.png"][tr][td]<center><object type="application/x-shockwave-flash" data="http://flash-mp3-player.net/medias/player_mp3_mini.swf" width="480" height="15"><param name="movie" value="http://flash-mp3-player.net/medias/player_mp3_mini.swf" /><param name="bgcolor" value="#ffffff" /><param name="FlashVars" value="mp3=http://a.tumblr.com/tumblr_m96u610ly31qezzx9o1.mp3" /></object></center><div style="width:470px;height:179px;overflow:scroll;overflow-y:scroll;overflow-x:hidden;margin-bottom:494px;padding:10px; color:#000000; font-family: georgia; font-size:11px; text-align:justify;">text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ text ~ </div>[/td][/tr][/table]
Alternative song:
a.tumblr.com/tumblr_mtlnmiRF541rqv07jo1.mp3
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ ma sep 23, 2013 11:35 am
I D Name Narumi Himayura (first, last) Nickname Hime, Naru, Yurei Age 16 Sex Male Date of birth 11 februari 1997 Place of birth Puffoon Magic Air Sexual orientation Biseksueel
L O O K S Height 1.65 m Weight 55 kg Eyes Brown Hair Black Blood type A Style Traditional/smart Scars Extra
C H A R A C T E R Hobbies Likes Dislikes Turn ons Turn offs
P E R S O N A L I T Y
P A S T
T R I V I A » Narumi heeft een hond van drie, Pochi.
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ do okt 24, 2013 2:45 am
I've watched you fly on paper wings
G E N E R A L Naam: Levi Michael Ferman Uitspraak:Li-vai Mai-kel Fer-nan Geslacht: Man Leeftijd: 28 Geboortedatum: 25 december 1984 Geboorteplaats: Bismarck, North Dakota, USA Status: Living Geaardheid: Biseksueel Familie: Levi is enigskind. Hij ging thuis weg nog voor het virus toesloeg; hij heeft geen idee of zijn familie nog leeft en doet ook geen moeite daarachter te komen, omdat het voor hem toch geen enkel verschil maakt. Vrienden: Het woord 'vrienden' in dezelfde zin als Levi komt een beetje vreemd over. Levi zelf zal zeggen dat hij geen vrienden heeft; hij heeft wel mensen die hij vertrouwt (ook al zijn dit er weinig) maar hij zal iemand niet zo snel een vriend noemen.
O U T S I D E Haar: Kastanjebruin Ogen: Zwart Lengte: 1.60 Gewicht: 52 Lichaamsbouw: Hij lijkt vrij tenger, omdat hij ook niet al te veel weegt en niet veel vet met zich meedraagt; toch is hij sterker dan hij lijkt. Zijn spieren vallen niet op maar zijn wel degelijk aanwezig. Littekens: Littekens op zijn armen en benen van verwondingen die nooit goed verzorgd zijn
I N S I D E Karakter: Op het eerste gezicht lijkt Levi niet erg moeilijk te benaderen: hij is klein en lijkt fijn gebouwd, wat mensen niet meteen met een moeilijke persoonlijkheid associëren. Toch is het tegendeel waar. Hij is absoluut niet open en vrolijk en vindt het eigenlijk maar vervelend wanneer mensen op hem afstappen. Hij zal dan ook kortaf antwoord geven, als hij dat überhaupt al doet, en veelal sarcastisch uit de hoek komen. Hij wantrouwt uit principe bijna iedereen; de weinige mensen die hij vertrouwt, hebben er lang over gedaan zijn vertrouwen te winnen. Hij is daarentegen wel erg loyaal aan die mensen die hij vertrouwt. Zowel in conflictsituaties als daarbuiten is hij erg intelligent en vindingrijk, waardoor hij een hoge overlevingskans heeft. Hij is echter ook erg ongeduldig en wil dat alles meteen op dát moment lukt. Hij is bereid ver te gaan om te overleven en bereid veel op te offeren, al kan ook dit soms doorslaan en kan hij keuzes maken waar hij later spijt van heeft. Goede eigenschappen: Vastberaden, intelligent, vindingrijk, loyaal, bereid ver te gaan Slechte eigenschappen: Moeilijk te benaderen, ongeduldig, sarcastisch, vertrouwt moeilijk, bereid té ver te gaan, koester lang een wrok Likes: Opgeruimde omgeving, regen, beweging, adrenaline-gedreven situaties, stilte, heart food Dislikes: Rommel, viezigheid, modder, chit-chat, drukte, slaap, zijn ouders, stilzitten, spicy food, zombies, het virus Ziekten: Smetvrees
H I S T O R Y Levi werd geboren in Bismarck, North Dakota, als zoon van een Amerikaanse vader en een Japanse moeder. Zijn moeder was enkel in uiterlijk en naam nog Japans; haar ouders waren aan het eind van de Tweede Wereldoorlog naar Amerika gegaan, uit angst voor een economische depressie die er uiteindelijk niet kwam. Levi kreeg een Amerikaanse naam en werd met Engels grootgebracht, en leek alleen in zijn uiterlijk sprekend op zijn moeder.
Je zou verwachten dat Levi, als enigskind, enorm door zijn ouders werd verwend. Niets was echter minder waar. Levi's ouders hielden wel van hem, maar lieten dit eigenlijk amper merken, en waren boven alles heel druk met hun werk. Levi werd meer grootgebracht door de babysitter dan door zijn eigen ouders. Op school werd het al snel de gewoonte dat hij de middagpauze doorbracht in het overblijflokaal, dit tot grote ergernis van Levi zelf. Hij vond namelijk al vroeg dat zijn leeftijdsgenoten vervelend en luidruchtig waren en hield zich liever volledig afzijdig, maar dat ging niet echt tijdens het overblijven. Naar huis gaan kon echter niet, aangezien zijn ouders niet thuis waren en zijn oppas pas na school op hem kon komen letten. Noodgedwongen en volledig tegen zijn zin in bleef Levi dan ook op school.
Thuis zat hij meestal op zijn kamer, omdat het daar tenminste stil was; zijn oppasser was een studente die meer bij hen op de bank leek te hangen dan dat ze echt aan het studeren was en daarbij ook nog van flink luide muziek hield. Hij praatte zo min mogelijk met haar, en eigenlijk ook zo min mogelijk met zijn ouders. Vaak lag hij al in bed wanneer ze thuiskwamen, en waren ze alweer vertrokken voor hij opstond. Hij heeft hierdoor nooit een geweldig goede band met zijn ouders gehad. Zelf vond hij dat ook niet nodig, vond dat hij genoeg aan zichzelf had, en vertelde hen dan ook niet veel op de zeldzame momenten dat ze wel samen aan de eettafel zaten. Levi was prima op zichzelf.
Althans, dat meende hij. Doordat hij zijn ouders en oppasser niet bepaald in vertrouwen nam, was er eigenlijk niemand waarmee hij kon praten als hij met iets zat. Nu maakte dat in de meeste gevallen niet zoveel uit, omdat hij met kleine dingen zat, maar toen hij er op zijn vijftiende achter kwam dat hij misschien niet alleen op meisjes viel, was dat toch wel iets waar hij de mening van een ander over wilde hebben. Bij zijn ouders kon hij (wilde hij) uiteraard niet aankloppen en dan bleven er weinig mensen over. Zijn enige overgebleven optie bleef internet, waar hij zich beschermd voelde door de anonimiteit van zijn beeldscherm. Hier ontmoette hij Hugh, die op dat moment tweeëntwintig was, en die een luisterend oor voor al Levi's problemen werd. Hugh stelde meerdere keren voor dat Levi gewoon met zijn ouders moest praten, maar Levi wees dit keer op keer af; hierna opperde Hugh langzaam het idee of Levi niet moest kijken of hij bij familie terecht kon?
Dit idee bleef in Levi's hoofd rondspoken. Hij kende zijn familie amper en voelde zich dus ook niet genoeg op zijn gemak om bij hen te gaan aankloppen, maar hij kon wel weg van zijn ouders. Naar iemand die hij wel kende. Hij kon naar Hugh. Levi was niet dom en wist zelf ook wel dat hij Hugh nooit voor de volle honderd procent kon kennen door een aantal gesprekken in een chatbox, maar hij wist dat hij slim genoeg was om door te hebben, wanneer hij Hugh zou zien, of hij inderdaad was wie hij gezegd had te zijn, en dat hij daarna snel genoeg was om zich uit de voeten te maken, mocht dat nodig zijn. Hij vroeg Hugh dan ook waar hij woonde, en kreeg een adres in San Francisco. Hij sprak af in een café op 19th Street; er zouden daar genoeg mensen zijn dat Levi niet meteen in gevaar was. Zo gezegd, zo gedaan; Levi pakte een tas in met zijn belangrijkste spullen, liet een brief voor zijn ouders achter, en vertrok naar San Francisco.
Hugh bleek precies te zijn zoals hij zich voor had gedaan, en Levi ging met hem mee naar huis. Het was Hugh die na enkele dagen vertelde over een organisatie waar hij vrijwilligerswerk deed, die opvanghuizen regelden voor weggelopen tieners. Levi stond niet bepaald te springen om een opvanghuis, maar ging ermee akkoord er in ieder geval te gaan kijken omdat Hugh het gevraagd had. De organisatie regelde groepsappartementen voor vijf tot zeven personen, waarin Levi ook terecht zou komen als hij met de organisatie in zee ging. Hij wilde hier eigenlijk niet in meegaan, omdat hij zich bij Hugh op zijn gemak voelde, maar wist dat het niet eerlijk was van hem te verwachten dat hij ineens de kosten van een vijftienjarige tiener op zich moest nemen; daarom schreef hij zich toch bij de organisatie in.
Hij werd geplaatst in een appartement met vier jongens en één meisje. Zoals het een groepsappartement van een groep tieners betaamt, was het er niet bepaald fris en proper. Door de (grote) hoeveelheid rommel en rotzooi is Levi steeds kieskeuriger op hygiëne geworden en heeft hij zijn smetvrees opgelopen. Levi begon langzamerhand het voortouw te nemen en stond erop dat er minstens één keer per week grondig schoongemaakt werd. De rest van zijn groep deed er lacherig over, vooral omdat hij als kleine opdonder (hij was nooit boven de 1.60 uitgekomen en was daarmee de kleinste van de groep) zo het voortouw nam, maar deed wel wat van hun gevraagd werd. Langzamerhand begon Levi zich steeds meer bij zijn groep op zijn gemak te voelen en nam hij hen steeds meer in vertrouwen, tot hij hen zelfs als zijn familie zag.
Normaal gesproken vielen dergelijke groepen op een gegeven moment uit elkaar, omdat mensen na hun afstuderen op zoek gingen naar een eigen appartement. Levi's groep vormde de uitzondering op deze regel. Ze bleven in hetzelfde appartement met hun zessen, zelfs na hun afstuderen, en bleven hecht met elkaar. Levi begon zich af te vragen of er überhaupt wel een moment zou komen waarop één van hen zou verhuizen, aangezien ze al tegen de dertig aanliepen en niemand erg veel haast leek te hebben te vertrekken.
Het virus sloeg hard en plotseling toe. Levi was van huis geweest toen de laatste radio-oproep kwam, en haastte zich naar huis. Daar zag hij echter dat het te laat was; zijn groepsgenoten waren al getroffen. Zonder na te denken maakte hij zich uit de voeten, rende weg van het stadscentrum tot zijn voeten hem haast niet meer konden dragen. Hij ging op zoek naar andere mensen, hij kon haast niet de enige zijn die het overleefd had. Hij vond Safe Haven en vestigde zich hier. Hij koestert door het verlies van zijn groep een persoonlijke wrok tegenover de zombies, en is daardoor vaak buiten Safe Haven te vinden, om er maar zo veel mogelijk af te maken.
S K I L L S Gevecht: In een close-combat gevecht is Levi behoorlijk snel. Hij ziet meestal snel een opening en aarzelt dan niet om zijn kans te nemen. Hij is minder goed in long-range combat, voornamelijk omdat hij niet het geduld kan opbrengen om fatsoenlijk te herladen. Tevens kan hij in long-range combat niet zo precies schade toebrengen als in close combat. Hierdoor vecht hij liever niet met handguns of rifles, al doet hij in een noodgeval alles om te overleven. Weapons:
• Close combat (melee) • Long knife • Handguns, al gebruikt hij deze het liefst alleen als het niet anders kan omdat ze niet zo precies zijn als hij zou willen.
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ za okt 26, 2013 7:46 am
"Levi." Zoe stak haar hoofd om de hoek van de keuken, een houten pollepel in haar hand. De geur van soep had inmiddels de keuken en woonkamer overgenomen. Levi keek Zoe aan vanaf de bank en zag een druppel soep van de lepel op de (pas gedweilde) grond vallen. Hij weerstond de behoefte om meteen overeind te springen om het schoon te maken, maar kon een rilling niet onderdrukken, net als de duistere blik die hij Zoe's kant uitzond. Ze leek te snappen wat hij bedoelde, aangezien ze haar andere hand onder de lepel hield zodat er niet nog meer soep vanaf kon druppen. Meer kon hij waarschijnlijk niet vragen. "Wat?" vroeg hij en het was niet zijn bedoeling kortaf te klinken, dat was het nooit, maar ze kenden hem hier inmiddels goed genoeg om te weten dat kortaf niet automatisch geïrriteerd betekende. Stil, daarentegen... "De uien lagen te lang," zei Zoe, met ietwat schaapachtige glimlach, want zij had de leiding over de inkopen en het bijhouden van wat er in huis was, "en ik heb ze nodig voor het eten. Zou je misschien heel even naar de winkel kunnen rennen?" Levi keek naar het boek op zijn schoot. Het was niet dat hij dit per se uit moest hebben, maar als hij het niet hoefde neer te leggen, liever niet. Daarbij - het regende. Van regen werden zijn kleren plakkerig en nat en moesten ze de was in, want wie weet wat er wel niet allemaal in regenwater zat. Luchtvervuiling en alles. Hij trok een gezicht. "Kan Luke niet gaan?" vroeg hij met een veelbetekenende blik naar de man in kwestie, die met Marco op de bank zat te gamen. Ze waren 29, hoe hadden ze daar tijd voor? Luke keek hem aan alsof hij zojuist een klap in zijn gezicht had gekregen, maar één blik op het raam veegde die uitdrukking van zijn gezicht. "Alright," zei hij met een overdreven zucht terwijl hij overeind kwam, "vanuit alle goedheid in mijn hart." In het voorbijgaan haalde hij zijn hand door Levi's haar en grinnikte om de moordlustige uitdrukking op zijn gezicht. Hij liep daarna wel het huis uit, dus dat was iets. Even later kwam het omroepbericht, maar Levi hoorde het al niet meer. Zijn laatste gedachte was dat hij in ieder geval niet alleen was.
Natuurlijk keek hij, toen hij wakker werd, Dit was geen herinnering. Dit was fantasie. Hij wilde niet dood zijn. Hij wilde ook niet dat de rest dood was.
paper wings
I watched you fly with paper wings halfway around the world
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ za okt 26, 2013 9:30 am
i watched you fly on paper wings halfway 'round the world
"Levi." Zoe stak haar hoofd om de hoek van de keuken, een houten pollepel in haar hand. De geur van soep had inmiddels de keuken en woonkamer overgenomen. Levi keek Zoe aan vanaf de bank en zag een druppel soep van de lepel op de (pas gedweilde) grond vallen. Hij weerstond de behoefte om meteen overeind te springen om het schoon te maken, maar kon een rilling niet onderdrukken, net als de duistere blik die hij Zoe's kant uitzond. Ze leek te snappen wat hij bedoelde, aangezien ze haar andere hand onder de lepel hield zodat er niet nog meer soep vanaf kon druppen. Meer kon hij waarschijnlijk niet vragen. "Wat?" vroeg hij en het was niet zijn bedoeling kortaf te klinken, dat was het nooit, maar ze kenden hem hier inmiddels goed genoeg om te weten dat kortaf niet automatisch geïrriteerd betekende. Stil, daarentegen... "De uien lagen te lang," zei Zoe, met ietwat schaapachtige glimlach, want zij had de leiding over de inkopen en het bijhouden van wat er in huis was, "en ik heb ze nodig voor het eten. Zou je misschien heel even naar de winkel kunnen rennen?" Levi keek naar het boek op zijn schoot. Het was niet dat hij dit per se uit moest hebben, maar als hij het niet hoefde neer te leggen, liever niet. Daarbij - het regende. Van regen werden zijn kleren plakkerig en nat en moesten ze de was in, want wie weet wat er wel niet allemaal in regenwater zat. Luchtvervuiling en alles. Hij trok een gezicht. "Kan Luke niet gaan?" vroeg hij met een veelbetekenende blik naar de man in kwestie, die met Marco op de bank zat te gamen. Ze waren 29, hoe hadden ze daar tijd voor? Luke keek hem aan alsof hij zojuist een klap in zijn gezicht had gekregen, maar één blik op het raam veegde die uitdrukking van zijn gezicht. "Alright," zei hij met een overdreven zucht terwijl hij overeind kwam, "vanuit alle goedheid in mijn hart." In het voorbijgaan haalde hij zijn hand door Levi's haar en grinnikte om de moordlustige uitdrukking op zijn gezicht. Hij liep daarna wel het huis uit, dus dat was iets. Even later kwam het omroepbericht, maar Levi hoorde het al niet meer. Zijn laatste gedachte was dat hij in ieder geval niet alleen was.
Natuurlijk keek hij, toen hij wakker werd, Dit was geen herinnering. Dit was fantasie. Hij wilde niet dood zijn. Hij wilde ook niet dat de rest dood was.
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ wo okt 30, 2013 7:39 am
you're losing your memory now
Where have you gone?
G E N E R A L Naam: Madeline ... Lewis Roepnaam: Mady Lewis Geslacht: Vrouw Leeftijd: 19 Geboortedatum: 18 mei 1994 Geboorteplaats: . Status: Living Geaardheid: Heteroseksueel Familie: Vrienden:
O U T S I D E Haar: Bruin-zwart Ogen: Grijsgroen Lengte: . Gewicht: 56 Lichaamsbouw:
I N S I D E Karakter: Goede eigenschappen: Slechte eigenschappen: Raakt snel in paniek Likes: Dislikes: Ziekten: Astma
H I S T O R Y .
S K I L L S
♥
you're losing your memory now
Where have you gone?
G E N E R A L Naam: Madeline ... Lewis Roepnaam: Mady Lewis Geslacht: Vrouw Leeftijd: 19 Geboortedatum: 18 mei 1994 Geboorteplaats: . Status: Living Geaardheid: Heteroseksueel Familie: Vrienden:
O U T S I D E Haar: Bruin-zwart Ogen: Grijsgroen Lengte: . Gewicht: 56 Lichaamsbouw:
I N S I D E Karakter: Goede eigenschappen: Slechte eigenschappen: Raakt snel in paniek Likes: Dislikes: Ziekten: Astma
H I S T O R Y .
S K I L L S
♥
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ za jan 18, 2014 11:48 pm
i am a soldier on my own, i don't know the way
"Levi." Zoe stak haar hoofd om de hoek van de keuken, een houten pollepel in haar hand. De geur van soep had inmiddels de keuken en woonkamer overgenomen. Levi keek Zoe aan vanaf de bank en zag een druppel soep van de lepel op de (pas gedweilde) grond vallen. Hij weerstond de behoefte om meteen overeind te springen om het schoon te maken, maar kon een rilling niet onderdrukken, net als de duistere blik die hij Zoe's kant uitzond. Ze leek te snappen wat hij bedoelde, aangezien ze haar andere hand onder de lepel hield zodat er niet nog meer soep vanaf kon druppen. Meer kon hij waarschijnlijk niet vragen. "Wat?" vroeg hij en het was niet zijn bedoeling kortaf te klinken, dat was het nooit, maar ze kenden hem hier inmiddels goed genoeg om te weten dat kortaf niet automatisch geïrriteerd betekende. Stil, daarentegen... "De uien lagen te lang," zei Zoe, met ietwat schaapachtige glimlach, want zij had de leiding over de inkopen en het bijhouden van wat er in huis was, "en ik heb ze nodig voor het eten. Zou je misschien heel even naar de winkel kunnen rennen?" Levi keek naar het boek op zijn schoot. Het was niet dat hij dit per se uit moest hebben, maar als hij het niet hoefde neer te leggen, liever niet. Daarbij - het regende. Van regen werden zijn kleren plakkerig en nat en moesten ze de was in, want wie weet wat er wel niet allemaal in regenwater zat. Luchtvervuiling en alles. Hij trok een gezicht. "Kan Luke niet gaan?" vroeg hij met een veelbetekenende blik naar de man in kwestie, die met Marco op de bank zat te gamen. Ze waren 29, hoe hadden ze daar tijd voor? Luke keek hem aan alsof hij zojuist een klap in zijn gezicht had gekregen, maar één blik op het raam veegde die uitdrukking van zijn gezicht. "Alright," zei hij met een overdreven zucht terwijl hij overeind kwam, "vanuit alle goedheid in mijn hart." In het voorbijgaan haalde hij zijn hand door Levi's haar en grinnikte om de moordlustige uitdrukking op zijn gezicht. Hij liep daarna wel het huis uit, dus dat was iets. Even later kwam het omroepbericht, maar Levi hoorde het al niet meer. Zijn laatste gedachte was dat hij in ieder geval niet alleen was.
Natuurlijk keek hij, toen hij wakker werd, Dit was geen herinnering. Dit was fantasie. Hij wilde niet dood zijn. Hij wilde ook niet dat de rest dood was.
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ di jan 21, 2014 1:37 am
TAGGING
WORDS
OUTFIT
WHERE
MUSIC
SHORT NOTES
But you make me wanna act like a girl Paint my nails and wear high heels Yes, you make me so nervous And I just can’t hold your hand You make me glow, but I cover up Won’t let it show, so I’m Puttin’ my defences up 'Cause I don’t wanna fall in love If I ever did that I think I’d have a heart attack You make me glow, but I cover up Won’t let it show
------------------------ you make me glow
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aenean bibendum aliquet interdum. Integer accumsan, lorem at facilisis dictum, tellus orci porta velit, id aliquet justo elit non diam. Mauris non lacus ipsum. Phasellus consequat faucibus luctus. Aliquam erat volutpat. Etiam elit velit, sollicitudin in accumsan at, ultrices at augue. Sed posuere elit nec mi ultricies vestibulum. Mauris semper sem ac purus convallis, nec convallis nisl ullamcorper. Praesent suscipit eleifend tempor. Suspendisse leo diam, lacinia nec ullamcorper in, dictum at lacus.
aecenas id ornare quam. Morbi in posuere eros, vulputate hendrerit dui. Vestibulum fringilla nisi ut fermentum molestie. Suspendisse tincidunt vestibulum mattis. Aliquam tristique, nisi vel fermentum facilisis, tellus ligula dictum neque, ac fringilla turpis nisi eget enim. Donec a molestie nunc, posuere rutrum justo. Ut vel tincidunt nisl. Donec mauris ante, porta nec pretium nec, molestie a tortor.
Integer viverra lacus et tellus volutpat, et varius orci consequat. Praesent aliquet sollicitudin venenatis. Cras vel leo congue, commodo elit quis, malesuada dui. Ut vestibulum blandit sagittis. Proin ac arcu neque. Class aptent taciti sociosqu ad litora torquent per conubia nostra, per inceptos himenaeos. Nulla faucibus libero at lobortis adipiscing. Nulla at ultrices libero. Suspendisse pretium venenatis velit ac volutpat. Phasellus ornare nunc id massa hendrerit, eu fringilla urna congue. Sed sodales erat id dui sodales consectetur. Aliquam sagittis, risus et dapibus consequat, justo quam aliquam arcu, molestie dictum felis mauris id enim. Proin euismod arcu a augue convallis scelerisque. Proin vel neque sollicitudin tortor semper blandit id tristique felis.
Aliquam nulla urna, rhoncus hendrerit vulputate nec, facilisis id purus. In vel dui mauris. Quisque sodales velit feugiat rhoncus varius. Donec nulla sem, imperdiet in mattis ut, posuere id lacus. Integer vitae arcu rhoncus libero pretium bibendum id a nibh. Duis eu congue nulla. Mauris rhoncus consectetur elit posuere placerat.
Aenean ut porta orci. Duis sit amet purus arcu. Donec egestas nunc sit amet augue mollis ultrices. In hac habitasse platea dictumst. Suspendisse auctor dui sed lacus dignissim, quis accumsan nisl luctus. Maecenas pharetra massa erat, interdum iaculis nisl porttitor a. Aliquam ac scelerisque ligula. Cras aliquet, nibh ut sollicitudin cursus, elit mauris iaculis augue, vitae bibendum mi lacus vel mauris. Sed vitae lacinia nisl. Etiam rutrum purus nulla, ac elementum leo tristique ac. Aenean molestie dolor eget neque venenatis porttitor. Ut ac est consectetur, tristique augue nec, posuere libero. Maecenas a posuere ipsum.
♥♥ kate has it going on
Spoiler:
Code:
<style type="text/css">.pic { background-color: #fff; width: 200px; height: 350px; text-align: justify; line-height: 90%;}.stats { -webkit-transition: all 1.4s ease-in-out; -moz-transition: all .4s ease-in-out; -o-transition: all .4s ease-in-out; -ms-transition: all .4s ease-in-out; transition: all .4s ease-in-out; width: 190px; height: 340px; opacity: 0; text-align: justify; overflow: auto; font-size: 11px; line-height: 90%; padding: 5px; color: #656565; letter-spacing: 0.5px;}.stats a:link, .canon a:visited, .canon a:active { text-decoration: none; color: #067572; text-transform: uppercase; font-family: 'Yanone Kaffeesatz', sans-serif; font-size: 22px; line-height: 95%;}.stats:hover { -webkit-transition: all .4s ease-in-out; -moz-transition: all .4s ease-in-out; -o-transition: all .4s ease-in-out; -ms-transition: all .4s ease-in-out; transition: all .4s ease-in-out; background-color: #fff; text-align: justify; overflow: auto; opacity: .8; line-height: 90%;}.kate1::-webkit-scrollbar {width: 5px;background: #f0f0f0;}.kate1::-webkit-scrollbar-thumb {background: #be8e7a;}.kate1::-webkit-scrollbar-corner {background: #f0f0f0;}</style><link href='http://fonts.googleapis.com/css?family=Open+Sans+Condensed:300' rel='stylesheet' type='text/css'><center><div style="width: 515px; height: 370px; background-color: #fff; padding: 10px; border-bottom: #f3f3f3 solid 10px; border-top: #f3f3f3 solid 10px; border-left: #f3f3f3 dotted 1px; border-right: #f3f3f3 dotted 1px;"><table cellspacing="0" cellpadding="0"><td><div style="background-color: #1d1d1d; width: 200px; border: 10px solid #f3f3f3;"><div class="pic" style="background-image: url(http://imagizer.imageshack.us/v2/800x600q90/545/vekn.png);"><div class="stats"><center><table><td><div style="background-color: #be8e7a; width: 85px; height: 15px; text-align: center; font-family: 'Open Sans Condensed'; text-transform: uppercase; padding: 10px; font-size: 10px; color: #FFF; margin-bottom: 2px; margin-top: 50px;">TAGGING</div><div style="background-color: #be8e7a; width: 85px; height: 15px; text-align: center; font-family: 'Open Sans Condensed'; text-transform: uppercase; padding: 10px; font-size: 10px; color: #FFF; margin-bottom: 2px;">WORDS</div><div style="background-color: #be8e7a; width: 85px; height: 15px; text-align: center; font-family: 'Open Sans Condensed'; text-transform: uppercase; padding: 10px; font-size: 10px; color: #FFF; margin-bottom: 2px;">OUTFIT</div><div style="background-color: #be8e7a; width: 85px; height: 15px; text-align: center; font-family: 'Open Sans Condensed'; text-transform: uppercase; padding: 10px; font-size: 10px; color: #FFF; margin-bottom: 2px;">WHERE</div><div style="background-color: #be8e7a; width: 85px; height: 15px; text-align: center; font-family: 'Open Sans Condensed'; text-transform: uppercase; padding: 10px; font-size: 10px; color: #FFF; margin-bottom: 2px;">MUSIC</div><div style="background-color: #be8e7a; width: 85px; height: 15px; text-align: center; font-family: 'Open Sans Condensed'; text-transform: uppercase; padding: 10px; font-size: 10px; color: #FFF; margin-bottom: 2px;"> SHORT NOTES</div></td></table></center></div></div></div></td><td><div style="width: 5px;"></div><td><div style="width: 280px; height: 370px;"><div style="font-family: calibri, arial; font-size: 8px; line-height: 90%; letter-spacing: -0.5px; text-align: justify; color: #f3f3f3; text-transform: uppercase;">But you make me wanna act like a girl Paint my nails and wear high heels Yes, you make me so nervous And I just can’t hold your hand You make me glow, but I cover up Won’t let it show, so I’m Puttin’ my defences up 'Cause I don’t wanna fall in love If I ever did that I think I’d have a heart attack You make me glow, but I cover up Won’t let it show</div><div style="margin-top: -15px; font-family: 'Open Sans Condensed'; color: #be8e7a; text-shadow: 1px 0px 0px #ab7c68; font-size: 32px; text-align: right; letter-spacing: -3px;">------------------------ you make me glow</div><div style="width: 260; height: 285px; padding: 10px; border: #f2f2f2 dotted 1px; overflow: auto; line-height: 90%; font-family: calibri; font-size: 10px; text-align: justify;" class="kate1">Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aenean bibendum aliquet interdum. Integer accumsan, lorem at facilisis dictum, tellus orci porta velit, id aliquet justo elit non diam. Mauris non lacus ipsum. Phasellus consequat faucibus luctus. Aliquam erat volutpat. Etiam elit velit, sollicitudin in accumsan at, ultrices at augue. Sed posuere elit nec mi ultricies vestibulum. Mauris semper sem ac purus convallis, nec convallis nisl ullamcorper. Praesent suscipit eleifend tempor. Suspendisse leo diam, lacinia nec ullamcorper in, dictum at lacus.<p>aecenas id ornare quam. Morbi in posuere eros, vulputate hendrerit dui. Vestibulum fringilla nisi ut fermentum molestie. Suspendisse tincidunt vestibulum mattis. Aliquam tristique, nisi vel fermentum facilisis, tellus ligula dictum neque, ac fringilla turpis nisi eget enim. Donec a molestie nunc, posuere rutrum justo. Ut vel tincidunt nisl. Donec mauris ante, porta nec pretium nec, molestie a tortor.<p>Integer viverra lacus et tellus volutpat, et varius orci consequat. Praesent aliquet sollicitudin venenatis. Cras vel leo congue, commodo elit quis, malesuada dui. Ut vestibulum blandit sagittis. Proin ac arcu neque. Class aptent taciti sociosqu ad litora torquent per conubia nostra, per inceptos himenaeos. Nulla faucibus libero at lobortis adipiscing. Nulla at ultrices libero. Suspendisse pretium venenatis velit ac volutpat. Phasellus ornare nunc id massa hendrerit, eu fringilla urna congue. Sed sodales erat id dui sodales consectetur. Aliquam sagittis, risus et dapibus consequat, justo quam aliquam arcu, molestie dictum felis mauris id enim. Proin euismod arcu a augue convallis scelerisque. Proin vel neque sollicitudin tortor semper blandit id tristique felis.<p>Aliquam nulla urna, rhoncus hendrerit vulputate nec, facilisis id purus. In vel dui mauris. Quisque sodales velit feugiat rhoncus varius. Donec nulla sem, imperdiet in mattis ut, posuere id lacus. Integer vitae arcu rhoncus libero pretium bibendum id a nibh. Duis eu congue nulla. Mauris rhoncus consectetur elit posuere placerat.<p>Aenean ut porta orci. Duis sit amet purus arcu. Donec egestas nunc sit amet augue mollis ultrices. In hac habitasse platea dictumst. Suspendisse auctor dui sed lacus dignissim, quis accumsan nisl luctus. Maecenas pharetra massa erat, interdum iaculis nisl porttitor a. Aliquam ac scelerisque ligula. Cras aliquet, nibh ut sollicitudin cursus, elit mauris iaculis augue, vitae bibendum mi lacus vel mauris. Sed vitae lacinia nisl. Etiam rutrum purus nulla, ac elementum leo tristique ac. Aenean molestie dolor eget neque venenatis porttitor. Ut ac est consectetur, tristique augue nec, posuere libero. Maecenas a posuere ipsum.</div></div></td></table></div><div style="width: 540px; text-align: right; color: #cdcdcd; font-size: 9px; font-family: calibri, arial; margin-top: 5px;">[url=http://z10.invisionfree.com/CAUTIONTOTHEWIND/index.php?showuser=10043]♥♥[/url] kate has it going on</div></center>
Nathan Admin || Docent geschiedenis
Aantal berichten : 172 Punten : 199 Leeftijd : 32 Woonplaats : My laptop
Character Naam: Nathan Gardner Leeftijd: 36 Aandoening: Alcoholisme
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ za feb 01, 2014 9:24 am
EIRLYS
WORDS
HAPPY
NO MISTAKES - JESPER KYD
BOOP
Here is the path you're looking for, an open door Leading to worlds you long to explore Go, if you must move on alone I'm gonna make it on my own Kiss me good-bye, love’s memory Follow your heart and find your destiny Won't she'd a tear, for love’s mortality For you put the dream in my reality As time goes by I know you'll see this of me: I loved you enough to let you go free Go,
-------------------- i will give you wings to fly
I D Name Eirlys Llewellyn Nickname Lys, Eirl, Snowdrop Age 16 Sex Female Date of birth 11 December Place of birth Nova Position Handmaiden of Her Royal Highness Merurulince Rede Arls of Nova Magic Light Sexual orientation Heteroseksueel
C H A R A C T E R I S T I C S Height 1.60 m Weight 51 kg Eyes Hazel Hair Blond; ze heeft het meestal ingevlochten in twee lange vlechten, waar ze aan het einde twee veertjes aan vast gemaakt heeft. Een gedeelte van haar haar is te kort om in te vlechten, dus dit hangt langs haar gezicht. Meestal heeft ze een speld in, om te voorkomen dat haar vlechten uitzakken, maar wanneer ze niet veel te doen heeft op een dag, laat ze deze achterwege. Blood type A+ Style Smart, fancy, alternative. Eirlys heeft het om de een of andere reden snel warm, waardoor ze meestal iets met blote schouders of in ieder geval blote armen draagt. Ze draagt niet snel een rok, dit vindt ze vervelend en niet nodig. Extra Leidt aan een lichte vorm van hyperthyreoïdie, wat verklaart waarom ze het vrijwel altijd warm heeft.
F A M I L Y + Owain Llewellyn [father, deceased] + Eirian Llewellyn [mother, deceased] + Meirion Llewellyn [brother, 23, soldier] + Aneurin Llewellyn [brother, 21, soldier] + Dewydd Llewellyn [brother, 18, soldier]
C O N T A C T S + Merurulince Rede Arls. In alle opzichten is Meruru Eirlys' meerdere, iets waar Eirlys zich ten alle tijden bewust van is. Eirlys weet niet zo goed hoe ze Meruru moet benaderen, aangezien ze van jongs af aan aangeleerd heeft gekregen de koninklijke familie met het grootst mogelijke respect te behandelen, maar Meruru er juist op staat dat Eirlys niet zo formeel en stijf doet en haar gewoon als een van haar vriendinnen behandelt. Na lang pushen heeft Meruru Eirlys nu eindelijk zover dat ze haar aanspreekt met "Merurulince" of "Meruru" in plaats van "majesteit" of "prinses", al kruipt Eirlys van binnen nog steeds ineen wanneer ze de titel niet uitspreekt. + Lias Falken. Lias is voor Eirlys gemakkelijker te benaderen, omdat ze allebei om dezelfde reden op Starshine zitten: Merurulince. Eirlys bewondert Lias om zijn trouw aan Meruru en zijn bereidheid alles voor haar over te hebben. Ze vindt het gemakkelijk vriendelijk naar Lias te doen en voelt zich op haar gemak bij hem, ziet hem haast als een vriend in plaats van enkel een collega, maar toch is er dat kleine deel van haar dat bang is dat hij vindt dat ze haar werk niet goed genoeg doet (het komt namelijk geregeld voor dat ze Meruru niet kan vinden) en dit doorgeeft aan Meruru's vader.
C H A R A C T E R Hobbies Dancing, board games, parlour games Likes Merurulince, Lias, haar broers, muziek, lente, bloemen, fruit, bordspelletjes, parlour games, kinderen, jonge dieren, regen Dislikes Leugenaars, winter, zomer, rokken/jurken, dikke kleding, bitter eten, pittig eten Turn ons Lief, zorgzaam, terughoudend, trouw, ‘underdog’ Turn offs Arrogantie, regelbreker, leugenaar, ontrouw, geen rekening houden met anderen
P E R S O N A L I T Y Eirlys heeft twee kanten; de ene kant komt naar buiten wanneer ze rond Merurulince is. Over het algemeen is ze dan stil en stemt ze snel met alles in – ze lijkt haast verlegen. Ze houdt er niet van Meruru te vertellen wat ze moet doen, al is het maar iets simpels als haar vragen of ze alsjeblieft in de buurt wil blijven. Rond Meruru is ze altijd waaks en op haar hoede en is ze achterdochtig bij iedereen (behalve Lias) die rond Meruru hangt. Ze houdt zich voornamelijk op de achtergrond om alles van een afstandje te bekijken. Ze heeft hierbij een goed geheugen voor gezichten; ze hoeft iemand maar even te zien om in haar hoofd op te slaan of ze deze persoon vertrouwde of verdacht vond, en heeft er vervolgens geen moeite mee om de persoon in kwestie in een flits te herkennen.
Naar andere leeftijdsgenoten toe is ze vrolijker en lacht ze snel. Ze helpt anderen graag wanneer ze dat kan, en stelt de behoeften van anderen vaak voor die van zichzelf. Ze heeft er echter een hekel aan om haar zorgen en problemen bij anderen neer te leggen, dus lacht ze zelfs wanneer ze hier eigenlijk niet de behoefte toe voelt. Ze is uiterts gevoelig voor de mening van anderen; wanneer ze kritiek of commentaar van iemand krijgt, zal ze niet zozeer proberen zichzelf te veranderen, maar in ieder geval uit de buurt van deze persoon te blijven. Uiteindelijk is ze dus maar een stil maar vrolijk meisje dat anderen zo min mogelijk tot last wil zijn.
P A S T Toen Eirlys geboren werd, had ze al drie oudere broers, die met verschillende maten van enthousiasme op de komst van hun nieuwe zusje reageerden. Meirion was toentertijd zeven en zat in het stadium ‘alle meisjes zijn stom’, waardoor hij Eirlys voornamelijk negeerde; Dewydd, die toen nog geen twee was, was te jong om echt te begrijpen wat een zusje hebben inhield, maar vond Eirlys ontzettend interessant en stond daardoor vaak rond haar bedje te kijken. Aneurin, daarentegen, was ontzettend blij met Eirlys en week amper van haar zijde; hij was er als de dood voor dat iemand haar zou laten vallen en ondersteude daarom altijd Eirlys’ hoofdje wanneer ze opgetild werd. Bij Aneurin werd het ‘alle meisjes zijn stom’ stadium vervangen door het ‘alle meisjes zijn stom behalve mijn zusje’ stadium. Hun hele leven zouden hij en Eirlys close met elkaar blijven.
Al voor Eirlys’ geboorte waren haar ouders in dienst van de koning van Nova, als simpele bedienden, en Eirlys groeide dan ook grotendeels op in de dienstvertrekken, tussen haar broers en de anderen bedienden. Samen met haar broers was ze meestal rond de keuken te vinden, want de kokkin was een vrouw die hen nog wel eens wat lekkers wilde toestoppen. Voor de verdere rest bevond het viertal zich meestal buiten, zodat ze niemand in de weg zouden lopen, en omdat ze hier lekker konden ravotten. Eirlys vond het leven heerlijk; ze hoefde niet naar school (iets wat ze later jammer zou gaan vinden), ze kon zo lang buiten spelen als ze wilde, hoefde er alleen maar voor te zorgen dat er geen troep op haar bed lag.
Op Eirlys’ elfde gebeurde datgene waar geen enkel kind aan wil denken: haar ouders stierven aan een golf plaag die door Nova was gegaan. Eirlys bleef als wees met haar broers achter. Omdat ze nergens anders heenkonden, werden ze opgenomen door de kokkin, zodat ze in ieder geval in het paleis konden blijven tot ze oud genoeg waren om op zichzelf te gaan wonen. Hier werd het viertal echter uit elkaar gehaald. Aneurin en Meirion waren oud genoeg om het leger in te gaan, wat ze ook deden; Dewydd werkte drie jaar lang als page voor ook hij het leger inging. Eirlys was nog niet oud genoeg om te werken en bleef dus alleen achter.
Op haar dertiende werd ze echter benaderd door een van de hogere bedienden, die rechtstreeks te maken hadden met koning Desiderius. Ze werd apart genomen en kreeg te horen dat de enige dochter van de koning, prinses Merurulince, binnenkort naar Starshine Academy zou gaan, maar dat ze dit uiteraard niet kon doen zonder een handmaiden bij haar. Eirlys was de enige binnen het paleis die binnen de juiste leeftijdscategorie viel, en aangezien ze toch nog niet werkte, werd haar ten strengste aangeraden deze positie aan te nemen. Eirlys was overdonderd door de informatie, maar stemde er wel mee in – op die manier zou ze naar school kunnen, iets wat ze al sinds de dood van haar ouders had gewild!
Eirlys werd vervolgens meegenomen naar een van de mooiere dienstvertrekken, waar ze in een jurk werd gehesen zoals de kamermeisjes die droegen; Eirlys vond het maar ongemakkelijk, maar ze zou de prinses ontmoeten, dat kon ze echt niet in een korte broek doen. De jurk liet haar zich er echter bewust van worden hoe belangrijk deze ontmoeting was; ze liep dan ook met knikkende knieën achter de eerste bediende aan. Ze werd een serie deuren door geleiden plotseling stond ze daar voor een meisje van haar leeftijd, met golvend haar en de mooiste jurk die Eirlys in haar leven had gezien. Ze wist niet goed wat ze moest zeggen en maakte dus maar een ongemakkelijke curtsey, zoals ze dat haar moeder zo vaak had zien doen. Merurulince bekeek haar even, maar glimachte toen. Eirlys kreeg uiteraard niet de gelegenheid met haar te praten; ze werd al snel weer terug naar haar eigen kamer gebracht, ditmaal met de opdracht om haar spullen te pakken. Ze zou naar Starshine Academy gaan.
Zodoende kwam Eirlys vanuit haar relatief beschutte, zorgeloze omgeving terecht op een school met meer mensen dan ze in haar leven bij elkaar gezien had, en mocht ze studeren. Ze werd geacht bij Merurulince in de buurt te blijven, (al was dit makkelijker gezegd dan gedaan, aangezien Meruru er een vaardigheid in leek te hebben plotseling te kunnen verdwijnen) en te overleggen met Lias, Meruru’s escort, over alles wat haar opvalt en zorgen baart wat betreft Meruru’s veiligheid.
T R I V I A + Eirlys’ naam betekent “sneeuwvlok” in het Welsh; zo is ze genoemd omdat ze in de winter geboren is. Haar bijnaam Snowdrop is dan ook enkel een vertaling van haar naam. + Eirlys kan, naast dansen, ook martial arts. Ze is hier geen meester in, maar ze is goed genoeg om zichzelf en anderen te kunnen verdedigen wanneer dat nodig is. Ze leerde martial arts in haar vroege tienerjaren van haar broers. + Van haar drie broers is Eirlys het meest close met Aneurin, al kan ze met alledrie goed opschieten. + Ze kan zich meer van haar moeder herinneren dan van haar vader, die ze amper zag door de gescheiden vertrekken voor bedienden. + Haar ultieme droom is danser worden, al schuift ze deze zonder schroom opzij als ze Merurulince kan blijven dienen. + Haar favoriete dieren zijn vogels. Het maakt haar hier vrij weinig uit wat voor een soort vogel. + Doordat ze nooit echt naar school is gegaan, heeft Eirlys best moeite op Starshine. Ze werkt echter hard, omdat ze absoluut niet van school gestuurd wil worden, en vindt leren daarbij ook niet vervelend.
Onderwerp: Re: Celeste's dump~~ 
vr aug 16, 2013 10:13 am
